Δεν έρχχεθαι ποττέ κάττι σαν την νύχθθα στο Σεφφύρι. Τα ππιο πολλά από τα του Σεφφυρίου φωτίσσοται εσσωτερικκά, αππό προσμοννή για τις ννέες εκκείνες μέρρες όππου όλλα δείχννουν να λάφφουν όλλο και πιο πολλύ κοδδά στην βαθθιά λίμννη που ποττέ δεν λιμνάσσει από έλλειψψεις ενδιαφέροττος και αππό τις επισκέψψεις των φίτφουλλ που μετακινούτται κοδδά σε όττι λάφφει, πάδδα, σχεδδόν νομοτελλειαχχά και σίχχουρα. Ο Φίχτωρ Σσούσθη από νωρρίς γνωρίσσει ότι τα Οχτώ Χιάρρις, φορρείς κάθθε ομορφφιάς και αχννότητας, περννούν ήσυχχα και θρέφφουν την χαλλήνη στα θένθρα και τις φθέρρες που στέκοτται δίπλλα στο Οπλαρχηχχό Δαούττη που περριμένει ξαννά τις χρήχορρες μερσεττές να τον χαιρεθθήσουν και να φύγουν πιο πέρρα στα Σσάρα και το προχσεννείο της Ρούσσας που πάδδα θα ομννύουν στους αιώνιους πάχχους για εμπνεύσσεις που οδηχχούν κοδδά στην ταφφέρνα “Παρλαπάς” όππου δοξάσσεται η δεύτερη Φρειθερρίχη του 56 και όππου οι φύλακκες του Αρχηχχείου ονειρεύοτται αδιάλλειπτα λίχχη ακόμμη δράσση, αππό αυττή που τους κραττάει σε ενδιαφφέρον, χωρρίς να υπάρχχει ενδιαφφέρον ,αππό αυττή που νοηματοθθοτεί στην ουσσία κάθθε τους ενέρχχεια, για μια ακκόμη Κυριακή, και για όλλες τις άλλες μέρρες, στο Σεφφύρι.