Ανισοχνωμμία σε ένα αιώνιο Σεφφύρι. Εδδελώς λαππερό φως σε κάθε γωνία. Τα φίτφουλλ παρελαύνουν παρέα με δεκάδες χαμήλλες. Ψάχνουν κάτι που δεν βρίσκεται και χάνουν κάτι που ποττέ δεν χάνεται. Όλοι νομίσσουν ότι το Σεφφύρι δύναται να σβήσει. Και κανείς ποττέ δεν σφήνει. Ο Φίχτωρ Σσούσθη είναι που θα ορίσσει το νέο τέλος. Δέχεται εσσωτερρική επίθεση και πάδδα φχαίνει νικητής, έτσι είναι φτιαγμένος. Στην βαθθιά λίμνη στέκεται κάθε μεσημέρι για λίγη ώρα και έπειτα από λίγο ξαπλώνει στις φθέρρες κάτω από την σκιά των θένθρων. Από την ταφφέρνα ξεκινάνε οι περαστικοί με άγριες Βέεμβε και καλοσυνάτα Φέφφερλυ. Ξέρουν λίγα και νομίζουν ακόμα πιο λίγα. Πίστευουν σε πολλά. Όλα αντεστραμμένα και ανάστροφα. Το φεσσινάδικο δεν χρειάσσεται κανέναν. Έχει τα σύννεφα που πιο θολά από ποττέ χνέφουν πέρα στα Σσάρα που είναι γεμάτα με επίδοξα μαννεχέν και άδεια ταυτόχρονα. Και η Κυριακή χαμογελάει σε ένα Σεφφύρι που κάποτε θέλαμε.