Επειδή έθεσες το ζήτημα της εξωστρέφειας, το bios είναι εξωστρεφές μαγαζί; Όχι, και ποτέ δεν ήταν. Δεν ήταν η λογική του αυτή. Αλλά είναι σημαντικό να δούμε τι εννοούμε εξωστρέφεια. Έχει να κάνει και με μένα προσωπικά αυτό. Το bios οπουδήποτε και να πας στο εξωτερικό και συναντήσεις ανθρώπους που ασχολούνται με τη μουσική θα δεις ότι το ξέρουν. Πήγαινα στο Sonar και σε άλλα φεστιβάλ και μιλούσα με μάνατζερ ή παράγοντες της μουσικής που το γνώριζαν. Να σου θυμίσω ότι πριν από λίγα χρόνια έκανε τη χιλιοστή του ξένη συναυλία. Το bios δεν ήταν εξωστρεφές όσον αφορά το ντόπιο κοινό και αυτό έχει να κάνει με την εδώ πραγματικότητα. Αυτό δηλαδή που μας χαρακτηρίζει και άδικα σαν σνομπιστές. Αν αναλογιστείς που πρωτοέπαιξαν όλοι οι Έλληνες μουσικοί της νέας φουρνιάς θα δεις ότι ήταν στο bios. Άρα αυτό δεν είναι εσωστρέφεια για τη μουσική.
Γίνεται ένα μαγαζί να είναι σνομπ απέναντι στο κοινό του; Αυτό που μας διαφοροποιούσε στα χρόνια και ήταν κάτι συγκεκριμένο είναι ότι προσπαθούσαμε να έχουμε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, που είναι κάτι που ποτέ δεν ήταν κατανοητό. Συνήθως εάν κάποιος κάνει κάτι στην Αθήνα ακριβώς επειδή είναι και μια μικρή κοινότητα, έχει μια κατεύθυνση universal.
Τι κάνει δηλαδή;Έρχεται κάποιος και σου προτείνει κάτι σε κοινωνικό επίπεδο και θέλει κάτι το ανταποδοτικό. Τι να κάνεις; Λες, ναι. Εμείς αντί να κάνουμε αυτό, το οποίο μας έχει χαρακτηρίσει και άσχημα πολλές φορές προσπαθούσαμε να καταλάβουμε τί είναι “αυτό. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα είτε σωστά είτε λάθος να κρίνουμε όμως κατά πόσον αυτό εκείνη τη στιγμή, με το πλαίσιο των πραγμάτων που κάναμε είχε μια κατεύθυνση προς τα πράγματα που θέλουμε. Δηλαδή αν παρατηρήσεις, και λέω τη μουσική γιατί μάλλον μας είναι κοινά συμβατή, θα δεις ότι το Bios προωθούσε κάθε χρονιά ότι συνέβαινε εκείνη τη στιγμή από την ελληνική και ξένη σκηνή
Γενικά πάντως το έχεις πάρει το credit της πρωτοπορίας. Δεν έχεις ηρεμήσει από αυτό το άγχος; Όχι, όχι, διαφωνώ τρελά με αυτό. Δε με ενδιαφέρει εάν παίξανε κάποιοι πρώτοι στο bios. Με ενδιαφέρει ότι την περίοδο που παίξανε ήταν στα πλαίσια μιας γενικότερης λογικής. Δεν ήτανε χύμα στο κύμα. Ήταν μια λειτουργία ενός πολιτιστικού κέντρου και όχι μιας αίθουσας και αυτό ήταν που προσπαθούσαμε να εξηγήσουμε πάντα και ήταν δυσνόητο. Δεν ήμασταν το Gagarin, όχι γιατί ήμασταν καλύτεροι ή χειρότεροι από το Gagarin αλλά το Gagarin είναι το ίδιο με το Πειραιώς 84, ένα κτίριο που φιλοξενεί συναυλίες. Δυστυχώς αυτό σε κομμάτια όπως η μουσική αυτό που έγινε δεν ήταν τόσο καθαρό. Ενώ στο θέατρο, ας πούμε θα δεις ότι είναι αρκετά πιο καθαρό, δηλαδή πια μετά από πάλι 5-6 χρόνια σταθερού ρεπερτορίου όλοι έχουν καταλάβει ότι το bios προφανώς και είναι συγκεκριμένη επιλογή της κατεύθυνσης του τρόπου των παραστάσεων.
Οι χώροι που φτιάχνεις ναι μεν πληρούν κάποια στάνταρ, τα οποία μπορεί να είναι και παραπάνω απ’ ότι χρειάζεται η πόλη, όσον αφορά τον ήχο, τα ονόματα και την ποιότητα ας πούμε αλλά είναι κρύα. Το έχεις ακούσει ποτέ αυτό; Δηλαδή ότι οι χώροι δε σε κρατάνε μέσα, θες να δεις ένα live και να φύγεις.Κοίταξε αυτό για το συναυλιακό χώρο του bios έγινε συνειδητά. Kάποια στιγμή ο μπροστά χώρος μετατράπηκε από στέκι σε χώρο εκδηλώσεων. Αυτό είναι by default. Αλλά δείξε μου άλλον έναν χώρο εκδηλώσεων σχεδιασμένο για αυτό που δεν ισχύει θα σου πω ότι δεν υπάρχει. Θα σου πω ανάποδα όμως ότι υπάρχει ο χώρος πάνω από το Bios, μας έχει πάει και πάρα πολύ καλά τα τελευταία χρόνια ο οποίος είναι ένας χώρος σχεδιασμένος ακριβώς με τα αντίθετα values. Νομίζω από τους πιο hommy χώρους στην Αθήνα.
Υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Αθήνα 4-5 χώροι, άσχετα τι πιστεύεις εσύ που από το εναλλακτικό στο indie, hipster σοβαρό dance κοινό που μπορεί να είναι ένα Σαββατοκύριακο γεμάτοι όλοι ταυτόχρονα. Μπορεί να συμβεί αυτό, να έχουν πολύ καλά events. Αυτό γιατί δε διαφημίζεται προς τα έξω όπως το κάνει το Βερολίνο; Να πούμε ότι είμαστε η Αθήνα, έχω και στο σκυλάδικο να πας, στη παραλιακή κλπ και έχω και κάτι άλλο. Δε το διαφημίζουμε όμως. Δεν έρχεται κανείς για νυχτερινό τουρισμό στην Ελλάδα. Κοίτα να δεις. Δε νομίζω ότι έχουμε αυτή τη στιγμή στην πόλη μας μουσικό προγραμματισμό με τη συνέπεια του Panorama.
Όχι απαραίτητα εκεί. Γενικά στο Βερολίνο ακούγεται, θα διαβάσεις έναν οδηγό, θα σου πει το nightlife του Βερολίνου είναι τρομερό.Εδώ πέρα νομίζω το στίγμα της Αθήνας, δηλαδή η σημαία της Αθήνας είναι η αρχαία Ελλάδα, η Ακρόπολη. Αυτό δηλαδή ένας τουρίστας που θα έρθει εδώ, θα έρθει για την Ακρόπολη. Ένας τουρίστας που θα πάει στο Βερολίνο θα πάει για το τέκνο, που είναι η γενέτειρα του.
Δε νομίζω ότι είναι έτσι. Δηλαδή ένας τουρίστας που πάει στο Βερολίνο νομίζει ότι πάει σε μια πόλη νεανική. Ενώ ένας που έρχεται στην Αθήνα πάει σε μια πόλη που πεθαίνει.Έχει τύχει πολλές φορές να επισκεφθώ το Βερολίνο, φαντάζομαι και εσύ. Αυτό συνέβη από όταν δώσανε κίνητρα, δε ξέρω εάν ξέρεις τα κίνητρα που δώσανε στους νέους, στους ανέργους, που μπορείς να πας και να μείνεις σχεδόν τσάμπα Κάτι τύποι όπως Νοιμπάουτεν γεννηθήκανε σε ένα Βερολίνο και δημιουργήσαν χωρίς να έχουν ανάγκη λεφτά λόγω της συνθήκης, της πολιτικής των καταλήψεων, τα διαθέσιμα κίνητρα που εδώ δεν υπάρχουν.
Αν περιμένουμε και από τους πολιτικούς; Κάνεις λάθος. Ας πούμε οι πολιτικοί τα σκέφτηκαν, δηλαδή φαντάσου να σου πω έτσι σαν παράδειγμα ότι αν πήγαινες στο Βερολίνο λόγω του προηγούμενου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όποιος πήγαινε και έμενε στο Βερολίνο δεν υποχρεούταν στρατιωτική θητεία. Αυτό τι σημαίνει ότι προφανώς αν ας πούμε κάπου συγκεντρώναμε όλους τους καλλιτέχνες της Ελλάδας, προφανώς θα ήταν και πιο καλλιτεχνικό το προφίλ της Αθήνας. Ναι ρε παιδί μου αλλά υπάρχει μια κοινότητα σε αυτά, μια κοινότητα ανθρώπων που κάνουν πράγματα συνέχεια. Αυτή τη στιγμή στην Αθήνα δεν υπάρχει στίγμα, κάνουν πράγματα δανεικά.
Ο Γιώργος Καμίνης θα μπορούσε να πει, δικιά μου άποψη αυτή, ότι κοίταξε να δεις τα μισά μαγαζιά στο ιστορικό τρίγωνο είναι άδεια. Γιατί εγώ σαν Δήμος Αθηναίων να του επιβαρύνω με διάφορα τέλη. Τα κόβω για τους νέους ανθρώπους ή νοικιάζω πέντε μαγαζιά και τα δίνω. Αυτό δεν χρειάζεται κάποια ευφυΐα. Δεν χρειάζεται υπερβείς τρομακτικά γραφειοκρατικά εμπόδια. Πας και νοικιάζεις τα μαγαζιά. Και λες ο Δήμος Αθηναίων τα δίνω για να βάζει το Meet Market μπιχλιμπίδια κάθε μέρα. Αυτά γίνονται δέκα χρόνια τώρα δηλαδή το εναλλακτικό έχει φτάσει το mainstream. Η Αθήνα έχει 50 χώρους, έχει το Romantso, το Camp, το Bios, το Six D.o.g.s. Ακόμα, όμως, δεν έχει, η Αθήνα το δικό της εναλλακτικό στίγμα. Ακόμα για τις εκδηλώσεις που λες, δηλαδή αυτή τη στιγμή και πολύ πρόχειρα ο μόνος που μπορώ να σκεφτώ που δείχνει στίγμα μουσικό εναλλακτικό ποιος είναι. Ένας είναι, ο Βούλγαρης.
Στην επόμενη σελίδα ο Boy και η μοτσαρέλα από την Κρήτη.