Τον έμαθα από τη σειρά «Αγγελική» που προβάλλεται φέτος στον Alpha. Για πολλά χρόνια σπίτι μου δεν υπήρχε τηλεόραση. Τον τελευταίο χρόνο λοιπόν που είμαι κλεισμένη μέσα και πλέον έχω τηλεόραση, ξεκίνησα να βλέπω ελληνικές σειρές. Άλλες τις εγκατέλειψα και άλλες μου τράβηξαν το ενδιαφέρον για διάφορους λόγους. Ένας από αυτούς τους λόγους είναι και ο Μιχάλης. Ναι, το προφανές είναι ότι πρόκειται για έναν πολύ γοητευτικό ηθοποιό αλλά δεν θα σταθώ σε αυτό. Έψαξα λοιπόν να βρω πληροφορίες γι’ αυτόν και διαπίστωσα ότι έχω έρθει πολύ καθυστερημένα στο φαν κλαμπ του. Έχει συμμετάσχει σε παραστάσεις (Όλα για τη μητέρα μου, Dogville, Πιάφ, 20 χρόνια από το θάνατο της Μελίνας Μερκούρη), έχει εμφανιστεί σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές (10η Εντολή, Μάλιστα Σεφ, Δίδυμα φεγγάρια, Τατουάζ, Έρωτας μετά) ενώ έχει και έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στην ταινία ΑΙΓΑΙΟ SOS. Ας πάμε όμως στα υπόλοιπα. Σε δεύτερο χρόνο με κέρδισε η απλότητα με την οποία αποδίδει τον ρόλο του στην «Αγγελική». Χωρίς υπερβολικούς θεατρινισμούς, αβίαστα και φυσικά, με έκανε να ξεχάσω ότι υποδύεται έναν ήρωα σε μία σειρά. Σε τρίτο χρόνο παρακολούθησα τη δράση του στο Instagram και θαύμασα το γεγονός ότι παίρνει θέση για όσα συμβαίνουν γύρω μας. Είναι ένας άνθρωπος που εκφράζει τις ανησυχίες και τις σκέψεις του για όσα απασχολούν την κοινωνία μας και δεν αφήνει την αναγνωρισιμότητα να επηρεάσει τον χαρακτήρα του. Αυτό άλλωστε φαίνεται και από τις σπάνιες εμφανίσεις του σε εκπομπές και τις αραιές συνεντεύξεις του. Πήρα λοιπόν το ρίσκο μου και τον ρώτησα τι θα έλεγε να κάναμε μαζί μια συνέντευξη. Όταν κάποια στιγμή στις συνεννοήσεις μας μεσολάβησαν λίγες ώρες που βρισκόταν σε γύρισμα μέχρι να μου απαντήσει σε ένα μήνυμα, μου ζήτησε συγγνώμη που δεν μου απάντησε αμέσως. Σε τέταρτο χρόνο λοιπόν με εντυπωσίασαν η ευγένεια και η αμεσότητά του, στοιχεία που ξεχωρίζουν και στην κουβέντα που ακολουθεί.
Θα ξεκινήσω λίγο διαφορετικά. Πριν λίγες μέρες ανέβασες στα stories σου στο Instagram ένα κείμενο συμπαράστασης σε όσα ζητούσε ο απεργός πείνας Δημήτρης Κουφοντίνας. Η συζήτηση για τον Δημήτρη Κουφοντίνα αγγίζει και πολιτικά και νομικά πλαίσια. Αρχικά είναι ευθύνη μιας δημοκρατικής πολιτείας να μην έχει απεργούς πείνας. Τώρα όσον αφορά στον Δημήτρη Κουφοντίνα, υπάρχουν πολλοί που έχουν χωριστεί σε δύο στρατόπεδα, σε αυτούς που είναι υπέρ σε αυτά που ζητάει ο Δημήτρης Κουφοντίνας και σε αυτούς που υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να δώσουν χάρη σε έναν βαρυποινίτη κατά συρροή δολοφόνο. Μετά την ανάρτηση που έκανα για το θέμα Κουφοντίνα δέχτηκα αρκετά υβριστικά μηνύματα καθώς πολλοί παρερμήνευσαν και πίστευαν ότι υποστηρίζω έναν δολοφόνο. Προφανώς και δεν υποστηρίζω κανέναν δολοφόνο, αυτό για το οποίο μιλούσε η φωτογραφία στην ουσία ήταν για το ποια θα είναι η στάση της δημοκρατικής πολιτείας που ζούμε απέναντι σε μία τέτοια συνθήκη. Είναι χρέος κάθε πολιτείας να τηρεί τους νόμους που θεσπίζει ακόμα και απέναντι σε κάποιον που έχει κατηγορηθεί για 13 δολοφονίες. Ειδάλλως, μιλάμε για μία αυτοαναίρεση.
Γενικά είσαι υπέρ της διπλωματίας ή αυτά που έχεις να πεις θα τα πεις; Εξαρτάται πάντα από την περίπτωση. Παίζουν πολλοί παράγοντες ρόλο. Στην πλειοψηφία πάντως αυτά που έχω να πω θα τα πω, κάποιες φορές φιλτραρισμένα, άλλες φορές αφιλτράριστα. Όσο παρορμητικός και αν είμαι δεν γίνομαι αγενής. Δεν σου λέω πως δεν έχω υπάρξει, δυστυχώς έχει συμβεί. Πιστεύω πως όταν καταλαβαίνω πλέον ότι πλησιάζω τα όρια μου, γίνομαι αρκετά ειρωνικός.
Ως Μιχάλης στη σειρά «Αγγελική» είσαι ένας τύπος που στηρίζεις τους ανθρώπους που αγαπάς, ακόμα και αν έτσι κινδυνεύεις και εσύ, αρκετά συχνά ευέξαπτος, μοναχικός και δύσκολα αποκαλύπτεις προσωπικά σου θέματα. Ταυτίζεσαι με αυτό το προφίλ; Για κάθε ρόλο που υποδύεσαι η διαδικασία είναι η ίδια, αναζητάς κοινά σημεία και στοιχεία στο ρόλο, έτσι ώστε να μπορέσεις μέσω της ταύτισης να αποδώσεις το χαρακτήρα όσο το δυνατόν πιο πιστά. Στον ρόλο του Μιχάλη αναγνωρίζω σίγουρα μία διάθεση εσωστρέφειας, με έντονο το αίσθημα τόσο της αυτοσυντήρησης όσο και της διάθεσης στήριξης των δικών του ανθρώπων, στοιχεία που προασπίζω και στην προσωπική μου ζωή. Είμαι συχνά ευέξαπτος, παρ’ όλα αυτά προσπαθώ πάντα να δείχνω σεβασμό, κάτι που προσπαθώ να κερδίζω και από τους άλλους. Όσον αφορά στη μοναχικότητα, πιστεύω πως οι περίοδοι μοναξιάς είναι εξίσου σημαντικές με τις κοινωνικές φάσεις στη ζωή μας. Μέσα από αυτά τα διαστήματα μοναχικότητας επαναπροσδιορίζεις και επαναπροσδιορίζεσαι.
Πολύ πριν ακόμα οι καλλιτέχνες πάρουν θέση για τις κακοποιήσεις στον καλλιτεχνικό (και όχι μόνο) χώρο στα δημόσια προφίλ τους, εσύ έπαιρνες θέση για όσα συμβαίνουν στην κοινωνία και δεν διατηρούσες το προφίλ σου αποκλειστικά για αυτοπροβολή. Ανέκαθεν με απασχολούσαν πολύ περισσότερο τα ζητήματα που δεν έχουν να κάνουν τόσο με την αυτοπροβολή, ήδη πριν την όποια αναγνωρισιμότητα. Πιστεύω πως ο καθένας μας έχει το δικαίωμα να εκφράζει τις απόψεις του και να μοιράζεται ελεύθερα τα θέματα αυτά που τον απασχολούν, αρκεί φυσικά αυτό να γίνεται με τρόπο τέτοιο που δεν προσβάλλει και δεν καταπατά τον άλλον. Από εκεί και πέρα το πώς χρησιμοποιεί ο καθένας το βήμα των social media επίσης έχει να κάνει με τις επιλογές και τις ανάγκες του και πάλι δεν είναι τίποτα κατακριτέο. Σίγουρα πάντως η κοινωνία αλλά και ο χώρος μας εξελίσσεται, και ολοένα και πιο πολύ οι συνάδελφοί μου παίρνουν ανοιχτά θέση για ζητήματα που απασχολούν την κοινωνική και πολιτική μας ζωή.
Έχεις δεχτεί κριτική γενικά για τα ποστ σου; Παλαιότερα τα σχόλια ήταν περισσότερα. Έχω μία συγκεκριμένη αισθητική, σε κάποιους μπορεί να αρέσει και σε κάποιους όχι. Είναι πολύ λογικό, απλώς σε αυτό που διαφωνώ είναι ότι αν έβλεπα κάτι το οποίο μπορεί να μη μου άρεσε δεν θα έμπαινα στη διαδικασία να μιλήσω άσχημα ή να προσβάλω αυτόν που έχει κάνει την ανάρτηση, εκτός αν αυτό αφορά κτηνώδεις ή ακραίες συμπεριφορές.
Πολλοί μιλούν για μια τάση ανθρωποφαγίας στα social media που θα πρέπει να εκλείψει και οι υποθέσεις να παίρνουν απ’ ευθείας τον δρόμο της δικαιοσύνης χωρίς δημόσιο διασυρμό. Δεν είμαι υπέρ της ανθρωποφαγίας σε καμία περίπτωση, απλώς μπορώ να καταλάβω ότι ειδικά θέματα όπως η παιδεραστία και το σκληρό εργασιακό bullying, στο χώρο του θεάτρου συγκεκριμένα, μπορούν να προκαλέσουν ακραίες αντιδράσεις και ανθρωποφαγικές συμπεριφορές.
Το σενάριο της σειράς πραγματεύεται την ιστορία μιας κοπέλας που σε νεαρή ηλικία βιάστηκε από τέσσερις άνδρες και ζητάει εκδίκηση. Είσαι υπέρ της εκδίκησης ή πιστεύεις ότι η δικαιοσύνη είναι άμεμπτη και σε αυτή πρέπει να στρεφόμαστε μόνο; Προφανώς και δεν είμαι υπέρ της εκδίκησης, κάθε περίπτωση θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με κάθε νόμιμη διαδικασία και μέσω της δικαστικής οδού. Παρ’ όλα αυτά αντιλαμβάνομαι ενδεχομένως τους λόγους που αρκετοί παθόντες δεν δείχνουν εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη. Σύμφωνα με έρευνες η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα στον πλανήτη, αναλογικά του πληθυσμού της, σε φαινόμενα διαφθοράς. Ο σκοπός θα πρέπει να είναι η καταπολέμηση αυτής της διαφθοράς έτσι ώστε ο καθένας να αισθάνεται εμπιστοσύνη στους θεσμούς και να μην χρειάζεται να παίρνει το νόμο στα χέρια του.
Ποια είναι η δική σου απάντηση σε όσους κρίνουν τους ηθοποιούς που λένε ότι γνώριζαν κάποια περιστατικά, ως συνεργούς στις κακοποιήσεις; Σε σχέση με την κακοποίηση σεξουαλικής φύσεως, προσωπικά δεν έχω ακούσει κάποιον ηθοποιό να λέει ότι γνώριζε και δεν μίλησε. Όσον αφορά σε περιστατικά λεκτικής βίας ή άλλων συμπεριφορών προφανώς και είναι καταδικαστέα αλλά δυστυχώς κυριαρχούσε ο φόβος και η ανασφάλεια τόσο για τους παρευρισκόμενους, κυρίως όμως για τα ίδια τα θύματα.
Πιστεύεις ότι όλο αυτό που βιώνουμε θα μας διδάξει κάτι ώστε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι ή θα ενισχύσει αρνητικά στοιχεία στον καθένα μας; Δεν πιστεύω ότι οποιοσδήποτε περιορισμός σε μία συγκεκριμένη συνθήκη μπορεί να αλλάξει έναν χαρακτήρα. Τώρα το αν θα βγεις καλύτερος η χειρότερος από όλο αυτό έχει να κάνει με τον τρόπο που έχεις μάθει να διαχειρίζεσαι τις καταστάσεις.
Πρέπει να είναι αυτή μια περίοδος που θα αποτελέσει την αρχή μεγάλων αλλαγών; Το πόσο ή όχι είναι μία περίοδος αλλαγής θα το δούμε σε βάθος χρόνου και όχι άμεσα.
Νιώθεις ότι υπάρχει περίπτωση τελικά να νικήσει ο φόβος; Σε καμία των περιπτώσεων δεν πρέπει ο φόβος να είναι αυτός που θα νικήσει. Είναι πολύ ελπιδοφόρο να βλέπεις άτομα τα οποία φοβόντουσαν να μιλήσουν για οτιδήποτε τους είχε συμβεί, ακόμα και σε πολύ δικά τους πρόσωπα, τώρα να μιλούν δημοσίως, λυτρώνοντας κατά κάποιο τρόπο όχι μόνο τον εαυτό τους αλλά και ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας.
Έχεις πει ότι έκανες ψυχοθεραπεία κυρίως για να κατανικήσεις τον φόβο του θανάτου. Σε βοήθησε; Έκανα ενάμιση χρόνο ψυχοθεραπεία, την έχω σταματήσει εδώ και έναν χρόνο λόγω γυρισμάτων και έλλειψης χρόνου. Τη στιγμή που την έκανα, αυτά που ήθελα να πετύχω τα πέτυχα. Δηλαδή βοήθησε πάρα πολύ σε κάποιους τομείς της ζωής μου. Είναι σίγουρα στα άμεσα σχέδιά μου να ξεκινήσω πάλι και ελπίζω να συνεχίσω από εκεί που τα είχα αφήσει. Σε σχέση με το κομμάτι του θανάτου, αυτός ήταν ο αρχικός σκοπός που ξεκίνησα την ψυχοθεραπεία, δεν το έχω ξεπεράσει ακόμα, πιστεύω ότι θέλει αρκετή δουλειά. Σίγουρα ξεπερνιέται, όχι άμεσα, σε βάθος χρόνου αλλά θέλει εκτός από ψυχοθεραπεία και πολλή δουλειά με τον εαυτό σου. Ίσως ακούγεται κοινότοπο αλλά αυτή είναι η αλήθεια.
Είναι πολύ γνωστή, σε όσους σε παρακολουθούν, η αγάπη σου για τα ζώα και το γεγονός ότι έχεις υπάρξει διασώστης τους αρκετές φορές. Απ’ ότι γνωρίζω φροντίζεις και όλες τις γάτες της γειτονιάς σου. Πες μου για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζεις στη φροντίδα των αδέσποτων, τι θεωρείς ότι πρέπει να αλλάξει; Αρχικά να σου πω ότι δεν ανήκω σε κάποια οργάνωση. Λειτουργώ μόνο με ό,τι πέσει στην αντίληψή μου εκείνη τη στιγμή. Εννοώ ότι αν δω ένα γατί ή ένα σκυλί στο δρόμο χτυπημένο, επιτόπου θα το πάρω θα το πάω στο γιατρό ή σε κάποια κλινική. Μετά έρχεται η διαδικασία της υιοθεσίας όπου αν δεν μπορεί το εκάστοτε ζώο να φιλοξενηθεί από κάποιον, μιας και εγώ έχω ήδη ένα σκυλί και δύο γάτες, είναι κάπως δύσκολο. Λύσεις βρίσκονται όμως πάντα. Το έχω πει και σε παλαιότερη συνέντευξη, δεν θεωρώ κάποιον φιλόζωο επειδή θα σταματήσει στο δρόμο για να χαϊδέψει ένα οικόσιτο σκυλί. Τώρα όσον αφορά τους δήμους και τα κυνοκομεία γενικότερα, η κατάσταση είναι κάτι παραπάνω από τραγική, ευτυχώς με τον καινούριο νόμο που βγήκε για τα ζώα συντροφιάς τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα.
Ποια συνήθεια απέκτησες μέσα στο lockdown που έχεις αγαπήσει; Ασχολήθηκα λίγο με τον πηλό αλλά επειδή δεν είχα την υπομονή που χρειάζεται τα παράτησα.
Συνήθεια που θα προτιμούσες να μην την έχεις; Η κακιά συνήθεια που δυστυχώς είχα και έχω ακόμα είναι το κάπνισμα.
Είσαι άνθρωπος που ξεφεύγει γενικά με τη φαντασία του ή πιστεύεις ότι πρέπει να επικεντρωνόμαστε σε αυτό που συμβαίνει τώρα; Δεν λειτουργώ πολύ με την φαντασία αλλά αντιλαμβάνομαι την ιδιότητά της ως τρόπο διαφυγής από όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.
Ποιο είναι το μέρος που ταξιδεύεις νοερά όταν θέλεις να βγάλεις από το μυαλό σου όσα συμβαίνουν γύρω μας; Αρχικά ένα ποτό στο Βερολίνο και μετά διακοπές στην Τήνο θα ήταν ό,τι έπρεπε.