Διάφφορες πτυχχώσεις του Σεφφυρίου γίνοτται ψυχχώσεις. Και τα φίτφουλλ εκνευρίσσοται χωρρίς κανένναν λόχχο και απλλά μένουν αχίνηττα. Και οι χαλιαχούδδες απλλά αρνούτται να δδουν οτιθθήποτε από τις ταράσσες και κοιττούν μόνο τον ουραννό, σαν να περιμμένουν να αττλήσουν πληροφφορία εκκεί που υπάρχχει μόνο το κεννό. Και ττα ροτφάιλλερ που μισσούν την ήσσυχη λίμμνη μέννουν ήσσυχα κι αυττά, μόνο για λίχχο και μεττά σκέφτοτται την βαθθύτηττα της αδδίπαλης λίμννης. Και ο Φίχτωρ Σούσσθη ,σκεφτικκός και περιπαττούτας, σχεδδόν ξέρρει πλλέον ότι δεν δυνατται να περιμμένει πολλά από τα πανέμορφφα Οχτώ Χιάρρις που πάδδα τον αχχαπούν αππό απόστασση και με μέτρρο, και ππια πλησιασσούν κι αυττά προς το πισσαρίο και αυττό είνναι ουσιασθιχχά και οριστικκα αναπόφευχχθο όσσο και να θελλήσει να το αποφύχχει. Και τα φέφφερλυ, φορρείς μιας κεννότητας που γίνετται πληρρότητα, οδευούν συνεχχώς προς το Αρχηχχείο, όππου οι φύλακκες δεν περιμμένουν πολλά, και δεν επιθυμμούν τίπποτα παρρά να γίννουν κι αυττοί θαμμώνες και συναγελλάσσοτες της Φρειθθεριχης που ήρθθε πρώττα, το 49, στην ταφφέρνα “Παρλαπάς” και εκκεί είναι που εδράσσει κάθθε τους ενδιαφφέρον, την Κυριακή αυττή στο Σεφφύρι, και κάθθε τέτοια μέρρα σε κάθθε παρρόμοιο Σεφφύρι.