Σε ένα πολύ ενδιαφέρον πείραμα προχώρησε ο Mat Honan, συντάκτης του Wired. Για 48 ώρες λοιπόν, πατούσε «like» σε οτιδήποτε έβλεπε στο feed του στο Facebook. Οτιδήποτε από οποιονδήποτε έφτανε στη home σελίδα του, «τσίμπαγε» και ένα «like» από τον Honan. Ο ίδιος αναφέρει ότι πιέστηκε πολύ και το 48ωρο ήταν ακριβώς όσο διήρκεσαν οι αντοχές του. Έκανε «like» σε οτιδήποτε έβλεπε, σε κάθε προτροπή του Facebook, σε κάθε κείμενο ή link που σύμφωνα με την υπηρεσία μπορεί να τον ενδιέφερε. Μέσα σε 48 ώρες, το feed του είχε αλλάξει τελείως και πλέον πέραν του ότι σε αυτό εμφανίζονταν άσχετα πράγματα χωρίς καμία σύνδεση μεταξύ τους, είχε αλλάξει και ο ίδιος ο χαρακτήρας των δημοσιεύσεων: δεν είχαν να κάνουν με ανθρώπους, είχαν να κάνουν με εταιρείες.
Το Facebook, όπως έχει ανακοινώσει στο παρελθόν, χρησιμοποιεί έναν αλγόριθμο ο οποίος φροντίζει να στέλνει στο feed κάθε χρήστη, links και δημοσιεύσεις που είναι πιθανότερο να τον ενδιαφέρουν. Ανάλογα τα «like» που κάνει ο καθένας μας, εντός και εκτός Facebook, το τελευταίο σχηματίζει ένα προφίλ του προκειμένου έτσι όλα όσα βλέπει εκείνος στην αρχική του σελίδα να έχουν μεγαλύτερη συνάφεια και τον ενδιαφέρουν όσο το δυνατόν περισσότερο –ώστε να αλληλεπιδράσει εκ νέου μαζί τους. Αν για παράδειγμα δοκιμάσουμε να κάνουμε διαρκώς «like» και να σχολιάζουμε σε δημοσιεύσεις κάποιου προσώπου ή μίας σελίδας η οποία δεν εμφανίζεται όμως στο feed μας, τότε θα παρατηρήσουμε σταδιακά πως αυτό θα αρχίσει να αλλάζει. Ο λόγος; Το Facebook θα έχει προσέξει τη μεταξύ μας αλληλεπίδραση και θα φροντίσει να την εκμεταλλευτεί –προς όφελος όλων.
Ο αλγόριθμος αυτός βέβαια δεν είναι σε θέση να μπορεί να καταλάβει το πότε κάποιος απλά θέλει να δοκιμάσει τα όριά του, εξ’ ου και στην περίπτωση του Honan, δεν λειτούργησε σωστά. Το πείραμα του συναδέλφου ωστόσο μας διδάσκει ή ορθότερα αποδεικνύει και κάτι άλλο: ό,τι γίνεται στο Facebook δεν γίνεται για τους χρήστες αλλά για τις εταιρείες. Όσο κι αν οι χρήστες αποτελούν τον πυρήνα και την κινητήριο δύναμη του δικτύου, οι αποφάσεις που παίρνονται από τους επικεφαλής του και ο ίδιος ο τρόπος λειτουργίας του γίνεται με βάση τις απαιτήσεις και το συμφέρον των εταιρειών-πελατών του. Το Facebook εξ’ άλλου δεν βγάζει χρήματα από τους χρήστες αλλά τους εταιρικούς πελάτες του κι αυτούς είναι που εν τέλει οφείλει να προσέξει.
Ο άνθρωπος εξ’ άλλου εν έτει 2014 έχει μάθει να φιλτράρει τις διαφημίσεις. Πώς θα γίνει λοιπόν να έρθει πιο κοντά με ένα brand και μάλιστα με τρόπο που να μην αντιληφθεί ώστε να τον απορρίψει; Ακριβώς… Καλώς ορίσατε στην εποχή των social media.
