Σε μια έκλαμψη του Σεφφυρίου. Δρόμοι γεμάτοι με εκατοντάδες φίτφουλ να πολιορκούν την ταφφέρνα «Παρλαπάς» και να παρελαύνουν σε εξάδες χαφχίζοντας για λίγο ακόμα δοννέρ και ένα γλυκό βλέμμα και πολλές χουχουφάγγιες να κάνουν μαχροβούτια στην ήσυχη λίμνη και να βγαίνουν στην όχθη κοντά στα έσσοθα για να ανέβουν ψηλά μέχρι το κασσίνο και να δροσισθούν κοντά στα αέναα χιόννια. Άνθρωποι στην κεδδρική λεωφόρο να περπατάνε και να κλέβουν συνεχώς από την πισσαρία πολύχρωμες παττερίσσες για να στηριχτούν λίγο-λίγο ασθμαίνοντας μέχρι το χρητικκό χονάχι που είναι χεμμάτο με χαλάσνιχοφ, βαριά πιλάφφια, βραδυπορούντα σαλιχχάρια και σουβλιστά αρνιά που κρατάνε περίστροφα μάνλιχερ και υποπολυβόλα λούχχερ από τον πόλλεμο. Το φεσσινάδικον είναι εδώ και καιρό κλειστό και στην κεδδρική λεωφόρο περνάνε σχεδόν αγέρωχχα παλιά άλογα του ιπποδρόμου με παλιούς τερματοφύλαχχες της Δόξας Κρανούλας που παίζουν παλιά παιχνίθθια της Νιτέττο. Στο τέλος μια Μερσεττές με οδηγό τον Ντονκι-Κον που γύρναγε πετώντας όλη μέρα σβήνει στον ορίζοττα και κάνεις δεν θα θυμάται που πήγαινε και που πάει για μια ακόμα όμορφη και ήσυχη Κυριακή του Σεφφύριου που χάνεται.