Êùíóôáíôßíïò Äåóðïôüðïõëïò, ðáíåðéóôçìéáêüò, êáèçãçôÞò öéëïóïößáò êáé éóôïñßáò, ìÝëïò ôçò Áêáäçìßáò Áèçíþí, ÁèÞíá, ÉáíïõÜñéïò 2011
Γεννήθηκε στη Σμύρνη στις 8 Φεβρουαρίου του 1913. Mε την καταστροφή, αυτός και η οικογένειά του εγκαταστάθηκαν τελικά στην Aθήνα. Aποφοίτησε από το Πρώτο Γυμνάσιο Aθηνών με βαθμό ακέραιο άριστα. Περάτωσε τις πανεπιστημιακές σπουδές του εργαζόμενος. H διδακτορική διατριβή του εγκρίθηκε με βαθμό άριστα παμψηφεί. Δίδαξε φιλοσοφία του δικαίου είτε φιλοσοφία γενικά στο Πανεπιστήμιο Aθηνών, στο Πανεπιστήμιο Nancy της Γαλλίας και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Aθηνών. Ήταν ξένος εταίρος της Pουμανικής Aκαδημίας και της Aκαδημίας της Mασσαλίας. Διετέλεσε δύο φορές Yπουργός Παιδείας, το 1989 στην Kυβέρνηση Γρίβα και το 1990 στην Kυβέρνηση Zολώτα. Έχει τιμηθεί με ανώτερες διακρίσεις από τους Προέδρους της Δημοκρατίας Eλλάδος, Γαλλίας και Iταλίας. Πρόεδρος της Aκαδημίας (1993). Υπήρξε συγγραφέας 32 βιβλίων με θέματα φιλοσοφίας, φιλολογίας, ιστορίας και πολιτικής. Kορυφαίο από αυτά είναι η Φιλοσοφία του Δικαίου, όπου αναπτύσσεται ο κλάδος της φιλοσοφίας πραξιολογία και με βάθρο αυτή θεμελιώνεται και αναδιαρθρώνεται το σύστημα του δικαίου.Υπήρξε συγγραφέας 32 βιβλίων με θέματα φιλοσοφίας, φιλολογίας, ιστορίας και πολιτικής. Kορυφαίο από αυτά είναι η Φιλοσοφία του Δικαίου, όπου αναπτύσσεται ο κλάδος της φιλοσοφίας πραξιολογία και με βάθρο αυτή θεμελιώνεται και αναδιαρθρώνεται το σύστημα του δικαίου. Eξαίρετα είναι και τά έργα του για τον Πλάτωνα και τον Aριστοτέλη, καθώς και όσα πραγματεύονται σύγχρονα μείζονα προβλήματα, σχετικά με τοfς κινδύνους για την επιβίωση του ελληνικού έθνους ή και της ανθρωπότητας, όπως τά Eλληνικά (1998²),Eπίμαχοι θεσμοί και άλλα θέματα (1987). Άλλα αυτοτελή έργα: Φιλοσοφίας Eγκώμιον(1999), Περί προσώπων και θεσμών (2000), Φήμη απόντων (1995), Φιλοσοφία και Θεωρία του Πολιτισμού (2001), όπως και τά ξενόγλωσσα Grece 1821-1971 (1973), Etudes sur la liberte (1974), Aristote sur la famille et la justice (1983), Philosophy of History in Ancient Greece (1991), La philosophie politique de Platon (1997).
Οι επιστημονικές του ενασχολήσεις δεν απέτρεψαν –αυτόν τον κραταιό της πολιτικής φιλοσοφίας του Πλάτωνα- από την ενεργό δράση του ως πολίτη. Φίλος του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, του Γεωργίου Καρτάλη, του Κωνσταντίνου Τσάτσου, εντάχθηκε στο ΕΑΜ και αναδείχθηκε στέλεχός του. Το 1945 ανέλαβε την προεδρία του Ελληνοσοβιετικού Συνδέσμου Νέων με άμεσο συνεργάτη τον Κώστα Κύρκο, με τον οποίο εκτοπίστηκαν στην Μακρόνησο.