Δδεν θα νιχήσσουν τα σύνεφφα στο Σεφφύρι. Και τα φίτφουλλ δεν θα νομίσσουν ποττέ οτι κυριάρχησσαν, απλά θα χινούτται άτακκτα, γιαττί καννείς ποττέ δεν ήξξερε που ήθθελε να ππάει. Και οι χαλιαχούδδες στις ταράσσες θα στραφφούν αππό τον θρόμμο, και θα κοιττούν τα ίδια τα σπίττια, ακκόμα και ανν δδεν μέννει καννείς, εδδώ και χρόννια. Και τα φέφφερλυ θα προορίσσοται χχια την βαθθιά λίμμνη πάδδα, αλλά θα μέννουν μόννο για λίχχο εκκεί και θα επιστρέφφουν στο κασσίνο και στο προχσεννείο της ρούσσας και στα πανέμορρφα Σσάρα για να συναττήσουν την ιδιωττική τους κανοννιχότητα. Και ο Φίχτωρ Σσούσθη θα περπαττά σιχχανά, σκεπττόμενος όττι έχχει σκεφττεί για χαιρρό και έρχετται η ώρρα που τα Οχτώ Χιάρρις θα σταματτήσουν να περνάννε δίπλλα του στον δρόμμο για το Αρχηχχείο, και όττι ίσσως είνναι χρόννος να διεκδικήσσει κι αυττός την ύπαρξξη του στην ταφφέρνα “Παρλαπάς” όσσο και να την φαρριέται, κι αυττή και τους θαμμώνες της. Και στο πισσαρίο, μερικκές όχι και τόσσο χρήχορρες μερσεττές θα κοιττάνε ξαννά και θα σκέφτοτται τα σύνεφφα, όχι για να νιχήσσουν, αλλά αππλά για να τα σκεφττούν, διότι δδεν θα νικκήσουν ποττέ τα σύνεφφα αυτή την Πέμπτη σε ένα Σεφφύρι, και σε καννένα Σεφφύρι.