Περιμέναμε μέχρι αργά το βράδυ. Στις 5/11 έληγε εξ’ άλλου το deadline, σκεφτήκαμε μην τυχόν και αντιμετώπιζαν τίποτα προβλήματα της τελευταίας στιγμής. Μη δεν σηκωνόταν κάνας διακόπτης, μη χρειαζόταν κάνας συγχρονισμός, έστω μην τυχόν και έπρεπε για κάποιο λόγο να τελειώσουν πρώτα τα ματς του Τσάμπιονς Λιγκ. Εις μάτην όμως. Η ημέρα που σύμφωνα με τον Πρωθυπουργό, όλη η Ελλάδα θα είχε δωρεάν Wi-Fi πέρασε και εμείς παραμέναμε offline. Από ‘δω Wi-Fi, από ‘κει Wi-Fi, πουθενά το Wi-Fi. Τι έγινε και ο φερεγγυότατος κατά τα άλλα Πρωθυπουργός αναγκάστηκε να πατήσει τον ιερό όρκο του και να αφήσει τη χώρα στο έλεος του 3G;
Αντ’ αυτού κυκλοφόρησε μια λίστα με 304 Δήμους σε όλη τη χώρα οι οποίοι θα εξοπλιστούν εντός του έτους με Wi-Fi hotspots, ικανά να εξυπηρετήσουν περιορισμένο (μιλάμε για διψήφιο…) αριθμό συνδεδεμένων χρηστών. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ακόμα κι αυτό είναι ένα κάτι με τη διαφορά ότι αν αθροίσει κανείς τα καταστήματα μιας χούφτας αλυσίδων που προσφέρουν δωρεάν ασύρματο ίντερνετ (Starbucks, Goody’s και Flocafe π.χ. είναι τρία που μου έρχονται με μια πρώτη, πολύ γρήγορη σκέψη), παίρνει αριθμό πολλαπλάσιο. Δεν είπαμε λοιπόν να γίνουμε Γαλλία (τα περισσότερα hotspots) ή Ταϊβάν (δωρεάν Wi-Fi στους τουρίστες), ούτε νομίζω ότι θα κρατούσε κανείς μούτρα στον Πρωθυπουργό αν οι μεγαλύτερες 10-15 πόλεις της ελληνικής Επικράτειας είχαν Wi-Fi αλλά σε αυτές δεν συγκαταλέγονταν το Νευροκόπι, η Στυλίδα (αν κι αυτοί με δήμαρχο Γκλέτσο δεν έχουν λόγο να ανησυχούν) και το Καπανδρίτι. Το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν έγινε το παραμικρό βήμα προς την υλοποίηση της υπόσχεσης που είχε λάβει ο ελληνικός λαός.
Βέβαια, αν καθόταν κανείς να κάνει φύλλο και φτερό το σχέδιο του Αντώνη Σαμαρά, θα έβλεπε ότι το ασύρματο ίντερνετ αφορούσε μια σειρά από αρχαιολογικούς χώρους, μουσεία, λιμάνια, αεροδρόμια, σταθμούς μετρό και δημόσια κτήρια. Σε κάποια μέρη απ’ αυτά το δωρεάν ασύρματο ίντερνετ έχει υλοποιηθεί, στα περισσότερα όμως όχι και σίγουρα ολόκληρη η Ελλάδα δεν έχει ίντερνετ. Θα μπορούσε όμως να υλοποιηθεί κάτι τέτοιο; Η απάντηση είναι φυσικά αρνητική, αν πιστέψουμε στο ακέραιο την εξαγγελία του Πρωθυπουργού. Η Νιούε, μια χώρα που βρίσκεται στον νότιο Ειρηνικό Ωκεανό, 2.100 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Νέας Ζηλανδίας, έγινε η πρώτη το 2003 που προσέφερε δωρεάν ασύρματο ίντερνετ σε όλους της τους κατοίκους (το 2008 μάλιστα κάθε μαθητής διέθετε το δικό του laptop, βάσει της πρωτοβουλίας One Laptop Per Child του Nicholas Negroponte). Λεπτομέρειες: η Νιουέ είναι επίπεδη (το υψηλότερο σημείο είναι στα 68 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας), έχει επιφάνεια 260 τετρ. χιλιόμετρα (η Κρήτη έχει 8.303 τετρ. χιλ.) και ο πληθυσμός της δεν ξεπερνά τους 1.500 κατοίκους.
Έτσι όπως τα βλέπετε τα παραπάνω και με δεδομένη τη μορφολογία του εδάφους της χώρας μας, θεωρείτε ότι μια εξαγγελία σαν κι αυτή που έκανε ο Πρωθυπουργός έναν χρόνο και μια μέρα πριν, θα μπορούσε να περάσει για κάτι περισσότερο από μπαρούφα; Όχι και πάλι όχι. Το δωρεάν ασύρματο δίκτυο δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν μία ακόμα φτηνή προσπάθεια ψηφοθηρίας. Οφείλει να αποτελεί τμήμα ενός ευρύτερου σχεδίου που θα αποσκοπεί στην ομαλή μετάβαση της κοινωνίας στην ψηφιακή εποχή και την εξοικείωση με τους μηχανισμούς και τη νοοτροπία της. Οπότε ας αφήσουμε τις υποσχέσεις που μόνο ο Γκόρτσος θα έδινε και ας κάτσουμε να εκπονήσουμε ένα πλήρες σχέδιο που, γιατί όχι, θα περιλαμβάνει και την παιδεία, την αγορά εργασίας, το επιχειρείν και την οικονομία; Ποιος θα το κάνει βέβαια…