Την κοιτάζω και σκέφτομαι ότι αυτό το σικάτο, λεπτεπίλεπτο κορίτσι με το σοβαρό βλέμμα, θα μπορούσε να πρωταγωνιστεί σε ταινία του μεσοπολέμου ως διπλή κατάσκοπος που κατέφυγε σε αυτόν τον ρόλο για να σώσει τον αγαπημένο της. Παθιασμένη και ταυτόχρονα ψυχρή. Τρυφερή αλλά και σκληρή όταν πρέπει. Όλη η γκάμα συναισθημάτων ξεδιπλώνεται μέσα από τα διεισδυτικά μάτια της και τις σταθερές, σίγουρες κινήσεις της. Θα μπορούσε αναμφισβήτητα να είναι μία τραγική ηρωίδα. Η Γαλλίδα Gorgone ζει στο σήμερα και παίζει ρόλους στη σκηνή. Παίζει και με τα σχοινιά. Για την ακρίβεια, παίζει τα σχοινιά στα δάχτυλα. Είναι μια κοπέλα αλλιώτικη από τις άλλες που δουλεύει ως rope bottom μοντέλο και rigger, επάνω στην Ιαπωνική τέχνη δεσίματος, Kinbaku ή αλλιώς γνωστή και ως Shibari. Η διαφορά ανάμεσα στο Kinbaku και το Shibari, έγκειται στο συναισθηματικό δέσιμο που απαιτείται κατά τη διάρκεια της παράστασης. Το πρώτο είναι πιο έντονο και πιο ερωτικό ενώ το δεύτερο καλύπτει περισσότερο τις εικαστικές ανησυχίες του κοινού. Η ίδια δένει, δένεται, αιωρείται, μοιράζει αισθησιασμό απλόχερα και διδάσκει όσα ξέρει. Ως περφόρμερ, έχει δουλέψει σε πολλές ευρωπαϊκές και αμερικάνικες πόλεις, ενώ κάθε μήνα παρουσιάζει στο Λονδίνο, μαζί με τους διάσημους rigger Esinem και Nina Russ, το Shibari event «Bound». Βρέθηκε στην Αθήνα πριν λίγες ημέρες, όχι για πρώτη φορά, ως καλεσμένη της Ελληνικής ομάδας «Rope Studies» που αποτελείται από τον Rope Shadow και την Alice-V και διοργανώνει εδώ και αρκετά χρόνια, σεμινάρια και workshops για το bondage. Κατά τη διάρκεια της σύντομης διαμονής της, οι τρεις τους, πραγματοποίησαν μία Shibari και μία Kinbaku performance, στο «Faust» και στο «Mosaic» αντίστοιχα, αλλά και ένα τρίωρο workshop για τους λάτρεις της τέχνης. Όταν, εν τέλει, έβγαλε τα σχοινιά από επάνω της, φόρεσε την μεταξωτή robe de chambre της και περιηγήθηκε ανάμεσα στον κόσμο με ένα ποτήρι σαμπάνια στο χέρι. Τελικά είναι μια απλή, εκλεπτυσμένη mademoiselle, με ιδιαίτερα ερωτικά γούστα.
Πότε έγινε η πρώτη επαφή με τη συγκεκριμένη τέχνη; Γνώρισα το Shibari πριν από τρία χρόνια μέσα από κάποιες φωτογραφίσεις και ερωτεύτηκα αμέσως την αισθητική του. Αργότερα ανακάλυψα το ερωτικό στοιχείο του αλλά και το παιχνίδι ανταλλαγής ισχύος που το χαρακτηρίζει. Μου πήρε λίγο καιρό να το αποδεχθώ αλλά ίσως και αυτός είναι ο λόγος που τελικά το αγάπησα τόσο έντονα. Δεν έχει να κάνει μόνο με τη δημιουργία μιας όμορφης εικόνας, είναι ένα εργαλείο ερωτικής επικοινωνίας. Όταν δένω ή όταν δένομαι, δεν αισθάνομαι καλλιτέχνις, αισθάνομαι ερωμένη. Ενώ ξεκίνησε ως χόμπι, μετά έγινε πάθος και σήμερα αποτελεί τη βασική μου απασχόληση.
Όταν δένω ή όταν δένομαι, δεν αισθάνομαι καλλιτέχνις, αισθάνομαι ερωμένη
Ποιες στιγμές έχουν «γράψει» περισσότερο; Κάθε στιγμή είναι αξέχαστη, αν δεν ήταν δεν θα το έκανα, αλλά αυτές που μένουν πιο έντονα στο μυαλό μου, είναι εκείνες που καταφέρνω με τον/την εκάστοτε παρτενέρ να αγγίξουμε εγκεφαλικά ο ένας τον άλλον. Το πιο περίεργο δέσιμο που μου έχουν κάνει, πραγματοποιήθηκε πρόσφατα σε ένα workshop του RoughMercies στη Νέα Υόρκη. Είναι ένας πολύ ταλαντούχος rigger, με πολύ προσωπικό στυλ, εντελώς διαφορετικό από οτιδήποτε έχω δει. Είναι πολύ έξυπνος, δημιουργικός και διεστραμμένος άνδρας. Του αρέσει να χρησιμοποιεί αντικείμενα καθημερινής χρήσης ως κατασκευές για bondage. Εκείνη την ημέρα αποφάσισε να με δέσει σε μια περίεργη στάση, σε ένα pogo-stick, με το πρόσωπό μου προς τα επάνω και σαν να μην ήταν από μόνο του περίεργο αυτό, πρόσθεσε οδοντικό νήμα από το στόμα μέχρι τα δάχτυλα των ποδιών μου. Ήταν πάρα πολύ παράξενο, απροσδόκητο, εξευτελιστικό και επίπονο. Έκλαψα. Το λάτρεψα. Κατάφερε να χτυπήσει τις ευαίσθητες χορδές μου και να με αγγίξει με έναν πολύ ιδιαίτερο και έντονο τρόπο.
Από ποιους έχει επηρεαστεί ως rigger; Από τον Esinem, τον Wykd_Dave, τον Kinoko Hajime και τον απίστευτα ταλαντούχο, Naka Akira.
Ποιο είναι το δικό σου στυλ; Σαν rigger ακόμα εξελίσσομαι, χρειάζονται πολλά χρόνια για να αναπτύξει κάποιος το απόλυτο, προσωπικό του στυλ. Προς το παρόν συνδυάζω διαφορετικές προσεγγίσεις. Ό,τι έχω μάθει, το έχω μάθει ακούγοντας και παρατηρώντας. Πιστεύω ότι είναι λάθος να κοπιάρεις κάποιον. Αν ξεκινήσεις έτσι, καλύτερα να καθαρίσεις το μυαλό σου εντελώς και να το πάρεις πάλι από την αρχή, αφήνοντας τη δική σου προσωπικότητα να εξελιχθεί. Σαν rope bottom, έχω καθαρά προσωπικό στυλ μιας και μετά από τόσα χρόνια που λειτουργώ ως «μοντέλο» στη σκηνή, έχω μάθει ακριβώς τι κάνει και τι δεν κάνει για μένα όταν δένομαι.
Πώς καταφέρνεις να έρθεις στο σωστό εγκεφαλικό σημείο απόλυτης προσήλωσης; Ανοίγοντας το μυαλό μου, το σώμα και την ψυχή μου στον/στην παρτενέρ μου. Όταν αυτό λειτουργεί, μπορεί να δημιουργηθεί η πιο ευφυής, έντονη, βαθιά επαφή και οικειότητα που έχω βιώσει ποτέ. Αν για διάφορους λόγους δεν λειτουργήσει, αφοσιώνομαι κατευθείαν στα σχοινιά και επικοινωνώ μόνο με αυτά. Μερικές φορές τα σχοινιά είναι η γέφυρα που ενώνει τις δύο καρδιές μας ενώ κάποιες άλλες ο/η παρτενέρ λειτουργεί ως γέφυρα που ενώνει την καρδιά σου με τα σχοινιά. Η πιο έντονη στιγμή είναι όταν αυτά τα τρία στοιχεία καταφέρνουν να ενωθούν μεταξύ τους, λιώσουν και γίνουν ένα.
Μερικές φορές τα σχοινιά είναι η γέφυρα που ενώνει τις δύο καρδιές μας ενώ κάποιες άλλες ο/η παρτενέρ λειτουργεί ως γέφυρα που ενώνει την καρδιά σου με τα σχοινιά
Πώς βλέπεις να εξελίσσεται η τέχνη στην Ελλάδα και στην Ευρώπη; Ανακάλυψα τη σκηνή στην Ελλάδα πρόσφατα αλλά διακρίνω αρκετό ενδιαφέρον και ενθουσιασμό. Μου αρέσει που η ομάδα «Rope Studies» είναι πολύ αφοσιωμένη σε αυτό που κάνει και μοιράζεται την αγάπη της για το Shibari με τον κόσμο, κάνοντάς το έτσι πιο γνωστό και χαίρομαι πολύ που είχα την ευκαιρία να μοιραστώ κι εγώ το πάθος μου με όλους εδώ. Στην Ευρώπη τα πράγματα έχουν γίνει πολύ ενδιαφέροντα τα δύο τελευταία χρόνια. Για πολύ καιρό, ελάχιστοι άνθρωποι δίδασκαν Shibari, έδιναν παραστάσεις και ταξίδευαν στην Ιαπωνία για να διδαχθούν και οι ίδιοι. Με το ίντερνετ και το γενικό ενδιαφέρον που παρατηρείται, ο καθένας μπορεί πλέον να μάθει να δένει πολύ εύκολα. Ξαφνικά έχουν ξεπηδήσει πολλοί νέοι, ταλαντούχοι rigger. Το να φέρνεις την τέχνη του Shibari στην Ευρώπη, δεν αποτελεί πλέον το κυρίαρχο προσόν για να χαρακτηριστεί κάποιος top rigger, οπότε αυτό έχει ανεβάσει πολύ ψηλά το επίπεδο απόδοσης. Νομίζω πως ένα παρόμοιο κύμα θα χτυπήσει σιγά-σιγά και την Αμερική. Ήδη βλέπουμε τα πρώτα δείγματα.
Το ότι διατηρείς και τον ρόλο της rope bottom, επηρεάζει τον τρόπο που λειτουργείς ως rigger; Είμαι bottom περισσότερα χρόνια απ’ ότι rigger και αυτό με βοήθησε να μάθω τις τεχνικές με διαφορετικό τρόπο. Έγινα rigger πολύ φυσικά. Το ίδιο φυσικά έχω και τον ρόλο της bottom. Μπορώ δηλαδή να αλλάζω ρόλους με απόλυτη φυσικότητα. Τώρα που το σκέφτομαι, αν πρέπει να προσδιορίσω το πώς χτίστηκε η σχέση μου με τα σχοινιά, το μόνο που μπορώ να πω, είναι “πολύ φυσικά”.
Για έναν rigger, μετράει περισσότερο η δύναμη ή η τεχνική και η φαντασία; Σίγουρα οι τεχνικές επιδεξιότητες, η δημιουργικότητα και η φαντασία. Η επιδεξιότητα είναι πιο σημαντική από τη δύναμη. Αρκεί να με κοιτάξει κάποιος για να πειστεί. Η Nina Russ επίσης, η οποία ζυγίζει 40 κιλά, δένει και κάνει αιωρήσεις σε μοντέλα που μπορεί να έχουν και δύο φορές το βάρος της. Σίγουρα η δύναμη μπορεί να το κάνει πιο εύκολο αλλά είμαι πεπεισμένη ότι τα μικροκαμωμένα κορίτσια έχουν μεγαλύτερη εξέλιξη στην επιδεξιότητα απ’ ότι εκείνοι που διαθέτουν το προνόμιο της δύναμης.
Σχεδόν ποτέ δεν βλέπουμε άντρες rope bottoms. Γιατί συμβαίνει αυτό; Έλα ντε, γιατί; Δεν είμαι σίγουρη αλλά νομίζω ότι ένας από τους λόγους είναι επειδή απλώς δεν υπάρχουν αρκετοί επαγγελματίες γι’ αυτό και δεν τους βλέπουμε στα σόου. Αν εξαιρέσουμε πάντως τις δημόσιες παραστάσεις, υπάρχουν πάρα πολλοί που το κάνουν για προσωπική ευχαρίστηση. Ο πιο εντυπωσιακός άνδρας rope bottom που έχω δει στη σκηνή είναι ο Falco, ο οποίος εμφανίζεται μαζί με την παρτενέρ του την Vlada και πιστέψτε με, είναι πολύ ανθεκτικός στη σκηνή. Σαφώς υπάρχει και η νοοτροπία του κλασικού “ο άντρας πρέπει να δένει τη γυναίκα” αλλά ευτυχώς τα τελευταία χρόνια βλέπουμε όλο και περισσότερες γυναίκες rigger στον χώρο. Ίσως λοιπόν στο μέλλον να δούμε και περισσότερους άνδρες rope bottom.
Tα μικροκαμωμένα κορίτσια έχουν μεγαλύτερη εξέλιξη στην επιδεξιότητα απ’ ότι εκείνοι που διαθέτουν το προνόμιο της δύναμης
Υπάρχει κάποιος χώρος στον οποίο θα ήθελες πολύ να δώσεις κάποτε παράσταση; Δεν έχει σημασία το μέρος. Μετά από 30 δευτερόλεπτα περισυλλογής, όλος ο κόσμος γύρω μου ξεθωριάζει και στο μυαλό μου παραμένουν μόνο τα σχοινιά, ο/η παρτενέρ μου κι εγώ. Θα μπορούσα λοιπόν να βρίσκομαι στο πιο όμορφο μέρος του πλανήτη αλλά αυτό δεν θα επηρέαζε καθόλου την απόδοσή μου.
Τι πρέπει να κάνει και τι να μην κάνει κάποιος που θέλει να ασχοληθεί με αυτή την τέχνη; Καταρχάς να ψάξει πολύ στο ίντερνετ τις θεωρητικές και τις τεχνικές συμβουλές. Ενδεικτικά αναφέρω μερικές διευθύνσεις: (www.esinem.com, www.rope-topia.com, www.kinkyclover.com). Οι καλύτερες συμβουλές που μπορώ εγώ να δώσω σε όσους τώρα ξεκινούν να ψάχνονται, είναι οι εξής: 1. Μείνετε σε όσα γνωρίζετε και αν δεν γνωρίζετε τίποτα, τότε μην υποκρίνεστε ότι γνωρίζετε και κάντε τον κόπο να μάθετε. 2. Η καλή επικοινωνία είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας για να υπάρχει ασφάλεια (σωματική και ψυχολογική). 3. Το bongage είναι σοβαρή υπόθεση, αντιμετωπίστε το με υπευθυνότητα. 4. Το bondage δεν είναι και τόσο σοβαρή υπόθεση, μην είστε και τόσο σοβαροί.
Gorgone: http://gorgone-kinbaku.com, «Bound» Events: www.bounduk.net, Rope Studies (Athens): www.facebook.com/RopeStudies
