Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να πάρετε μαζί σας στις διακοπές ένα yoga mat ή – ακόμα καλύτερα – μία μεγάλη πετσέτα θαλάσσης και να χαιρετήσετε τον ήλιο βλέποντάς τον και νιώθοντας τις ακτίνες του πάνω στο σώμα σας.
“Εισπνέω, την ηρεμία του σύμπαντος…εκπνέω το εσωτερικό μου χάος, τις φοβίες μου, τις ανασφάλειες μου, οτιδήποτε με βαραίνει”, επαναλαμβάνω σιωπηλά από μέσα μου, ξαπλωμένη στο στρωματάκι μου, που και αυτό με τη σειρά του είναι “ξαπλωμένο” στο χορτάρι, κάτω από τη σκιά φιλόξενων δέντρων, που υπάρχουν γύρω μου. Η πρώτη φορά που έκανα yoga στη φύση, ήταν μέσα σ’ ένα ξέφωτο στον Εθνικό Κήπο και απέβη…κεραυνοβόλος έρωτας. Δεν ήταν ποτέ περισσότερο απολαυστικά ο χαιρετισμός στον ήλιο, οι πολεμιστές, οι ανακουφιστικές υπερεκτάσεις και όλες οι υπόλοιπες asanas. Από τότε δοκίμασα και άλλα πάρκα της πόλης, παραλίες στην Αθήνα και τα νησιά, αλλά και βουνά γεμάτα οξυγόνο.
Ιστορικά, η φύση είναι το κατάλληλο περιβάλλον της yoga. Σήμερα, ακόμα περισσότερο. Με την κλιματική αλλαγή να είναι γεγονός, η πρακτική της yoga στη φύση δημιουργεί την ισχυρή σύνδεση που χρειαζόμαστε με το περιβάλλον, υποστηρίζοντας παράλληλα τη βαθύτερη κατανόηση της ευθύνης που έχουμε να το σώσουμε.
Από την άλλη πλευρά, η yoga μας συνδέει με την αιώνια φύση μας. Όντας συγκεντρωμένοι στο σώμα, την αναπνοή και στο νου μας, δημιουργούμε μία σύνδεση μέσα μας. Στόχος είναι να αναπτύξουμε μια συνειδητοποίηση της δικής μας ενέργειας, αυτό που στα σανσκριτικά λέγεται prana και το οποίο, όπως όσοι κάνουν yoga αρχίζουν να αντιλαμβάνονται με το πέρασμα του χρόνου, είναι η ίδια ζωτική ενέργεια που υπάρχει σε όλα τα όντα του πλανήτη. Η συνειδητοποίηση ότι δεν είμαστε μία σταγόνα στον ωκεανό αλλά είμαστε ο ίδιος ο ωκεανός, είναι ο υπέρτατος στόχος της yoga, και ένας ακόμα βασικός ο λόγος που η πρακτική της στη φύση ενδείκνυται.