Το φετινό Outview Film Festival φέρνει στην επιφάνεια το απόλυτα επίκαιρο μήνυμα, το οποίο έχει αναδειχθεί μέσα από το Φεμινιστικό Κίνημα και ανοίγει εκ νέου την συζήτηση σε σχέση με το ιδιωτικό και το κοινωνικό, την ιδιωτική και τη δημόσια σφαίρα, το προσωπικό και το πολιτικό.
Οποιοσδήποτε μπορεί να προσποιείται πως οι επιλογές του/της δεν είναι παρά προσωπικές υποθέσεις, οι οποίες έχουν φτωχό συλλογικό αντίκτυπο στον κοινωνικό ιστό. Πως η ενδοοικογενειακή βία, η ανισότητα και οι δυσκολίες πρόσβασης σε βάρος των ΑμεΑ, η ανακύκλωση και η κλιματική αλλαγή, ο ρατσισμός, η ομοφοβία, η τρανσφοβία, ο μισογυνισμός κινούνται στην σφαίρα της ιδιωτικότητας και δεν είναι πολιτικές επιλογές.
Όμως σε μια μεταβατική εποχή όπως η σημερινή, τίποτα δεν είναι απολιτικό. Ακόμα και η απόφαση να θεωρείται κάτι απολιτικό, είναι μια πολιτική απόφαση, διότι δεν υπάρχει πεδίο που να μην το ακουμπάει η πολιτική. Το πράττειν και ομιλείν του κάθε ατόμου δεν είναι αντικειμενικά ουδέτερα. Το τι επιλέγουμε να κάνουμε και το πώς επιλέγουμε να μιλάμε για αυτό, έχουν σημασία. Η ρητορική του σήμερα μεταφέρει έννοιες που έχουν μέσα τους πολιτική και έχουν σημασία για την κατανόηση του πώς αναπτύσσεται ο ιδεολογικός μηχανισμός. Το πώς μιλάμε ή δεν μιλάμε σήμερα και για ποιο θέμα – τι μένει εντός και τι εκτός δημόσιου διαλόγου, έχει σημασία, για όλους μας.
Τα Highlights του Φεστιβάλ
10+μία ταινίες που απαγορεύεται να χάσεις
Το φετινό πρόγραμμα του Φεστιβάλ περιλαμβάνει συνολικά 28 ταινίες μεγάλου μήκους (13 μυθοπλασίας και 15 ντοκιμαντέρ), οι οποίες έχουν κάνει πρεμιέρα στα σημαντικότερα κινηματογραφικά φεστιβάλ του πλανήτη.
Jonas (Christophe Charrier, Γαλλία, 82′, 2018)
Ο Jonas στα 33 του ζει μια άστατη προσωπική ζωή, με ξενύχτια σε κλαμπ και εναλλαγή ερωτικών συντρόφων. Είναι ολοφάνερα πληγωμένος και ασταθής, αφού ένα τραυματικό γεγονός από την εφηβική του ζωή τον καταδιώκει. Το φιλμ κινείται σε δυο χρόνους, στον παρόντα αλλά και τον παρελθόντα, δέκα οχτώ χρόνια πριν, όταν ο Jonas έζησε τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα στο πρόσωπο του χαρισματικού συμμαθητή του Nathan. Πρωταγωνιστεί ο Felix Maritaud.
Με την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος.
Sauvage (Camille Vidal-Naquet, Γαλλία, 100′, 2018)
Τα πεζοδρόμια του Παρισιού, τα σκοτεινά μονοπάτια του δάσους της Βουλώνης, τα παρακμιακά υποφωτισμένα κλαμπ, τα λερωμένα κρεβάτια σε ετοιμόρροπα σπίτια συνθέτουν την γκρίζα εικόνα ενός κόσμου που τα πάντα πουλιούνται και αγοράζονται. Σε αυτό τον κόσμο κινείται ο εικοσιδιάχρονος Λεό ο οποίος δεν διστάζει να αγκαλιάσει άγνωστα κορμιά, να φιλήσει άντρες που δεν θα ξαναδεί, αναζητώντας την τρυφερότητα μέσα στο ευκαιριακό και την αγάπη μέσα από κάτι φθηνό. Υποψήφιο για τρία βραβεία στην Κάννες το 2018 με τον Felix Maritaud να κερδίζει το Louis Roederer Foundation Rising Star Award, η ταινία έχει κερδίσει πέντε βραβεία μεταξύ των οποίων και το FIPRESCI Prize στο Jerusalem Film Festival.
Με την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος.
Jonathan Agassi Saved My Life (Tomer Heymann, Ισραήλ, 106′, 2018)
Ο Τζόναθαν Αγκάσι διάσημος πορνοστάρ αποκαλύπτει την αθέατη πλευρά της ζωής του σ’ αυτό το ευαίσθητο και ανθρώπινο ντοκιμαντέρ. Από τις γειτονιές του Τελ Αβίβ και την μεσοαστική οικογένεια του ο Αγκάσι φτάνει στην κορυφή της βιομηχανίας των ταινιών ενηλίκων, πρωταγωνιστεί σε on stage show σε clubs του Βερολίνου όπου ζει ενώ παράλληλα προσπαθεί να βρει ισορροπία στην δύσκολη σχέση με τον πατέρα του.
Searching Eve (Pia Hellenthal, Γερμανία, 85′, 2019)
Η Εύα είναι είκοσι πέντε χρονών, βερολινέζα, ονειροπόλα, ποιήτρια, λεσβία, sex worker, νοικοκυρά, ακτιβίστρια του φεμινισμού, μοντέλο. Αυτή είναι η ιστορία μιας νέας γυναίκας που μεγαλώνει στην εποχή του διαδικτύου, η οποία κάνει τον εαυτό της δημόσιο θέαμα προκαλώντας συζήτηση για το πώς πρέπει να είναι μια γυναίκα. Μέσα από το ντοκιμαντέρ αναδύεται η πολυσχιδής προσωπικότητα της Εύας και μαζί της το πρόσωπο μιας νέας γενιάς, σε μια εποχή που η φιλοσοφία της δεδομένης ταυτότητας είναι πλέον ξεπερασμένη. Το πορτρέτο μιας μοντέρνας προσωπικότητας.
Με την υποστήριξη του Ινστιτούτου Γκαίτε, στα πλαίσια του Αφιερώματος «Sex is My Business».
Mr Gay Syria (Ayse Toprak, Τουρκία, Γαλλία, Γερμανία, 82′, 2018)
Το παρόν ντοκιμαντέρ παρακολουθεί την ζωή δυο Σύρων προσφύγων οι οποίοι προσπαθούν να ξαναφτιάξουν την ζωή τους. Ο Χουσεΐν είναι κουρέας στην Κωνσταντινούπολη και ζει διπλή ζωή ανάμεσα στην συντηρητική οικογένεια του και την gay ταυτότητα του. Ο Μαχμούτ είναι πρόσφυγας στο Βερολίνο και έχει ιδρύσει την LGBTQI ομάδα της Συρίας στη γερμανική πρωτεύουσα. Τί φέρνει κοντά αυτούς τους δυο ανθρώπους; Το όνειρο τους να μετέχει κάποιος εκπρόσωπός από την χώρα τους στο διεθνή διαγωνισμό ομορφιάς Mr Gay στην Μάλτα. Θα γίνει το όνειρο τους πραγματικότητα;
Με την Υποστήριξη του Ιδρύματος Ρόζα Λούξενμπουργκ, στα πλαίσια του Αφιερώματος «HateCrime Refugees».
Wild Nights with Emily (Madeleine Olnek, ΗΠΑ, 84′, 2018)
Στα μέσα του 19ου αιώνα, η Emily Dickinson γράφει συνεχόμενα, ασταμάτητα. Έξω από το λογοτεχνικό της σύμπαν όμως παραμένει μια νεαρή γυναίκα η οποία επιθυμεί να ζήσει έντονα και να αγαπηθεί. Άγνωστη πτυχή πάνω στην ιστορία της ζωής της η αθέατη, κρυφή και έντονη σχέση της με μια άλλη γυναίκα την οποία και διερευνά αυτό το πραγματικά υπέροχο φιλμ της Madeleine Olnek. Η ταινία προβάλλεται στα πλαίσια του αφιερώματος «Κριτικοί Κινηματογράφου, το φύλο έχει σημασία», το οποίο πραγματοποιείται με την υποστήριξη:
ΕΣΠΑ – Με την συγχρηματοδότηση της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Shakedown (Leilah Weinraub, ΗΠΑ, 82′, 2018)
Μια ομάδα από Αφροαμερικανές χορεύτριες που ζουν στην πόλη του Λος Άντζελες ξεκίνησαν μια σειρά από θρυλικά πάρτι τα οποία ονόμασαν “Shakedown”. Αυτά περιλαμβάνουν αισθησιακούς χορούς και ερεθιστικό στριπτίζ τα οποία ωστόσο απευθύνονται αυστηρά στην λεσβιακή underground σκηνή της πόλης των Αγγέλων.
Mapplethorpe (Ondi Timoner, ΗΠΑ, 102′, 2018)
Βιογραφικό κινηματογραφικό δράμα γύρω από την ζωή και την καλλιτεχνική οντότητα του φωτογράφου Robert Mapplethorpe ο οποίος μεσουράνησε με στην Αμερική των 70’s προκαλώντας αντιδράσεις στους συντηρητικούς κύκλους με τις gay art φωτογραφικές του λήψεις. Το φιλμ ξεκινάει από τις απαρχές της δεκαετίας του ’70 όπου ο Mapplethorpe παλεύει να κάνει αισθητή την παρουσία του στους καλλιτεχνικούς κύκλους και φτάνει μέχρι το 1989 οπότε και έχασε την ζωή του από τον ιό HIV.
Monument of Pride (Sebastiaan Kes, Ολλανδία 83′, 2018)
Η Ολλανδία, ως γνωστόν, είναι μια από τις πιο ανοιχτές κοινωνίες του κόσμου, η οποία σέβεται και προστατεύει επαρκέστατα τα LGBTQI δικαιώματα. Πώς φτάσαμε όμως σε αυτή την εξέλιξη; Τί προηγήθηκε μέχρι τη μεγάλη κατάκτηση της νομιμοποίησης των gay γάμων του 2001; Το Monument of Pride αποκαλύπτει όλες τις πτυχές της ροζ ολλανδικής επανάστασης, από το μακρινό παρελθόν μέχρι τις μέρες μας.
Με την υποστήριξη της Ολλανδικής Πρεσβείας.
M/M (Drew Lint, Καναδάς/Γερμανία, 81′, 2018)
O Matthew είναι ένας νεαρός Καναδός που ζει μόνιμα στο Βερολίνο. Τυχαία μια μέρα στο γυμναστήριο γνωρίζει τον Matthias, έναν νεαρό μοτοσικλετιστή, τον οποίο ερωτεύεται παράφορα. Όταν ο Matthias τρακάρει με τη μηχανή του και νοσηλεύεται στο νοσοκομείο σε κωματώδη κατάσταση, ο Matthew μπαίνει στο σπίτι του και αρχίζει να ζει τη ζωή του Matthias.
Transmilitary (Fiona Dawson & Gabriel Silverman, ΗΠΑ, 93′, 2018)
O στρατός είναι ο σημαντικότερος εργοδότης για πολλά από τα μέλη της αμερικανικής transgender κοινότητας. Ωστόσο κάθε μέρα περισσότερα από δεκαπέντε χιλιάδες διεμφυλικά άτομα που υπηρετούν, αντιμετωπίζουν το μέλλον τους με αβεβαιότητα. Η διάθεση τους για προσφορά στην πατρίδα τους και η καριέρα που επέλεξαν, κινδυνεύουν να χαθούν από την επαπειλούμενη απόταξη με νόμο, που φέρεται να ετοιμάζει η προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ.