Οι τηλεοράσεις αρχίζουν και γίνονται επικίνδυνα έξυπνες. «Λογικό», θα πει κάποιος, «με δεδομένο ότι πλέον μιλάμε για smart TV», όμως η αλήθεια είναι πως δεν αναφερόμαστε στα “smart” χαρακτηριστικά τους που όλοι γνωρίζουμε και εκτιμάμε (εγκατάσταση εφαρμογών, σύνδεση στο διαδίκτυο, επικοινωνία με άλλες συσκευές, “shared” περιεχόμενο κλπ). Πριν λίγες μέρες, ένας ερευνητής σε θέματα ασφάλειας ονόματι Πωλ ΜακΜίλαν, σόκαρε το διαδίκτυο όταν αποκάλυψε πως η μάρκας Samsung smart TV του, του προέβαλε μια διαφήμιση κατάταξης στον στρατό καθώς εκείνος παρακολουθούσε την ταινία Inglorious Basterds! Το «ζουμί» στην όλη υπόθεση βέβαια δεν είναι τόσο η διαφήμιση όσο ο συσχετισμός της με το περιεχόμενο που προβαλλόταν την προκειμένη στιγμή στην τηλεόραση.
Σε περίπτωση που δεν το αντιληφθήκατε, η τηλεόραση αναγνώρισε ότι ο κάτοχός της έβλεπε μία πολεμικού περιεχομένου ταινία, οπότε και «σκέφτηκε» να του προβάλλει μία σχετική διαφήμιση! Ο ΜακΜίλαν δοκίμασε να παίξει την ταινία τόσο από ένα σύστημα Amazon Fire, όσο και μέσω του υπολογιστή του τον οποίο είχε συνδέσει με την τηλεόραση μέσω HDMI. Και στις δύο περιπτώσεις, το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο: η ίδια διαφήμιση στο ίδιο χρονικό σημείο! Μια λογική εξήγηση θα ήταν πως προέρχεται απ’ ευθείας από τη Samsung η οποία κάνοντας χρήση λογισμικού παρεμφερούς του Shazam (το app που χρησιμοποιείτε για να βρίσκετε ποιο είναι το τραγούδι που παίζει στο ράδιο), είναι σε θέση να αναγνωρίζει τι βλέπει ο χρήστης.
Δεν χρειάζεται να στοχοποιούμε τη Samsung. Πρόκειται για πρακτική που πλέον πολλές εταιρείες έχουν υιοθετήσει: το Consumer Reports έχει αναφέρει πως οι μεγαλύτεροι κατασκευαστές smart TV, ενσωματώνουν πλέον λειτουργία αυτόματης αναγνώρισης περιεχομένου που αναλύει τις συνήθειες και τα γούστα των τηλεθεατών, στέλνοντας τα δεδομένα που συλλέγουν προς πάσα κατεύθυνση. Ουσιαστικά, όπως συμβαίνει και με τα cookies στο διαδίκτυο, έτσι κι εδώ δημιουργείται ένα προφίλ για τον κάθε χρήστη χωρίς διάθεση ταυτοποίησης, προκειμένου εν καιρώ να του προβάλλονται στοχευμένα διαφημιστικά μηνύματα που να τον αφορούν. Χωρίς φυσικά ο ίδιος να το γνωρίζει. Θεωρητικά όλα γίνονται για το καλό του τηλεθεατή, προκειμένου εκείνος να εκτίθεται σε περιεχόμενο που τον ενδιαφέρει. Φυσικά δεν τον ρώτησε κανείς γι’ αυτό, ούτε καν μπήκε στον κόπο να τον ενημερώσει αλλά σιγά μωρέ τώρα, λεπτομέρειες… Από τη στιγμή που μπορεί να απενεργοποιήσει όλα αυτά τα “smart” χαρακτηριστικά, ούτε γάτα, ούτε ζημιά.
Αλήθεια, τι περιμένατε από μία έξυπνη συσκευή που μάλιστα συνδέεται και στο διαδίκτυο; Θα έπρεπε να θεωρείτε δεδομένες την αποστολή και τη λήψη δεδομένων ερήμην σας, δεδομένων που αφορούν τις προτιμήσεις, τις συνήθειες και τα γούστα σας. Ακόμα κι αν έχετε πληρώσει τετραψήφιο αριθμό χρημάτων για να βάλετε στο σαλόνι σας ό,τι τελειότερο έχει να επιδείξει η βιομηχανία εικόνας και ήχου, η τελευταία δεν δείχνει να συγκινείται ιδιαίτερα. Το streaming βίντεο είναι μια «μπίζνα με πολλά μηδενικά»: ο τζίρος είναι μεγάλος και οι προοπτικές ακόμη μεγαλύτερες. Λογικό δεν είναι να θέλουν όλοι να βάλουν χέρι στον λουφέ; Από τη στιγμή που τα παραδοσιακά, ελεύθερα κανάλια πεθαίνουν σιγά-σιγά και η συνδρομητική τηλεόραση υφίσταται διαρκείς ζυμώσεις, οι κατασκευαστές βρήκαν την ευκαιρία και «χτύπησαν». Οι κινήσεις τους βέβαια ουδόλως αρέσουν στους καταναλωτές αλλά τι ακριβώς θα κάνουν αυτοί; Δεν θα πάρουν τηλεόραση;
Ίσως να έχει έρθει η ώρα για τα πρώτα ad-blockers για smart TV. Μην το γελάτε: κάντε υπομονή λίγο καιρό και εδώ θα ‘μαστε να τα λέμε…