Λίγο πριν κλείσει το τοπικό Σούπερ Μάρκετ Μασούρης , και μπαίνω με οργή και ορμή και αρχίζω και ψάχνω τα ράφια, τους διαδρόμους, τις αποθήκες και τα ταμεία για γαλοπούλα Κόσταρίκας. Τελικά βρίσκω δύο μπούτια μόνο και ξεχύνομαι να βρω Ολλανδικές μπύρες και Γαλλικά κρασιά και βρίσκω ένα-δυό μπουκάλια από το καθένα και αμέσως σπεύδω, σχεδόν σαν σπρίντερ, να βρω καφέ Βραζιλίας και αφου κάνω άνω-κάτω τα ράφια βρίσκω ένα κουτάκι και προχωράω σχεδόν αμείλικτος για να βρω χοιρινό Βελγίου και ανακαλύπτω μία σπάλα στον πάγκο με τα βιβλία της Δημουλίδου και φεύγω σφεντόνα να βρω Γερμανικά ψωμιά, βρίσκω τον φούρναρη τον βάζω να μου ψήσει δύο φρατζόλες και μισή ώρα μετά, με χαρακτηριστική καθυστέρηση, και ορμάω με πραγματικό μένος και μίσος να βρω κάρβουνα Αργεντινής και δεν βρίσκω και ανάβω φωτιά σε κάτι ξύλινες βιβλιοθήκες και γραφεία και μια φώτο του Κανίγια και γίνονται κάρβουνο και τα βαφτίζω αργεντίνικα και προχωράω κι άλλο αλλά καταλαβαίνω ότι έχει μείνει μόνο ένα Κολομβιανό προϊόν για να συμπληρωθεί η εκπροσώπηση στα ψώνια μου κάθε χώρας των προημιτελικών αλλά η Κολομβία ξέρω, όπως όλοι, ότι βγάζει μόνο περίεργα προϊόντα που δεν πωλούνται στον Μασούρη αλλά σε ειδικά σούπερ μάρκετ με την επωνυμία “Μαστούρης”, και γυρνάω σπίτι άπραγος διότι δεν θέλω και πάρα πολλά μπλεξίματα. Μάλλον η απουσία από τις σακούλες με τα ψώνια Κολομβιανού προϊόντος θα σημάνει την κατάκτηση του Μούντυ από την Κολομβία αλλά δεν ξέρω και στα σίγουρα, πάντως για καλό και για κακό πήρα μία Κόκα-Κόλα Ζήρο , οι αστικοί μύθοι λένε ότι περιέχει φύλλα κόκας και ασπαρτάμη, κάπως καλύφθηκε το θέμα.