Σεφφύρι, Θόδωρος Πανάγος
Δεν είναι μερικές μέρες να τριχυρνάς στο Σεφφύρι. Οι δρόμοι γύρω από το Θημαρχείο και το αρχηχείο πολύ διαφορετικοί. Μερικές θαλάσσιες χελώνες απλώνονται μεγαλώνοντας και σχεδόν κρύβουν τα πάντα χαρίζοντας την πρωτόγνωρη ασφάλεια κάποιου που κοιτάζει τον φούρνο αρκετή ώρα και τελικά παίρνει φύρες Ράθλερ και χασσόσες διότι τίποτα ποτέ δεν μπορεί να τελειώνει. Τέσσερεις φέτες εκλεκτό Σαππόν θα μπουν σχεδόν νομετελειαχά στην πισσαρία να πάρουν φρέδδο σε πλαστικό περιμένοντας τα Έμμεθαλ που ποτέ δεν θα έρχονται. Στην ταβέρνα «Παρλαπάς» τα πιάτα έχουν φύγει και μια χουχουφάγγια σκέφτεται ότι δεν είναι η ζωή μόνο με φηρούνια. Στην κεντρική λεωφόρο σχεδόν ασθεία ύποπτα Σηπ περιμένουν να αναδυθεί και πάλι η Εθνική Τράπεζα από τις λίμνες και κάπου-κάπου οι περαστικοί θυμούνται την δεύθερη λαμπρή Φρειδερίκη του 59 κοιτώντας πέρα στο βεσσινάδικο τα φέφερλυ και τα πιάσσιο έτοιμα πάντα να τρακάρρουν με τοίχους και χολώνες έτσι για την έδδαση. Ψηλά δεν είναι ουρανός, και δεν μοιάζει σε τίποτα με το χώμα. Ή πάλι ίσως να είναι Κυριακή.