Στο μυαλό του Κυριάκου Αθανασιάδη
Τι μπορεί να συμβαίνει στο κεφάλι ενός επιμελητή βιβλίων που δηλώνει Καναλάρχης στο Amagi Radio, συμπαθών της Φιλελεύθερης Συμμαχίας, συγγραφέας όταν γράφει, υποψήφιος δήμαρχος το 2019, πρώην Μπουταρόσκυλο και έχει θέσει σκοπό της social media ζωής του ν’ απαλλάξει την ανθρωπότητα από τους… Γλάρους της Θάσος; Μπήκαμε για λίγο στο μυαλό του Κυριάκου Αθανασιάδη και κάπου εκεί είδαμε και τον Μάλκοβιτς. Τώρα ετοιμάζουμε μαζί του ενέδρα στον γέρο γλάρο που κάνει βόλτες έξω από το μπαλκόνι του.
Πρόσφατα μετακόμισε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, αφήνοντας πίσω τη Χαριλάου, αλλά παίρνοντας μαζί του την ομάδα του Άρη. Ο «συμπολίτης» κατά Αθανασιάδη έπαιζε εκείνη την ημέρα με τον Ολυμπιακό και εμείς ψάχναμε από το μπαλκόνι του για απειλητικές γλαροκινήσεις και μανούβρες. Όσο δεν διαβάζουμε βιβλία, τόσο λιγότερες νέες εκδόσεις φτάνουν στα χέρια του για να τις διορθώσει και άρα του δίνουμε περισσότερο χρόνο να εξαπολύει επιθέσεις εναντίον των γλάρων, μέσα από τα στριπάκια του στο Facebook και με τη βοήθεια του κομίστα Χρήστου Παπανίκου. Βγαίνει σπάνια από το σπίτι του, υπογράφει τα «Λόγια της Πλώρης» στο Books Journal, πέρασε από τις σελίδες του Εξώστη και έχει εκδώσει πάνω από 20 βιβλία. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, αλλά έζησε για 25 χρόνια στην Αθήνα. Ωστόσο ψήφιζε πάντα στη γενέτειρα του και από το 2006 κυκλοφορούσε με μπλουζάκι της Πρωτοβουλίας του νυν δημάρχου Γιάννη Μπουτάρη. Τώρα το ‘χει πετάξει.Πέρυσι έκανε διακοπές στη Θάσο, αλλά από τα status του στο Facebook το νησί θα λάβει φέτος τα μέτρα του για να τον επαναπροωθήσει στην ηπειρωτική Ελλάδα.
Η ιστορία του Amagi αρχίζει τον Αύγουστο του 2012, όταν η εκπομπή που έκανε στα Αθλητικά Νέα (9.87FM), το «Ωχ Θεέ μου», με τη Λιάννα Γερασοπούλου σταμάτησε και αποφάσισε να δημιουργήσει ένα διαδικτυακό ραδιόφωνο. Τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα περίμενε και άντεξε περίπου δύο μήνες. Όμως μετά από λίγο καιρό η Μαρία Τσάκος «ήρθε ως από μηχανής Θεός και άνοιξε τον Amagi με έδρα την Αθήνα, απ’ όπου εκπέμπει εδώ και 1,5 χρόνο». Σε μια κρίση άκρατου φιλελευθερισμού απέλυσε τον εαυτό του, επειδή δεν ήταν αποδοτικός. Ίσως και να ήταν κόλπο των γλάρων.
Πρώτη φορά παίρνω συνέντευξη από έναν Καναλάρχη. Τι ακριβώς κάνεις στον Amagi; Καναλαρχώ! Ο σταθμός αποτελείται από περίπου 70 ανθρώπους με 50 εκπομπές, ορισμένες με δύο άτομα. Όλο αυτό το οικοδόμημα θέλει κάποιου είδους διαχείριση. Οπότε προσπαθώ με διαρκείς απειλές, δείχνοντας το δρόμο για το λογιστήριο, να κρατάω τα πράγματα σε τάξη. Ωστόσο, δεν είμαστε εμπορικός σταθμός. Ούτε παίρνουμε χρήματα, ούτε δίνουμε. Τα σποτάκια που έχουμε είναι όλα χορηγίες επικοινωνίας σε πράγματα που θέλουμε εμείς, όπως στη UNICEF, στον Αρκτούρο, σε θέατρα, συναυλίες, βιβλιοπωλεία. Ο Amagi τρέχει ιδίοις εξόδοις.
Ο σταθμός πάντως είναι αρκετά γνωστός στους ακροατές του διαδικτύου. Εδώ και καιρό είμαστε στην Αθήνα talk of the town, όπως λέγεται. Κατά καιρούς λένε διάφορα για μας, ότι είμαστε του ΔΟΛ, ότι είμαστε του Μπόμπολα, του CNN Turk. Μπορεί και να ‘μαστε όμως. Δεν θα το αποκαλύψω αυτό σήμερα στην Popaganda. Παρά ταύτα και πάλι επειδή έχουμε τόσο γερές πλάτες πίσω μας, μας ακούνε λιγότεροι από όσους θα έπρεπε, που θα όφειλαν να μας ακούνε, έστω και για λόγους ανταγωνισμού. Το θετικό είναι ότι μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων έχει συνταχθεί γύρω από τον Amagi και γύρω από τις εκπομπές. Κάθε εκπομπή έχει το δικό της πυρήνα ανθρώπων και αυτό αναπτύσσεται καμιά φορά και αρκετά απότομα. Υπάρχουν και κοινά σημεία μεταξύ των εκπομπών, υπάρχουν «αδελφές εκπομπές», και καμιά φορά το κοινό της μιας, πηγαίνει και στην άλλη. Είναι πιο πολλοί αυτοί που μας ακούνε, παρά όσοι σχολιάζουν. Ωστόσο, υπάρχουν εκπομπές που έχουν πάνω από χίλια σχόλια μέσα στο δίωρο τους. Είναι πολλά.
Κατά καιρούς λένε διάφορα για μας, ότι είμαστε του ΔΟΛ, ότι είμαστε του Μπόμπολα, του CNN Turk. Μπορεί και να ‘μαστε όμως. Δεν θα το αποκαλύψω αυτό σήμερα στην Popaganda.
Σε ποιους απευθύνεται ο Amagi; Αν και οι περισσότερες εκπομπές μας είναι μουσικές και πολιτιστικές, ο Amagi είναι ένας καθαρά πολιτικός σταθμός, ένας φιλελεύθερος σταθμός. Είμαστε φιλελέδες και δεν το κρύβουμε. Όχι νεοφιλελεύθεροι. Καμία σχέση μ’ αυτούς. Αυτοί είναι δεξιοί, tea party και τέτοια. Η λέξη Amagi άλλωστε είναι η πρώτη καταγραφή της έννοιας ελευθερία, με τη σφηνοειδή γραφή των Σουμέριων. Ορισμένοι από εμάς έχουν και τατουάζ με αυτά τα περίεργα σύμβολα. Έτσι απευθυνόμαστε σε ανθρώπους που κινούνται γύρω από την έννοια της ελευθερίας, των ανθρώπινων δικαιωμάτων, της ελευθερίας του λόγου, του αυτοπροσδιορισμού, κτλ. Αυτό επιδιώκουμε να βγαίνει από όλες τις εκπομπές, από τον σταθμό ως σύνολο. Πολιτικά, προσπαθούμε να εκφράσουμε το δικό μας φιλελευθερισμό, μη κρύβοντας τίποτα και κανέναν από τον Amagi. Εγώ ας πούμε είμαι γνωστός και διαπρύσιος αντίπαλος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά πριν από λίγες μέρες είχαμε για συνέντευξη τον Γαβριήλ Σακελαρίδη, τον υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων που στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Φιλοξενούμε ανθρώπους και απόψεις και από άλλα πολιτικά μορφώματα που δεν συμπαθώ, όπως τη ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ. Για μένα φιλελευθερισμός σημαίνει πρώτα ελευθερία του άλλου, όχι δική μου. Πρωτίστως του άλλου.
Είμαστε φιλελέδες και δεν το κρύβουμε. Όχι νεοφιλελεύθεροι. Καμία σχέση μ’ αυτούς. Αυτοί είναι δεξιοί, tea party και τέτοια.Για μένα φιλελευθερισμός σημαίνει πρώτα ελευθερία του άλλου, όχι δική μου. Πρωτίστως του άλλου.
Σε λίγες μέρες ψηφίζουμε αυτοδιοικητικά και ευρωπαϊκά. Πώς βλέπεις να εξελίσσεται η μάχη των εκλογών; Ειδικά στις ευρωεκλογές βλέπουμε υποψήφιους αστέρες του ποδοσφαίρου και της πίστας. Είναι μεγάλο καραγκιοζιλίκι αυτό που συμβαίνει. Δεν είναι η πρώτη φορά, αλλά τώρα φαίνεται ότι κανένας πολιτικός δεν έχει εξαγάγει σοβαρά συμπεράσματα από αυτό που μας συνέβη και θα συνεχίσει να συμβαίνει για αρκετά χρόνια ακόμη. Συνεχίζουν με την ίδια αστεία ψηφοθηρική συνταγή, που όμως δεν είναι καθόλου αστεία γιατί πραγματικά πλήττει τον πυρήνα της δημοκρατίας, δηλαδή τις εκλογές. Όταν κατεβάζεις τον Χριστοδουλόπουλο, τον οποίο εκτιμώ σαν τεράστια λαϊκή φωνή, τον Ζαγοράκη, που δεν εκτιμώ καθόλου ως ποδοσφαιριστή, ξεφτιλίζεις τους θεσμούς. Πώς μπορεί κάποιος να αναπτύξει σοβαρή πολιτική σκέψη όταν βλέπει ότι μείζονες πολιτικοί σχηματισμοί ευτελίζουν έναν βασικό θεσμό που είναι οι εκλογές. Είναι κρίμα γιατί τέτοιες συμπεριφορές και πολιτικές πρακτικές βρίσκονται στον πυρήνα των παραγόντων που μας έφεραν εδώ.
Ο Σπηλιωτόπουλος είναι ένας κλασικός Χρυσαυγίτης. Οι Χρυσαυγίτες δεν βγήκαν ξαφνικά χθες. Υπήρχαν σε κόμματα όπως η ΝΔ. Και τώρα βγαίνει μ’ έναν λόγο καθαρά εθνικοσοσιαλιστικό, καθαρά ναζί και λέει απίθανα πράγματα για το τζαμί στην Αθήνα, τους μικροπωλητές, τρελά πράγματα. Και τα λέει ένας τύπος που τον θεωρούν ακόμη κάπως νεαρούλη, σενιαριζμένο και στιλάτο.
Βλέπεις ότι κανείς δεν έχει συμμορφωθεί με τα κελεύσματα του σήμερα, της κρίσης. Το οικονομικό είναι ένα δεύτερο επίπεδο, μια παράπλευρη απώλεια, σοβαρή μεν, αλλά το ουσιαστικό πρόβλημα είναι πολιτικό. Και αυτό εκφράζεται μέσω τέτοιων υποψηφιοτήτων, αλλά και μέσα από άλλα πράγματα, όπως την εκφορά του πολιτικού λόγου από ανθρώπους σαν τον Σπηλιωτόπουλο. Ο Σπηλιωτόπουλος είναι ένας κλασικός Χρυσαυγίτης. Οι Χρυσαυγίτες δεν βγήκαν ξαφνικά χθες. Υπήρχαν σε κόμματα όπως η ΝΔ. Και τώρα βγαίνει μ’ έναν λόγο καθαρά εθνικοσοσιαλιστικό, καθαρά ναζί και λέει απίθανα πράγματα για το τζαμί στην Αθήνα, τους μικροπωλητές, τρελά πράγματα. Και τα λέει ένας τύπος που τον θεωρούν ακόμη κάπως νεαρούλη, σενιαριζμένο και στιλάτο. Δεν πιστεύω ότι το κάνει για να κερδίσει ψήφους από τη Χρυσή Αυγή, από αυτή τη συμμορία των ποινικών, αλλά γιατί το πιστεύει. Ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ΝΔ, όπως ο Μπαλτάκος και Σία, είναι καθαρά και πέραν αμφιβολίας ακροδεξιοί που βρήκαν τη στρατιωτική, την πολεμική τους συγκρότηση στο μόρφωμα της ΧΑ. Εκεί συγκροτήθηκε ένα είδος τάγματος που βγαίνει στους δρόμους, σκοτώνει ανθρώπους, σπάει μαγαζιά μεταναστών. Αυτό έχει δημιουργηθεί εκεί μέσα και όχι μόνο. Ξέρουμε από την άλλη ότι έχουμε μια αριστερά που είναι καθαρά εθνικιστική με ζήτω στην Ελλαδάρα και ζήτω για τον Έλληνα εργάτη. Χωρίς κανένα ενδιαφέρον σε συλλογικά ας πούμε ανθρώπινα δικαιώματα, πέρα από εθνικισμούς, πέρα από το ελληνικό DNA.
Η κεντροαριστερά θα καταφέρει να συμμαζευτεί; Όταν λέμε κεντροαριστερά μιλάμε για καμιά δεκαριά κόμματα που έχουν τις ρίζες τους στο ΠΑΣΟΚ. Τώρα προσπαθούν να συμπτυχθούν μέσω της Ελιάς, που είναι ένα καθαρά Βενιζελικό μόρφωμα, για να μαζέψουν τις χαμένες ψήφους. Ωστόσο, υπάρχουν ισχυρές προσωπικότητες που δεν αφήνουν χώρο για συγκλίσεις, όπως ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Είναι ένα ακραίο παράδειγμα, γιατί με το μεγάλο του εγώ δεν μπορεί να κάνει κολεγιά ούτε με τον εαυτό του. Γι’ αυτό και αυτό το μεγάλο κομμάτι που είναι μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ παραμένει κατακερματισμένο και θα συνεχίσει να είναι.
Απ’ όσα γράφεις πάντως στο διαδίκτυο τρέφεις μια συμπάθεια για το Ποτάμι. Πρέπει να πω ότι δεν ξέρω καθόλου τον Θεοδωράκη, δεν τον παρακολουθώ γιατί δεν μου είναι πολύ συμπαθής. Και τώρα που προσπαθεί να πει κάτι, πάλι δεν μου κάνει κλικ. Συμπαθώ όμως ανθρώπους που έχουν πάει στο Ποτάμι και θα τους ψήφιζα, όπως τον Τσακυράκη. Αλλά προς θεού, όχι τον Γραμματικάκη. Ίσως να ήταν και ο βασικός λόγος που δεν θα ψήφιζα το Ποτάμι. Ο Θεοδωράκης είδε ότι υπήρχε χώρος που έπρεπε να καλυφθεί και μαγκιά του. Ήταν πάντως αναπόφευκτο να γίνει κάποια στιγμή. Φοβάμαι όμως ότι δεν θα πετύχει. Δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος για ότι αφορά τα πολιτικά πράγματα της χώρας.
Page: 1 2