«Είσαι τρελή που θα κάνεις διακοπές στο Λονδίνο τον φετινό Αύγουστο;» μου είπαν όλοι οι γνωστοί όταν τους είπα τα σχέδιά μου.
Κάτι οι καύσωνες που είχαν διαλύσει τους κατοίκους του μέσα στον Ιούλιο, κάτι η ανάγκη όλων μας εδώ για νησιά και παραλίες, μετά από τα δύο χρόνια άγχους και καταπίεσης με τον covid στη ζωή μας, έκανε την απορία τους εύλογη. Και λες και ήταν μάντηδες, ακόμη ένας καύσωνας προέκυψε τις πρώτες μέρες που βρέθηκα εκεί.
Κι όμως, υπάρχει κάτι σε αυτή την πρωτεύουσα, πέρα από τα θέατρα και τις εκθέσεις, που την κάνει μοναδική ακόμα και στις μεγάλες ζέστες χωρίς ανεμιστήρες ή air conditions στα σπίτια και τα ΜΜΜ.
Kew Gardens ©Κώστας Μπομπόγιας
Σόχο
Τα άλλοτε καταπράσινα πάρκα μοιάζουν με στάχια την εποχή του θερισμού
Ναι, τα πάρκα την πρώτη εβδομάδα είχαν χάσει το πράσινο χορτάρι τους, κι έμοιαζαν με λιβάδια την εποχή του θερισμού. Ναι, στο tube όταν η θερμοκρασία ξεπερνούσε τους 28 βαθμούς ήθελες να βγάλεις τη σάρκα σου και να αρχίζεις να ψεκάζεις τον κόσμο με λάστιχο. Αλλά όταν έβγαινες έξω στους δρόμους του, έβλεπες τις λίμνες, τον Τάμεση και τους παραποτάμους του και σε φυσούσε το απαλό αεράκι κάτω από τα (ακόμα) καταπράσινα δέντρα και γινόσουν ένα με τις παρέες στις παλιές γραφικές παμπ, όλα τα άλλα ήταν σαν να μην έχουν συμβεί ποτέ.
Οι βόλτες στο Ρίτσμοντ
Απομεινάρια από τους εορτασμούς του Πλατινένιου Ιωβηλαίου, των 70 χρόνων της Βασίλισσας Ελισάβετ ΙΙ στον θρόνο, στην China Town.
Portobello Road, Notting Hill
Punk never dies στο Camden
Οι βαρκάδες, η φουσκοποταμιά, τα ποταμόπλοια, τα παλιά κτίρια που στέκονται ακόμα, οι πάπιες και οι κύκνοι, οι ξάπλες στα πάρκα και στις όχθες του Τάμεση στο Ρίτσμοντ, τα μεθυσμένα παιδιά στο καρναβάλι του Νότινγκ Χιλ, το άραγμα στα τραπεζάκια του Σόχο, οι καρύδες και όλα τα εξωτικά φαγητά στα open food markets, οι ιδιωτικές οδοί με τα πολύχρωμα σπίτια (που κάποια από αυτά έχουμε δει σε brit rom coms όπως: Notting Hill, Love Actually και Bridget Jones’s Diary και τα σοκάκια που σε κάνουν να πιστεύεις ότι έχεις μεταφερθεί έναν αιώνα πριν, σε κάνουν να ξεχνάς όλες τις αμφιβολίες που μπορεί να είχες και να μη θες να αποχωριστείς την αύρα του.
Το Λονδίνο τον Αύγουστο με τα λευκά σύννεφα σαν τούφες από βαμβάκι επάνω σε έναν τόσο μπλε ουρανό που μοιάζει ψεύτικος, δεν συγκρίνεται με καμία άλλη εποχή εκεί.