Η Νάνσυ Μαλλέρου είναι life coach, συγγραφέας και ομιλήτρια. Είναι γνωστή ως η «γκουρού της ευτυχίας» και κατά τη διάρκεια της συνέντευξης αποδεικνύει ότι με χιούμορ και ευστροφία ο δρόμος προς μια πιο χαρούμενη καθημερινότητα είναι πιο βατός από όσο νομίζουμε. Με πρακτικές και προσγειωμένες συμβουλές η Νάνσυ Μαλλέρου εξηγεί πως μπορείς να φτάσεις στην ισορροπία και ότι στο κάτω κάτω της γραφής η θετική ενέργεια είναι ο μόνος δρόμος.
Πώς ξεκίνησε η αναζήτησή σας για τους τρόπους με τους οποίους κάνουμε την ζωή μας καλύτερη; Ήταν μια διαπίστωση ότι είναι κάτι που μπορώ να κάνω και κάτι που με ενδιαφέρει να το κάνω και με ευχαριστεί. Οπότε ήταν καθαρά εγωιστικός ο λόγος. Η αναζήτηση ξεκίνησε όταν βρέθηκα σε μία φάση δύσκολη και έψαχνα τρόπους για εμένα. Όταν βρήκα τους τρόπους που βοήθησαν εμένα, συνειδητοποίησα ότι είναι κάτι που με ενδιαφέρει να το κάνω και για άλλους. Ήταν μια ζωή που θα ήθελα πάρα πολύ να δοκιμάσω κι είμαι ακόμα σ’ αυτή και μ’ αρέσει.
Τι είναι για σας η θετική ενέργεια; Είναι κάτι πολύ πρακτικό, μία επιλογή. Να έχεις την καθαρότητα του μυαλού που χρειάζεται για να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα με ψυχραιμία. Για εμένα αισιοδοξία δεν είναι το «Είναι όλα καλά κι όλα όμορφα». Είναι καθαρά πρακτικό ζήτημα και θέμα επιλογής και πίστης ότι μπορείς να βρεις άκρη και λύση. Θετική ενέργεια βρίσκεις στο να εξελίσσεσαι συνέχεια, σε πράγματα και ανθρώπους που σε εμπνέουν, σε βιβλία, παραστάσεις, οτιδήποτε. Την επίσης βρίσκεις όταν μείνεις λίγο μόνος και ανακαλύπτεις ποιος είσαι, τι θέλεις, ποιες είναι οι αξίες σου, τα θέλω σου, τα πρέπει, ποιος σου κάνει καλό σε αυτήν την ζωή, ποιον πρέπει να βγάλεις απ’ το πρόγραμμα γιατί σε εξαντλεί, ποια δραστηριότητα σε πάει μπροστά. Τότε βρίσκεις την δύναμη να κάνεις την επιλογή -που πιστεύω ότι είναι η θετική ενέργεια.
Άρα, ο τρόπος που σκεφτόμαστε παίζει σημαντικό ρόλο; Νομίζω είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα, γιατί το μυαλό μας είναι το φίλτρο μέσα από το οποίο ερμηνεύουμε τα πάντα. Είναι το φίλτρο μέσα από το οποίο επιλέγουμε με ποιο ερέθισμα -από τα εκατομμύρια που δεχόμαστε- θα ασχοληθούμε. Αυτό καθορίζεται από το που εστιάζουμε, τι θέλουμε να πετύχουμε, ποιοι άνθρωποι είμαστε. Όσο πιο ξεκάθαρο είναι αυτό, τόσο πιο εύκολα βάζουμε τα κατάλληλα φίλτρα και μαζί με την επίγνωση, πηγαίνουμε εκεί που θέλουμε.
Στην εποχή μας, που συμβαίνουν γύρω μας τόσο φριχτά περιστατικά, γίνεται κάποιος να είναι θετικός; Στην εποχή μας επιβάλλεται να είναι κάποιος θετικός. Επαναλαμβάνω ότι είναι μια επιλογή που σε βοηθάει να περάσεις καλύτερα ό,τι είναι να περάσεις ή να απολαύσεις περισσότερο ό,τι ωραίο έχεις να απολαύσεις. Άρα, θεωρώ ότι όσο πιο δύσκολα είναι τα πράγματα, τόσο περισσότερο είναι απαραίτητο να κάνεις αυτήν την επιλογή, για να την «βγάλεις» πιο καλά. Για να βγεις με σώας τας φρένας και να είσαι ένα ισορροπημένο μέλος για την κοινωνία.
Πώς επιδρά το ίντερνετ και όλος ο συναισθηματικός βομβαρδισμός που δεχόμαστε συνεχώς από τα social media στην ψυχολογία μας; Αρχικά, δεν δέχομαι ότι είμαι ένα παθητικό ον και βομβαρδίζομαι από κάποιον. Πιστεύω στην επιλογή και στην ελεύθερη βούληση. Επιλέγω τι θα δω και τι θα σκάσει μπροστά μου στην οθόνη κι αν σκάσει κάτι που δεν μου αρέσει, παίρνει μισό δευτερόλεπτο μέχρι να φύγω από εκεί. Είναι καθαρά θέμα επιλογής. Ό,τι κι αν σου πω, θα καταλήγω στο ότι «εγώ έτσι επιλέγω να ζήσω την ζωή μου». Δεν παραπονέθηκα ποτέ ότι τα media δημιουργούν αυτήν την εικόνα. Ναι, το κάνουν, αλλά εσύ είσαι ένας άνθρωπος που έχει δικό του μυαλό, δικό του χέρι και μπορεί να πατήσει το enter ή όχι. Δηλαδή, στο τέλος της ημέρας, ο καθένας πρέπει να αναλάβει την ευθύνη του και να έχει τον έλεγχο, την δική του ζωή και τα αποτελέσματα που θα του φέρει. Όλα είναι επιλογές. Άρα δεν πιστεύω ότι βομβαρδιζόμαστε, αλλά ότι επιλέγουμε τι θα διαβάσουμε και τι θα δούμε.
Οπότε επιλέγουμε να απέχουμε από την ειδησεογραφία, από τις άσχημες ειδήσεις για να μην επηρεαστούμε; Όχι, όχι. Δεν πιστεύω στο να εθελοτυφλούμε και να λέμε «Τα πράγματα είναι τέλεια στον κόσμο.» Αλλά το να ακούσεις ότι συνέβη αυτό στην Τουρκία, αυτό στην Συρία, αυτό εδώ, μπορεί να πάρει 3 λεπτά. Δεν είμαι κατά της ενημέρωσης, αλλά κατά του περιρρέοντος «κουτσομπολιού»: και είπε ο τάδε και ο δείνα και ο καθένας πρέπει να πει μια γνώμη κι εγώ πρέπει να την ακούσω. Όλο αυτό θεωρώ ότι προσωπικά δεν μου προσφέρει κάτι, δεν με εξελίσσει σαν άνθρωπο. Φυσικά και πρέπει να είμαι ενήμερη, μέχρι εκεί όμως.
Πόσο χρειάζεται το life coaching σήμερα; Όσο χρειαζόταν και πάντα. Η ανάγκη του να βάζεις στόχους, να πετυχαίνεις και να έχεις κι αυτεπίγνωση ήταν κάτι που ξεκινάει από πολύ πολύ παλιά. Εμάς μας αρέσει να λέμε ότι ο Σωκράτης ήταν ο πρώτος coach, γιατί μίλαγε για αυτεπίγνωση, για αλήθεια και για έννοιες όπως η σοφία, η δικαιοσύνη. Νομίζω ο όρος έχει γίνει της μόδας, η ανάγκη ανέκαθεν ήταν εκεί γιατί οι άνθρωποι ανέκαθεν είχαν να αντιμετωπίσουν κάποια ερωτήματα: «Πώς να διαχειριστώ τον εαυτό μου; Ποια είναι η σχέση μου με τον κόσμο; Πώς θα είμαι καλύτερα; Πώς θα περνάω καλύτερα; Πώς θα αντιμετωπίσω τις δυσκολίες;» Και ζητήματα σχέσεων. Δεν έχουμε αλλάξει πολύ. Είμαστε ακόμα οι ίδιοι που ήμασταν -δομικά- πριν από πολύ πολύ καιρό.
Τον τελευταίο καιρό, έχει ανέβει και η δημοτικότητα του διαλογισμού. Πιστεύετε ότι χρειάζεται για να φτάσουμε την ευτυχία; Και ο διαλογισμός ήταν κάτι που υπήρχε ανέκαθεν -και μάλιστα με πολλές μορφές- απλώς τώρα έγινε της μόδας. Όποιος βρεθεί σε θρησκευτικό χώρο βιώνει μια κατάνυξη, ανεξάρτητα από το ποια εκκλησία θα είναι, ποιας θρησκείας. Αν εκείνη την ώρα στο ναό συγκεντρωθείς στον εαυτό σου και κλείσεις τα μάτια σου, είναι μια μορφή διαλογισμού. Αλλά δεν πιστεύω ότι είναι πανάκεια. Τίποτα δεν είναι η μοναδική λύση προς την ευτυχία.
Επίσης, πιστεύω ότι η ευτυχία δεν είναι ο προορισμός, αλλά το όχημα. Είσαι ευτυχισμένος; Θα πας εκεί που θέλεις! Δεν είσαι ευτυχισμένος; Νομίζω ότι δεν θα πας. Κι αν πας, θα περνάς άσχημα.
Μ’ αρέσει ένας ορισμός που λέει ότι η ευτυχία είναι μία φυσική κατάσταση του εγκεφάλου που επηρεάζει τις υπόλοιπες λειτουργίες. Απλά κι ωραία. Ο διαλογισμός βοηθάει σε πολλά φυσικά ζητήματα, όπως το να ηρεμήσεις, να ρίξεις τους παλμούς σου. Το μυαλό και η ψυχή δεν είναι ξεκομμένα απ’ το σώμα μας, αλληλοεπηρεάζονται. Για όποιον δεν μπορεί να το κάνει, έχω κάτι που το ονομάζω urban διαλογισμό, τον διαλογισμό της πόλης.
Τι είναι ο urban διαλογισμός; Αν εδώ που κάθεσαι, έχεις πολλές τριβές και έρθεις σε σημείο να θέλεις είτε να σκοτώσεις κάποιον είτε να παραιτηθείς, ξέρεις ότι τίποτα από τα δύο δεν θα σε ωφελήσει. Οπότε αυτό που έχεις να κάνεις είναι: να σταθείς όρθιος, να κλείσεις τα μάτια σου, να πάρεις αναπνοές και να προσπαθήσεις να ακολουθήσεις την αναπνοή σου. Παρακολούθησε τι γίνεται στο σώμα σου, τις φυσικές σου λειτουργίες. Κι αν έχεις να πεις κάτι, να είναι κάτι που σου κάνει καλό: «Όλα θα πάνε καλά», «Εμένα η ζωή μου φέρεται καλά, είμαι τυχερός άνθρωπος, το ‘χω». Μπορείς να το κάνεις για 3-5 λεπτά, ανά πάσα στιγμή. Έτσι, έρχεσαι στην ισορροπία σου και δημιουργείς μια γυάλα που μπορεί να σου πετάνε πράγματα αλλά δεν σε ακουμπάνε.
Τι κάνουμε όταν έχουμε αρνητικούς ανθρώπους γύρω μας; Η άποψή μου είναι ότι αν κάποιος δεν με κάνει καλύτερο, ευτυχισμένο, πιο πλούσιο άνθρωπο, δεν είμαι διαθέσιμη. Είναι πολύ καλό να βάζουμε όρια κι επειδή είναι αναπόφευκτο να συναναστραφείς και με ανθρώπους που είναι αρνητικοί, πρέπει να σου είναι ξεκάθαρο μέχρι που θα αφήσεις τον άλλο να σε επηρεάσει. Αν εμείς οι δύο έχουμε να κάνουμε μια δουλειά και ξέρω ότι είσαι αρνητική και θα μου σπάσεις τα νεύρα, θα έρθω προετοιμασμένη. Αφού δεν μπορώ να το αποφύγω, θα προσπαθήσω να το διασκεδάσω τουλάχιστον. Κι ο τρόπος να το απολαύσεις είναι να θέσεις τα δικά σου όρια και να ξέρεις μέχρι που θα συγχυστείς. Έχεις πάντα την επιλογή. Έχω αναπτύξει μία λέξη, τον «εσωκεντρισμό» που σημαίνει φροντίζω τον εαυτό μου για να είναι καλά, όχι από εγωισμό, αλλά γιατί πρέπει να είναι καλά ο εαυτός μου.
Αν κάθε εαυτός ήταν καλά, ισορροπημένος και χαρούμενος, δεν θα υπήρχε λόγος αιματοκυλίσματος.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο λάθος που κάνουμε και βυθιζόμαστε στον αρνητισμό; Το ότι αφηνόμαστε να πιστεύουμε πως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να αλλάξουμε την κατάσταση. Παραδίδουμε τον έλεγχο στους άλλους. Τι μπορείς να κάνεις γι’ αυτό που δεν μπορείς να αλλάξεις; Υπάρχουν 3 κατηγορίες. Μία για αυτά που δεν μπορούν να αλλάξουν, πρέπει να τα αποδεχτείς όπως είναι. Αν σε ενοχλεί που είσαι 1.65 κι όχι 1.80, αποδέξου ότι δεν θα ψηλώσεις. Κάποια πράγματα μπαίνουν στην λίστα με αυτά που δεν θες να ασχοληθείς τώρα. Και κάποια που πρέπει να βάλεις ένα όριο, μέχρι πότε θες να ασχολείσαι. Μπορείς να αποφασίσεις να μην κάνεις παρέα με ανθρώπους που γκρινιάζουν, αλλά με αυτούς που όταν βλέπουν πρόβλημα σκέφτονται «Για να δούμε, πώς θα βρούμε διέξοδο;» Υπάρχει τρόπος, ευκαιρίες υπάρχουν πάντα. Ναι, θέλει περισσότερο τρέξιμο, ίσως διαφορετικό τρέξιμο, ίσως άλλες παρέες.
Τι λέτε σε όλους αυτούς που ισχυρίζονται πως οι αισιόδοξοι άνθρωποι αιθεροβατούν και ζουν σε άλλον πλανήτη; Εξαρτάται πως ορίζουν τον αισιόδοξο. Γιατί αν μιλάμε για τον άνθρωπο που τον τρακάρει ο μπροστινός του, τον αφήνει η γυναίκα του κι αυτός λέει «Α, όλα καλά», τότε συμφωνώ μαζί τους. Όμως αν κάποιος έχει επιλέξει να είναι έτσι και δεν μπαίνει στα δικά μου τα χωράφια, ας κάνει ό,τι θέλει. Είμαστε πολύ έτοιμοι να κρίνουμε αλλά αν εκείνος περνάει καλά και η συνεισφορά του στο κοινωνικό σύνολο είναι μια θετικότητα, η οποία μπορεί να πηγάζει απ’ την τρέλα του, δεν με αφορά. Το θέμα δεν είναι τι θα πει ο άλλος, αλλά αν περνάς καλά στην σφαίρα σου και γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος. Εξελίσσεσαι; Άρα είσαι πιο χρήσιμος άνθρωπος στην κοινωνία που ζεις.
Αν έπρεπε να διαλέξετε μόνο μία παρότρυνση, ποια θα ήταν αυτή; Το μότο μου είναι ότι «Έχεις το δικαίωμα να τα θέλεις όλα και έχεις το δικαίωμα-υποχρέωση να τα διεκδικήσεις». Ζούμε σε μία εποχή που νομίζουμε ότι μας τα παίρνουν όλα, δικαιώματα, λεφτά, σχέσεις. Πιστεύω στην αφθονία, υπάρχει. Απλά κράτα αυτή την αίσθηση ότι έχεις δικαίωμα να θέλεις, με σεβασμό και ήθος στο ποιος πραγματικά είσαι αλλά και στους άλλους. Κάπου πρέπει να μπει το μέτρο πάλι στις ζωές μας. Είναι ωραίο πράγμα το μέτρο, όχι με την έννοια της μετριότητας, αλλά με την έννοια της ισορροπίας. Το είπαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Κανένα άκρο στην φύση δεν επιβιώνει για πολύ. Ρίχνεις πολύ νερό στο φυτό; Σαπίζει. Δεν του ρίχνεις αρκετό; Μαραίνεται. Κάπου ανάμεσα είναι η όμορφη, πράσινη και φουντωτή του κατάσταση. Σαν αυτή θέλουμε να είμαστε.
Έχετε βγάλει για το 2017 το ημερολόγιο θετικής σκέψης «Καλύτερα Γίνεται». Πώς θα μπορούσε να μας βοηθήσει; Ένα από τα μεγαλύτερα κακά στα οποία υποβάλλουμε τον εαυτό μας είναι ένας αρνητικός εσωτερικός διάλογος. Για παράδειγμα, βγαίνεις με έναν καινούργιο τύπο και σκέφτεσαι «Τώρα αποκλείεται να αρέσω εγώ σ’ αυτόν». Πας σε μία συνέντευξη για δουλειά και σκέφτεσαι «Δεν υπάρχουν δουλειές. Θα είναι πόσα άτομα, σιγά μην πάρω εγώ την δουλειά.» Αυτός ο διάλογος δεν σου επιτρέπει να πας μπροστά, δεν σε δυναμώνει. Το ημερολόγιό μου, για το οποίο κάθισα και έγραψα 365 θετικές δηλώσεις, σου δίνει ένα διαφορετικό πράγμα να πεις στο μυαλό σου, γιατί το μυαλό πάει στο οικείο. Έχει μάθει ό,τι άκουγε: «Τα πράγματα είναι δύσκολα παιδί μου.» Τα πάντα είναι ένας συνειρμός, μία επαφή κάποιου νευρώνα με έναν άλλον. Άρα, αυτό που έχει εγγραφεί στον εγκέφαλό μας μπορεί να αντικατασταθεί με κάτι που θα μας κάνει καλό. Ο τρόπος είναι: βρίσκεις μια εγγραφή που είναι κατάλληλη, δηλαδή μία που δεν αντιδράει η λογική σου και λέει «Λες βλακείες!», αλλά μία που σου δίνει δύναμη και την επαναλαμβάνεις.
Όταν το κάνεις αυτό, η αυτόματη αντίδρασή σου είναι ότι μπορείς να τα καταφέρεις. Ό,τι και να συμβεί, θα επιβιώσεις. Οι κατσαρίδες πρώτα, μετά εσύ, μετά η Κέιτ από τον Τιτανικό. Μου αρέσει πολύ η Κέιτ. Έλεγε «σ’ αγαπάω Λίο μου, σε λατρεύω», αλλά τον κλώτσαγε τον άνθρωπο. Αυτή σώθηκε όμως.
Αυτό είναι αλτρουϊστικό όμως; Δεν πιστεύω στον αλτρουϊσμό. Πιστεύω ότι ο καθένας κάνει ό,τι κάνει γιατί ο ίδιος παίρνει κάποια χαρά, κάποια ποιοτικά συναισθήματα που τον ευχαριστούν. Κι ως μάνα το λέω αυτό. Δηλαδή αγαπάω το παιδί μου επειδή γεμίζω από αυτήν την αγάπη κι επειδή με έχει κάνει ο θεός έτσι για να αναπαραχθεί το είδος. Αν έξω γίνεται χαμός κι εσύ πεις στο μυαλό σου ότι μπορείς να τα καταφέρεις, θα χαλαρώσεις σα να παίρνεις ηρεμιστικό χάπι. Υπάρχουν κι άλλες δηλώσεις εκτός από το «Θα τα καταφέρω», όπως: «Αποδέχομαι τις αδικίες που μου γίνονται», «Απελευθερώνω να φύγει από μέσα μου ό,τι κακό έχω για οποιονδήποτε».
Όταν με ρωτάνε τι κάνω, απαντάω «Μια χαρά, εμένα η ζωή μου φέρεται καλά.» Κι η αλήθεια είναι ότι δεν μου φέρεται πάντα καλά, αλλά εγώ πάντα το λέω αυτό, πράγμα το οποίο με κάνει να πιστεύω πώς ό,τι κι αν έγινε, θα περάσει.
Επιλέγεις ποιος θέλεις να είσαι.