Μέχρι τώρα, οι επιστήμονες συμφωνούσαν ότι η γλώσσα μας μπορεί να καταλάβει: το αλμυρό, το γλυκό, το πικρό, το ξινό και το ουμάμια. Αυτές είναι οι πέντε βασικές γεύσεις.
Ωστόσο, μία έκτη γεύση ίσως έχει ανακαλυφθεί, η οποία μπορεί να εξηγήσει γιατί ποθούμε τόσο την πίτσα, τα ζυμαρικά και άλλους σύνθετους υδατάνθρακες.
Η Juyun Lim, αναπληρώτρια καθηγήτρια της Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων στο Oregon State University έδωσε σε 22 συμμετέχοντες διαφορετικά επίπεδα υδατανθράκων σε υγρή μορφή. Στην συνέχεια, τους ζήτησε να βαθμολογήσουν και να περιγράψουν την γεύση.
Η δρ. Lim αποκάλεσε την γεύση «αμυλούχα». Οι Ασιάτες θα έλεγαν ότι μοιάζει με το ρύζι, ενώ οι Καυκάσιοι την περιέγραψαν ως ψωμοειδές ή ζυμαροειδές. Είναι σαν να τρως αλεύρι.
Οι συμμετέχοντες έλαβαν μία ένωση που μπλοκάρει το ένζυμο που διασπά μακριές αλυσίδες υδατανθράκων σε σάκχαρα και μικρότερες αλυσίδες. Ακόμη μπορούσαν να γευτούν το άμυλο, κάτι το οποίο έδειξε ότι η γλώσσα μπορεί το εντοπίσει πριν να διαλυθεί.
Αυτή μπορεί να είναι η αιτία, λέει η Kim, γιατί οι άνθρωποι προτιμούν σύνθετους υδατάνθρακες:
Η ζάχαρη έχει υπέροχη γεύση βραχυπρόθεσμα, αλλά άμα σας προσφερθεί σοκολάτα και ψωμί, ίσως φάτε μία μικρή ποσίτητα σοκολάτας, αλλά θα επιλέγατε το ψωμί για μεγαλύτερες ποσότητες, ή σαν καθημερινή τροφή.
Χρειαζόσασταν δικαιολογία για εκείνο το κομμάτι πίτσας; Είναι θέμα βιολογίας.