Τo e-commerce βασίζεται εξ’ ολοκλήρου στο πλαστικό χρήμα. Με δεδομένο ότι το χρήμα στη φυσική του μορφή δεν είναι δυνατόν να διακινηθεί online και να υποστηρίξει διαδικτυακές αγορές (ναι, ΟΚ, υπάρχει η αντικαταβολή αλλά σοβαρά τώρα, πόσοι τη χρησιμοποιούν ακόμα;), ολόκληρο το κόνσεπτ του ηλεκτρονικού εμπορίου στηρίχθηκε από τα πρώτα του –σοβαρά- βήματα στη δυνατότητα των καταναλωτών να πληρώσουν χρησιμοποιώντας πιστωτικές ή χρεωστικές κάρτες. Ειδικά οι σαφώς πιο ελεγχόμενες δεύτερες, έλυσαν τα χέρια ακόμα και των πλέον δύσπιστων που ένιωθαν άβολα στην ιδέα να μοιράζονται τα στοιχεία μιας πιστωτικής τους με κάποιο κατάστημα.
Το πρόβλημα με αυτούς –αλλά και με όλους τους άλλους τύπους καταναλωτών δηλαδή αλλά κυρίως αυτούς- ήταν ότι ναι μεν αναγνώρισαν την ύπαρξη ενός κινδύνου, πλην όμως τον μέτρησαν τελείως λάθος. Τι θέλω να πω; Ναι, πράγματι υπάρχει κίνδυνος από τον οποίο πρέπει όλοι όσοι επιδίδονται στο σπορ του e-shopping να φυλάγονται, αλλά αυτός σε καμία περίπτωση δεν είναι η προστασία των προσωπικών δεδομένων τους. Μια χαρά ασφαλή είναι αυτά, εφ’ όσον φυσικά μιλάμε για e-shops της προκοπής. Και ναι, τα cookies υπάρχουν για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο οπότε και παρεμφερή προϊόντα με αυτά που κοιτούσαμε πριν λίγο θα εμφανιστούν, και την ύπαρξη του γεμάτου –αλλά ακόμα απλήρωτου- καλαθιού θα μας υπενθυμίσει με κάποιο τρόπο το κατάστημα. Πάμε παρακάτω.
Ο κίνδυνος είμαστε εμείς οι ίδιοι. Όσο λυρικό, τραγικό, κλισεδιάρικο κι αν ακούγεται κάτι τέτοιο, είναι 100% αληθές. Φανταστείτε τους εαυτούς σας σε κάποιο κατάστημα την ώρα της πληρωμής. Πιάνετε το πορτοφόλι στα χέρια σας, βγάζετε τα χρήματα, τα μετράτε, τα δίνετε, τα αποχωρίζεστε. Νιώθετε το χρήμα να φεύγει από εσάς και να καταλήγει αλλού. Φέρτε στη μνήμη σας τώρα την ίδια στιγμή ενώ ψωνίζετε απ’ τον καναπέ σας. Ούτε «κασέρι», ούτε μέτρημα, ούτε τίποτα. Αν η κάρτα σας μάλιστα υπάρχει ήδη στον λογαριασμό σας στο κατάστημα, τότε ούτε το πορτοφόλι δεν ακουμπάτε. Νιώθετε καμιά απώλεια; Αισθάνεστε το χρήμα να φεύγει; Καταλαβαίνετε ότι ξοδεύετε κάτι; Αυτό εννοώ: η μεγαλύτερη παγίδα του e-shopping για τον καταναλωτή είναι η ίδια του η φύση. Αυτή η ευκολία με την οποία ψωνίζει κανείς, τον κάνει να χάσει την αίσθηση του ξοδέματος, να αγνοεί την αξία του χρήματος. Αποτέλεσμα; Να γεμίζει η πιστωτική σε χρόνο dt και να αδειάζει η χρεωστική πιο γρήγορα κι απ’ ότι κινείται μηχανάκι ντελιβερά.
Εγκράτεια λοιπόν: το καλύτερο firewall απέναντι σε κάθε δόλωμα που μας «πετά» κατά καιρούς το e-shopping. Θυμηθείτε το την επόμενη φορά…