Το ιστορικό live του Johnny Cash στη φυλακή του Folsom στην Καλιφόρνια αποτελεί μια παραξενιά της παγκόσμιας δισκογραφίας, κυρίως γιατί τα δυο show που δόθηκαν εκεί, είχαν ένα ενεργό κοινό γεμάτο «αποβράσματα» της κοινωνίας που όμως αποτύπωσαν ολοζώντανα την ψυχή και την πραγματική σημασία της έννοιας των blues. Γιατί οι κατάδικοι-θεατές κατάφεραν να ξεπεράσουν το βάρος της ποινής τους διαμέσου της μουσικής και να πάρουν μια προσωρινή άφεση αμαρτιών, με την υπογραφή του Cash και της παρέας του.
Ο Cash έδειξε από τη δεκαετία του ’50 ενδιαφέρον για τη συγκεκριμένη φυλακή, έχοντας δει ένα ντοκυμαντέρ για εκείνη, καταλαβαίνοντας γρήγορα τις άθλιες συνθήκες κράτησης. Είχε παίξει μπροστά σε φυλακισμένους το 1957, αλλά στο Folsom πήγε το Γενάρη του 1968. Ο δίσκος-προϊόν αυτών των δυο εμφανίσεων εκεί, δεν είναι μόνο από τους καλύτερους της αχανούς δισκογραφίας του Cash, αλλά ίσως κι εκείνος που κατόρθωσε να γυρίσει την καριέρα του «τούμπα», μετά την (κατά)χρηση ναρκωτικών που τον είχε καταβάλλει ψυχικά και σωματικά εκείνη την περίοδο.
Μαζί του, η γυναίκα του, June Carter, o Carl Perkins, οι Tennessee Three, οι Statler Brothers και ο πατέρας του Cash. Και οι δύο εμφανίσεις του ήταν ηλεκτροφόρες, με τα τραγούδια να παίρνουν νέο νόημα μπροστά στους σχεδόν 2.000 κατάδικους που τις παρακολούθησαν.