Στο διαδίκτυο, καθετί που κάνουμε καταγράφεται, είτε μέσω cookies, είτε με άλλες μεθόδους. Τι κάνουμε, τι βλέπουμε, πόσο καθόμαστε σε μία σελίδα, από πού την επισκεπτόμαστε, τι αγοράζουμε, με ποιους αλληλεπιδράμε, τα πάντα. Μολονότι πολλοί είναι εκείνοι που αντιτίθενται σε όλα τα παραπάνω, θεωρώντας πως παραβιάζουν την ιδιωτικότητά τους, υπάρχει και κάτι θετικό σε όλη αυτή την ιστορία.
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί π.χ. το Facebook «καίγεται» τόσο για να μάθει τι σας αρέσει, τι μουσική ακούτε, τι δουλειά κάνετε και ποια είναι τα χόμπι σας; Όχι, δεν ενδιαφέρεται να σας ταυτοποιήσει αλλά να δημιουργήσει ένα πλήρες, ανώνυμο προφίλ. Το Facebook και το κάθε Facebook ενδιαφέρεται για το άτομό σας και όχι για εσάς τους ίδιους: τον καταναλωτή και όχι τον άνθρωπο. Στα «θέλω» του Facebook είναι και η προσφορά μιας “customized” εμπειρίας στον κάθε του χρήστη. Η όλη παραμετροποίηση έχει να κάνει με το περιεχόμενο που βλέπει αυτός, διαφημίσεις και μη. Το δίκτυο θέλει οι χρήστες του να αλληλεπιδρούν με το περιεχόμενο που τους παρουσιάζεται και αυτό γίνεται μόνο προβάλλοντάς τους πράγματα που τους ενδιαφέρουν.
Με βάση το παραπάνω λοιπόν και εξετάζοντας γενικότερα την αγορά της Τεχνολογίας, θα διαπιστώσει κανείς πως η εν λόγω τάση κερδίζει σιγά-σιγά έδαφος. Η Apple ανέπτυξε με τη νέα έκδοση του Music, playlists που προσαρμόζονται στα γούστα των χρηστών (ό,τι είχε κάνει παλαιότερα και το Last.fm, τρόπον τινά), πολλά e-shops προτείνουν στους πελάτες τους προϊόντα από κατηγορίες που προτιμούν εκείνοι (μέχρι που τους «ακολουθεί» και σε άλλα sites, διαφημίζοντάς τους προϊόντα που κοίταξαν αλλά δεν αγόρασαν, το γνωστό remarketing ή retargeting), το Instagram συνιστά λογαριασμούς που πιθανώς θα βρείτε ενδιαφέροντες και το Foursquare μέρη που πρέπει να επισκεφθείτε βάσει των check in που οι ίδιοι κάνατε.
Creepy; Όχι απαραίτητα. Εδώ έχουμε να κάνουμε με τη «μαγεία» του ίντερνετ, αυτού του τόσο χαοτικού δικτύου που μέσα στην ολότητά του, έχει τη δυνατότητα να προσαρμόζεται σαν άλλος χαμαιλέοντας στις προτιμήσεις και τα γούστα του καθενός. Γιατί να βλέπει κανείς άχρηστες διαφημίσεις π.χ. που δεν απευθύνονται καν σε εκείνον; Γιατί ένα δίκτυο να του προτείνει περιεχόμενο που να τον αφήνει αδιάφορο; Εσείς όταν βρίσκεστε, ας πούμε, σε ένα κατάστημα, δεν θέλετε ιδανικά έναν πωλητή που να αντιληφθεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα τις ανάγκες και το γούστο σας; Όταν πάτε μια βόλτα με άτομα που δεν γνωρίζετε, δεν θα θέλατε ιδανικά να είναι πιο κοντά στην ιδιοσυγκρασία και τον χαρακτήρα σας, έτσι ώστε να περάσετε καλά; Το διαδίκτυο έχει τον τρόπο να καταγράφει έξυπνα τις προτιμήσεις σας και να φροντίζει πριν από ‘σας, για ‘σας.
Η General Motors προβλέπει πως το 2020 θα υπάρχουν περί το 1 δισ. συνδεδεμένων ηλεκτρικών μετρητών, 100 εκατ. συνδεδεμένων λαμπτήρων και 152 εκατ. συνδεδεμένων αυτοκινήτων, όλα σε διάφορα δίκτυα κι από ‘κει στο διαδίκτυο. Αυτά είναι big data, όχι αστεία. Και μην τα βλέπετε μακρινά όλα αυτά: το 2020 απέχει μόλις μια τετραετία απ’ το σήμερα. Για σκεφτείτε σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα μια κουζίνα να ξέρει πώς προτιμάμε τα μακαρόνια μας; Ένα αυτοκίνητο τον τρόπο με τον οποίο οδηγούμε; Οι λάμπες τις ώρες που είμαστε στο σπίτι; Ο θερμοσίφωνας το πότε κάνουμε μπάνιο; Ένα αθλητικό site τις ειδήσεις που μας ενδιαφέρουν περισσότερο; Όλα αυτά είναι δεδομένα που αφορούν την προσωπική μας ζωή, δεδομένα που πιθανώς ποτέ να μη φανταζόμασταν πως θα είχε νόημα να μοιραστούμε με άλλους αλλά να που είναι σε θέση να αλλάξουν άρδην την καθημερινότητά μας.
Η Τεχνολογία έχει ένα –ακόμα- στοίχημα που πρέπει να κερδίσει: το προσωποποιημένο ίντερνετ. Είστε μέσα;