ΜΟΥΣΙΚΗ: Θυμάμαι παιδί τον πατέρα μου να φέρνει σπίτι την Τζοκόντα, του Χατζιδάκι· το γκρίζο εξώφυλλο, το θλιμμένα χαμογελαστό πρόσωπο πάνω στους ουρανοξύστες, τις μελωδίες. Τον πρώτο 33άρη δίσκο που αγόρασα, το Wish you were here των Pink Floyd. Ντισκοτέκ και μπλουζ με Barkley James Harvest, Cat Stevens, Cristophe. Ροκάδες και τσινάρια στη Θεσσαλονίκη, προσωπικά διά βίου με τη ροκ. Doors, Queen και Dire Straits. Συναυλία του Ρόρι Γκάλαχερ στο Καυτατζόγλειο στη Θεσσαλονίκη, ήμουν δεκάξι. Μπλουζ και τζαζ. Έθνικ και κάντρι. Ομάρ Φαρούκ Τεκμπιλέκ και τάνγκο. Αραπιά και Δύση. Πολλή Ελλάδα, παλιά και νέα, λαϊκή, ποπ, δημώδης, λόγια, τα πάντα –όχι τα πάντα, δεν αντέχω τα τραγούδια της καψούρας και των νυχτερινών μαγαζιών, της κλάψας και του όπα. Αν έπρεπε να κρατήσω μόνο ένα; Χατζιδάκις.
ΒΙΒΛΙΑ: Σκηνή πρώτη. Είμαι δώδεκα, σωτήριον έτος 1976. Ο πατέρας μου δίνει εντολή στον φίλο του, βιβλιοπώλη Χαρμπή -δίπλα στην Καμάρα, δεν υπάρχει πια- να με αφήσει να διαλέξω όσα και όποια βιβλία θέλω μέχρι να φτάσω το αστρονομικό για την εποχή ποσό των 2.000 δραχμών. Πρωί πήγαμε απόγευμα ήρθε και με πήρε για να τα φορτώσει στο αυτοκίνητο. Αρχισιδηρουργός του Ονέ και Νανά του Ζολά μαζί Έμιλυ Μπροντέ και Τζέιν Όστεν, Έρνεστ Χέμινγουεϊ και Τζον Στάινμπεκ. Στην πατρική βιβλιοθήκη υπάρχουν και συμπληρώνονται άπασες οι εκδόσεις της Εστίας, αλλά και Άγκαθα Κρίστι, Ζορζ Σιμενόν, Ρέιμοντ Τσάντλερ, μεταξύ άλλων. Αλεξιάδα και Μυθολογία. Μεγαλώνω κυρίως με Καραγάτση και Καβάφη. Ο Καζαντζάκης μου κάνει λίγο βαρετός. Α, και πολύ Χέρμαν Έσσε, τα άπαντα.
Σκηνή δεύτερη. Είμαι είκοσι, σωτήριον έτος 1984. Ανακαλύπτω το υπόγειο του Γκοβόστη στην Ζωοδόχου Πηγής και Κωλέττη. Ο κύριος Γιάννης με λέει χαϊδευτικά μπαταχτσού και μου κρατάει βιβλία στην άκρη που πιστεύει ότι θα με ενδιαφέρουν. Μου έχει ανοίξει σελίδα για τις δόσεις μου. Από τη Μεσόγειο του Φερνάν Μπρωντέλ μέχρι Ναγκίμπ Μαχφούζ. Τις δικές του εκδόσεις των ρώσων κλασικών με την αξεπέραστη ορθογραφία: Ντοστογιέφσκη. Και Περλ Μπακ, ξανά, μετά την εφηβεία. Βόλτες στα βιβλιοπωλεία του κέντρου. Στο Θεμέλιο του Μαλικιώση, με τη Δέσποινα, στοίβες ετοιμάζονται για το αυτοκίνητο. Αναγνώσεις. Δοκίμια και φιλοσοφία. Κυρίως Γάλλους, Φουκό και Ρολάν Μπαρτ. Μυθιστορήματα, νουβέλες και διηγήματα. Ποίηση. Ιστορία. Συνεργασία με εκδοτικούς για μεταφράσεις, για επιμέλεια, για διόρθωση βιβλίων. Σήμερα. Συνεχίζω το διάβασμα, δυστυχώς με πιο αργούς ρυθμούς. Καταγραφές για τον γαστρονομικό πολιτισμό, αστυνομικά, κλασική λογοτεχνία, ιάπωνες, προτάσεις φίλων, έργα φίλων. Υπάρχουν ράφια με αδιάβαστα προς ανάγνωση.
ΤΑΙΝΙΕΣ: Πολλές, αμέτρητες. Τώρα που γράφω γίνεται απίστευτος συνωστισμός εικόνων πίσω από τα μάτια μου. Προσώπων και σκηνών. Προτιμώ τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο. Λιγότερη τεχνολογία, λιγότερη πλαστική ομορφιά, χαρακτήρες, άλλη χρωματική παλέτα, διαφορετικό βλέμμα στα πράγματα. Από τον ασπρόμαυρο γαλλικό και ιταλικό μέχρι τον σύγχρονο. Και βρετανικό φυσικά, για το χιούμορ. Τον ιαπωνικό επίσης. Από αμερικάνικο Τζάρμους αλλά και Ντέιβιντ Λην. Για κάποιον λόγο θυμάμαι το Brown Bunny του Βίνσεντ Γκάλλο, το She is so lovely του Κασσαβέτη με Ρόμπιν Ράιτ και Σον Πέν. Θυμάμαι πολλές ασπρόμαυρες αμερικάνικες, αγαπώ τον Τζιν Κέλι, τον Τζακ Λέμον, τον Γουόλτερ Ματάου, τη Σίρλεϊ Μακλέιν. Θυμάμαι και το Πέρασμα της Κασσάνδρας, ποιος ξέρει γιατί, δεν ήταν ποτέ το καλύτερό μου, Φάννυ και Αλέξανδρος, Το δείπνο της Μπαμπέτ. Επικές παραγωγές και κωμωδίες, κατασκοπευτικά και αστυνομικά χορεύουν στο μυαλό μου. Βλαχοπούλου και Ηλιόπουλος, Καρέζη και Παπαγιανόπουλος. Δεν τελειώνουν, οπότε καλύτερα να σταματήσω.
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: Αδιάφορη. Συνδρομητική για ταινίες και αστυνομικές σειρές.
ΙΝΤΕΡΝΕΤ: Πολύ και όχι μόνο λόγω εργασίας. Το αγαπώ, μου έχει δώσει πρόσβαση σε αρχεία και βιβλιοθήκες που δεν θα προσέγγιζα ποτέ με φυσικό τρόπο. Αν φιλτράρεις την πληροφορία είναι το πιο δυνατό εργαλείο που μπορείς να έχεις στα χέρια σου. Κάποιες φορές νιώθω ότι η οθόνη έχει γίνει προέκταση του μυαλού, της γλώσσας και του δακτύλου μου, αλλά προσπαθώ να μην το σκέφτομαι.
ΣΠΟΡ: Προσπάθησα πολύ από μικρή να βρω κάτι να του αφοσιωθώ. Και ιππασία, και τένις, και κολύμπι, και ιστιοπλοΐα, και σκι. Δεν μπορώ να πω ότι θα με χαρακτήριζα αθλητικό τύπο τελικά. Αγαπώ τη γιόγκα, αλλά δεν προλαβαίνω. Λατρεύω τη θάλασσα.
ΦΑΓΗΤΟ: Είναι αγάπη και πάθος. Δουλειά και διασκέδαση. Σύζυγος και εραστής. Κόλλημα και ταξίδι. Από τις μπουκιές του καφενείου μέχρι τις μπουκιές του τριάστερου εστιατορίου. Το δικό μου Δισκοπότηρο είναι μια τέλεια πίτα, η πιο απίθανα λεπτή και τραγανή χοιρινή πέτσα, το ψάρι που μυρίζει μόνο θάλασσα και αέρα, το ιδανικό αρνίσιο γάλα, τυρί, γιαούρτι κρέας, το πιάτο που θα μου σερβίρουν και θα μου προσφέρει το ταξίδι.
ΤΑΞΙΔΙΑ: Συνέχεια, παντού και πάντα. Εντός και εκτός. Ποτέ σε γκρουπ. Με οποιοδήποτε μέσον αλλά με αυτονομία στις μετακινήσεις. Στο κυνήγι για γεύσεις. Δεν ξοδεύω για ρούχα, κοσμήματα, καλλυντικά, αλλά στο θέμα του φαγητού δεν κάνω εκπτώσεις. Θα αναζητήσω πρώτες ύλες και προϊόντα, τα πιο χαρακτηριστικά πιάτα κάθε τόπου, θα αγοράσω βιβλία, θα κάνω χιλιόμετρα για να φτάσω σε κάποιο εστιατόριο που θέλω οπωσδήποτε να πάω. Γνωρίζω ανθρώπους, μαθαίνω ιστορίες, ερωτεύομαι στιγμές και κολλάω. Δύο μεγέθη βαλίτσας είναι πάντοτε προσβάσιμα, το νεσεσέρ έτοιμο, οι γκαρνταρόμπες προσαρμοσμένες.
ΓΕΙΤΟΝΙΑ: Ομόνοια. Εδώ και δώδεκα χρόνια. Μεγάλωσα σε όλη την Ελλάδα λόγω μεταθέσεων πατέρα (στρατιωτικός), αλλά η Αθήνα είναι η πόλη μου. Δημοτικό στη Μιχαήλ Βόδα και βόλτες, ωδείο, αγγλικά και σουβλάκια στη Βικτώρια. Έπειτα μετακινήσεις, επιστροφή, Παπάγου και πανεπιστήμιο. Τα δικά μου σπίτια πέριξ του κέντρου πάντα. Υποφέρω μαζί με τη γειτονιά μου. Δεν της αξίζει αυτή η τύχη. Είναι πανέμορφη κι έχει τις χάρες όλες αλλά κακόπεσε.
ΤΩΡΑ: Δημοσιογραφώ και εκτίθεμαι σταθερά και αδιάλειπτα. Ετοιμάζουμε ένα δεύτερο βιβλίο (μετά το Του Άνεμου και της Αρμύρας, που γράψαμε με τη Θάλεια Τσιχλάκη και τον Α.Ν. Ανδρουλιδάκη) αλλά δεν δίνω ακόμη λεπτομέρειες.