Δεκάδες εκατομμύρια χρόνια προτού ένας μεγάλος αστεροειδής πέσει στο σημερινό Μεξικό πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια, οι δεινόσαυροι είχαν αρχίσει ήδη να εμφανίζουν εξελικτικά προβλήματα και να έχουν «πάρει την κάτω βόλτα», σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον παλαιοντολόγο Μανάμπου Σακαμότο του βρετανικού Πανεπιστημίου του Ρέντινγκ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), προχώρησαν -με βάση τα απολιθώματα που έχουν βρεθεί και με τη βοήθεια εξελιγμένων στατιστικών μεθόδων- σε εκτιμήσεις για τη διαχρονική εξέλιξη του αριθμού των δεινοσαύρων.
Η ανάλυση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπήρχε μείωση πληθυσμού σε όλα τα είδη των δεινοσαύρων, πιο γρήγορη στους μακρυλαίμηδες δεινόσαυρους (τα σαυρόποδα) και πιο αργή στα θηρόποδα, όπου ανήκει και ο τρομερός Τυρανόσαυρος Ρεξ.
Έως τώρα οι επιστήμονες πίστευαν ότι η εξαφάνιση των δεινοσαύρων ήλθε ξαφνικά και ότι οι ίδιοι βρίσκονταν σε πλήρη ακμή μέχρι εκείνη την εποχή. Η νέα μελέτη ανατρέπει αυτή την εικόνα, δείχνοντας μια μακρά πτωτική εξελικτική πορεία, κατά την οποία συνεχώς εξαφανίζονταν περισσότερα είδη δεινοσαύρων, από ό,τι εμφανίζονταν νέα στο προσκήνιο.
«Δεν περιμέναμε κάτι τέτοιο. Μολονότι η πτώση του αστεροειδούς παραμένει η πιο πιθανή αιτία για την τελική εξαφάνιση των δεινοσαύρων, είναι σαφές ότι ήδη είχαν περάσει πια την εξελικτική ακμή τους», δήλωσε ο δρ Σακαμότο. «Αν και μια ξαφνική ‘αποκάλυψη’ μπορεί να υπήρξε το τελευταίο καρφί στο φέρετρό τους, οι δεινόσαυροι είχαν αρχίσει πριν από δεκάδες εκατομμύρια χρόνια να χάνουν την θέση τους ως το κυρίαρχο είδος στη Γη», πρόσθεσε.
Όταν έπεσε ο γιγάντιος αστεροειδής στον πλανήτη μας, προκάλεσε μεγάλες πυρκαγιές και σήκωσε τεράστια νέφη σκόνης στην ατμόσφαιρα, μπλοκάροντας έτσι την ηλιακή ακτινοβολία, ρίχνοντας τη θερμοκρασία και επιφέροντας εκτεταμένη απώλεια βλάστησης. Όλα αυτά συνετέλεσαν σε μια κατακλυσμική οικολογική καταστροφή, από την οποία δεν κατάφεραν ποτέ να επιβιώσουν οι δεινόσαυροι. Η εξέλιξη αυτή άνοιξε το δρόμο για την επικράτηση των θηλαστικών – και τελικά του ανθρώπου.