«Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος μονάχα όταν παίζει», είπε ο Σίλερ. Αυτό θα πρέπει να είχε στο μυαλό του ο Βασίλης Χρυσανθακόπουλος όταν δημιούργησε το εργαστήρι ρομποτικής της blast (build & learn art • sciene • technology), της εταιρείας που του ανήκει και που πραγματοποιεί διάφορα εκπαιδευτικά προγράμματα ρομποτικής και αρχιτεκτονικής μόνο με LEGO, μέσα στη σχολή Μωραΐτη. Ο Βασίλης Χρυσανθακόπουλος είναι freelance σχεδιαστής ρομποτικής της LEGO, ένας από τους 12, σε όλο τον κόσμο, που συμμετέχει στο LEGO MINDSTORMS Expert Panel. Μπαίνοντας στον ευρύχωρο, φωτεινό χώρο με την όμορφη θέα στο διπλανό άλσος μου εξηγεί πως ό,τι βλέπω μέσα στο moraitis blast lab είναι κατασκευασμένο από τον ίδιο «εκτός από τον γαλάζιο δράκο και τον ελέφαντα, που τον έχω ανασχεδιάσει». Μας δείχνει δύο παράξενες συσκευές και μου εξηγεί ότι σε ένα εταιρικό event o διευθυντής της Google και ο διευθυντής της LEGO τις φορούσαν στο κεφάλι και έπαιζαν. Όλα αυτά ξεκίνησαν από ένα χόμπι που το έκανε με αγάπη και δεν είχαν κάποιον απώτερο στόχο επαγγελματικής αποκατάστασης.
Πώς βρέθηκες να ασχολείσαι με τα LEGO; Επί 17 χρόνια εργαζόμουν για την Vodafone. Έψαχνα κάτι για να εκτονώσω την πίεση της δουλειάς. Προσπάθησα να ζωγραφίσω, αλλά δεν το είχα καθόλου. Τελικά γύρισα σε ένα παιχνίδι της παιδικής μου ηλικίας, τα LEGO, και άρχισα να σχεδιάζω για τον εαυτό μου. Επειδή όμως ήθελα να δώσω ζωή σε αυτά που έφτιαχνα άρχισα να βάζω μοτέρ στις κατασκευές μου. Θυμάμαι την μέρα που η γυναίκα μου μου έκανε δώρο ένα set LEGO MINDSTORMS, το οποίο πάντα ήταν για εμένα αντικείμενο πόθου αλλά δίσταζα να το πάρω γιατί τότε το θεωρούσα αρκετά ακριβό. Όταν βρέθηκα με το set κατάλαβα πόση σκέψη κρύβεται από πίσω. Θέλοντας να ευχαριστήσω τη γυναίκα μου για την επένδυσή της προσπάθησα να σχεδιάσω κάτι πραγματικά καλό. Πήρα λοιπόν μέρος σε ένα παγκόσμιο διαγωνισμό σχεδιασμού ρομποτικής και κέρδισα το πρώτο βραβείο, συμμετείχα μετά από έναν μήνα σ’ άλλον έναν και ξαναπήρα το πρώτο βραβείο. Οπότε αποφάσισα ότι δε θέλω να συμμετάσχω πια σε διαγωνισμούς και άρχισα να ανεβάζω κάποια video στο youtube καθώς η φωτογραφία δεν επαρκούσε πια για να αποτυπώσει αυτά που έφτιαχνα αφού υπήρχε κίνηση και διαδραστικότητα.
Από εκεί και πέρα άρχισα να λαμβάνω απροσδόκητα θετικά mail και μηνύματα από σχεδιαστές της LEGO. Σύντομα με κάλεσαν να τους συναντήσω στο εξωτερικό και άρχισα να ταξιδεύω μαζί τους ενώ μου ζητούσαν να σχεδιάσω κάτι διαφορετικό για τα events, κάτι που θα “συναρπάσει τα παιδιά”. Έτσι άρχισα να έχω μια συνεργασία με τη LEGO, η οποία κατά κάποιο τρόπο ήταν ο σπόνσορας για το χόμπι μου αλλά σταδιακά η σχέση μας έγινε πιο επαγγελματική. Προσλήφθηκα ως freelance σχεδιαστής και συμμετείχα στην εξέλιξη του προϊόντος που για μένα ήταν όπως είπα πριν αντικείμενο πόθου. Μπορείς να φανταστείς τη χαρά μου. Η συνεργασία συνέχισε και με άλλες εταιρείες όπως η Μicrosoft και η Google καθώς και με πανεπιστήμια του εξωτερικού. Χάρη στη LEGO έχω κερδίσει δύο πράγματα: ταξίδια σε όλο τον κόσμο και τη σχέση μου με τα παιδιά, αφού ό,τι σχεδιάζω απευθύνεται σε αυτά. Εν τω μεταξύ, σε αντίθεση με τους περισσότερους που σχεδιάζουν για να εκθέτουν, εγώ σχεδιάζω παιχνίδια που τα παιδιά θα παίξουν μαζί τους και γι’ αυτό όλα έχουν σχεδιαστεί να έχουν φοβερή αντοχή. Στις εκθέσεις λοιπόν χαίρομαι που το δικό μου τραπέζι, που μπορεί να έχει μέγεθος 2×2, έχει σκυμμένα από πάνω του 50 κεφαλάκια. Αυτό είναι το πάθος μου, να βλέπω τα παιδιά να “ταλαιπωρούν” όσα σχεδιάζω. Eίμαστε 12 άτομα σε όλο τον κόσμο που ανήκουμε στο LEGO MINDSTORMS Expert Panel και ο σκοπός μας είναι να εξελίσσουμε το προϊόν.
Εδώ στη σχολή Μωραΐτη πώς αυτή τη ταλαιπωρία εντάσσεται στην εκπαιδευτική διαδικασία; Στο moraitis blast lab έχουμε παιδιά από 7-8 χρονών, που δεν είναι μόνο μαθητές της σχολής Μωραΐτη. Δυστυχώς η εκμάθηση της ρομποτικής μέχρι τώρα γινόταν με ένα στείρο τρόπο και οι διδάσκοντες βασίζονταν κυρίως σε ένα μικρό εγχειρίδιο που έχει ετοιμάσει η LEGO. Όμως το εγχειρίδιο είναι επίτηδες περιορισμένο για να αφήσει το περιθώριο σε δάσκαλο και μαθητές να ερευνήσουν και να κινηθούν ελεύθερα μαθαίνοντας. Άκουγα φίλους να λένε ότι τα παιδιά τους βαριούνται την ρομποτική στο σχολείο και μου φαινόταν παράξενο, δεν το καταλάβαινα.
Εδώ κάνουμε άλλα πράγματα. Δουλεύουμε σε ομάδες και προσπαθώ να εξομοιώνουμε μέσα από διαφορετικά, κάθε φορά, role playing την πραγματικότητα. Κάνω τα παιδιά επιστήμονες και τους αναθέτω αποστολές. Για παράδειγμα τους λέω να φτιάξουμε αυτοκίνητα που παρκάρουν μόνα τους. Η κάθε ομάδα θα πρέπει να προτείνει τη δική της λύση και επειδή την ίδια ώρα παίζουν ξεχνούν ότι κάνουν κλάσματα ή ασκήσεις φυσικής στην προσπάθεια τους να κάνουν την καλύτερη πρόταση, την οποία μάλιστα καλούνται να τεκμηριώσουν. Τα παιδιά μαθαίνουν να ακούν τα επιχειρήματα των άλλων αλλά και να τους πείσουν ώστε να συνεργαστούν με επιτυχία εντός της ομάδας και η δική τους πρόταση να είναι αυτή που θα δώσει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. ‘Eχουν γίνει ήδη πολύ όμορφα πράγματα μέσα σε αυτόν τον χώρο. Πέρσι διοργανώσαμε ένα μοναδικό event ρομποτικής, το International ROBOT MAKER day με συμμετοχή της LEGO, της LEGOLAND Florida και τριάντα σχεδιαστών και εκπαιδευτικών ρομποτικής και τεχνολογίας από όλον το κόσμο, που το έθεσε υπό την αιγίδα της η UNESCO. Θα γίνει και φέτος. Ναι, έχουμε σκοπό να δημιουργήσουμε μαγεία.