Πεδίο εξόρυξης λιγνίτη, Πτολεμαΐδα, 2008
Πτολεμαΐδα, Εορδαία Κοζάνης, δυτική Μακεδονία, μετά από βροχή. Η μυρωδιά που αποπνέει το κοκκινόχωμα μοναδική, είναι σαν το μπον φιλέ της γης. Πλήρες, γεμάτο, θρεπτικό, γεμάτο ζωή και ενέργεια. Τα χώματα αυτά θρέψαν Ελμιώτες, Μακεδόνες, Ρωμαίους, Σλάβους, Βλάχους, Τούρκους, Ελληνες πρόσφυγες και συνεχίζουν στέλνοντας τα τελευταία 40-50 χρόνια περί το 70% της ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας. Ο ατμός από τα «καζάνια» με φόντο το Σινιάτσικο στο βάθος προσέφερε πλούτο, ευμάρεια αλλά και δηλητήριο. Πολλά λεφτά, πολύ σκόνη, πολλοί καρκίνοι και μια θλιβερή επαρχιακή πόλη. Το ανταριασμένο βαλκάνιο τοπίο όμως διασχίζοντας τη Νέα Εγνατία (Α2) ατενίζοντας τα ατμοηλεκτρικά μεγαθήρια της ευρύτερης λεκάνης του λιγνίτη μοιάζει με πίνακα φλαμανδού ζωγράφου.
Το όνομα Εορδαία σημαίνει αγαπημένη και πάρθηκε από την αρχαία θεά Έορδα (Μητέρα Γη). Η προσφώνηση για του Κοζανίτες (τους κατοίκους της πόλης μόνο αρχικά και καταχρηστικά για όλους στο νομό) είναι «Σούρδοι».