Για σήμερα θα σας σερβίρουμε δυο μικρά ποιήματα του Έζρα Πάουντ — σπαράγματα μάλλον ποιημάτων. Η μετάφραση είναι απλά βοηθητική της ανάγνωσης στο πρωτότυπο.

M’amour, m’amour

what do I love and

where are you?

That I lost my center

fighting the world.

The dreams clash

and are shattered ―

and that I tried to make a paradiso

terrestre.

Αγάπη, αγάπη μου

τι αγαπάω εγώ

κι εσύ πού είσαι;

Εγώ που έχασα το κέντρο μου

πολεμώντας όλο τον κόσμο.

Όνειρα που συγκρούονται

και γίνονται κομμάτια ―

κι εγώ που πάλεψα να φτιάξω έναν παράδεισο

πάνω στη γη.

 [από τα σχεδιάσματα για το Canto CXVIII]

That her acts

Olga’s acts

of beauty

be remembered.

Her name was Courage

& is written Olga.

These lines are for the

ultimate CANTO.

Whatever I may write

in the interim.

Ό,τι κι αν έκανε

η Όλγα, ό,τι κι αν έκανε,

γιατί ήταν όμορφο,

θα το θυμόμαστε.

Το όνομά της ήταν Θάρρος.

Εκείνη τό ‘γραφε Όλγα.

Αυτοί οι στίχοι είναι για το

ύστατο CANTO.

Ό,τι άλλο και να γράψω

στο μεταξύ.

[The Cantos (fragment 1966)]

 Ήθελε αυτές οι λέξεις να είναι η κατακλείδα όλου του έργου του για να τιμήσει την ισόβια ερωμένη του Olga Rudge, με την οποία συγκατοίκησε στο Rapallo, στη Βενετία και αλλού, λίγο πιο πέρα από το άλλο σπίτι που μοιραζόταν με τη σύζυγό του Dorothy Shakespear. Τις διαδρομές του από το ένα στο άλλο σπίτι περίμεναν πώς και τι οι Ιταλίδες ψιψίνες. Το μαθαίνουμε από ένα γράμμα του Γουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς σε μια φίλη του:«Ο Πάουντ έχει πάθος με τις γάτες και μπόλικες τον περιμένουν κάθε βράδυ στη γωνιά του δρόμου ξέροντας πως οι τσέπες του είναι γεμάτες από κοκαλάκια κοτόπουλου κι άλλα κεράσματα.»

Παρ’ όλα αυτά, στην έκδοση των Cantos  του 1975 (Faber & Faber), ο τελευταίος-τελευταίος στίχος στις 800-και-βάλε σελίδες αυτού του έπους με το κόκκινο εξώφυλλο είναι:

To be men not destroyers.

Λούλα

Share
Published by
Λούλα