Οι υπηρεσίες streaming μουσικής κερδίζουν διαρκώς έδαφος τα τελευταία χρόνια. Όχι κι άδικα άλλωστε, αφού πλέον έχουν φτάσει να αριθμούν δεκάδες εκατομμύρια συνδρομητές οι οποίοι πρόθυμα καταβάλλουν σε μηνιαία βάση τη συνδρομή τους, έτσι ώστε να έχουν πρόσβαση σε δεκάδες χιλιάδες μουσικά κομμάτια της αρεσκείας τους. Το Spotify αποτελεί τον γνωστότερο «παίκτη» της αγοράς, έχοντας φτάσει μέσα σε μια δεκαετία τους 100 εκατ. συνδρομητές, το 40% εκ των οποίων είναι επί πληρωμή. Η μεγαλύτερη υπηρεσία του χώρου είναι το SoundCloud των 175 εκατ. χρηστών ενώ το Apple Music δείχνει να ‘χει δρόμο μπροστά του έχοντας ξεπεράσει το φράγμα των 15 εκατ. λογαριασμών.
Το ερώτημα της ημέρας λοιπόν: αξίζει μια συνδρομή σε μια τέτοια υπηρεσία; Οι περισσότεροι θα σας πουν ναι. Ενδεχομένως το ίδιο να σας απαντούσαμε και εμείς, μόνο που σήμερα έχουμε επιλέξει να κάνουμε τον δικηγόρο του διαβόλου. Όχι διότι το Spotify, το Apple Music ή οποιοδήποτε άλλο είναι σκάρτο ή δεν μας αρέσει αλλά γιατί επιθυμούμε μέσα από το εν λόγω κείμενο, να εκπαιδεύσετε το μυαλό σας σε έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης, αυτόν που θα σας επιτρέψει να εντοπίσετε και να αξιολογήσετε τα αρνητικά μιας υπηρεσίας που τα κατά τα άλλα δείχνει άρτια.
Ξεχωρίσαμε, που λέτε, τέσσερεις βασικούς λόγους για τους οποίους είμαστε αρνητικοί απέναντι στη συνδρομή και σας τους παρουσιάζουμε. Διαβάστε τους, κρίνετέ τους και εν τέλει αποφασίστε αν συμφωνείτε ή όχι μαζί τους. Το κυριότερο; Καταλάβετε το σκεπτικό μας έτσι ώστε να το εφαρμόσετε σε κάθε πρόταση της Σίλικον Βάλει –και είναι κάμποσες. Δεν είναι εύκολο, αξίζει όμως.
Είστε εγκλωβισμένοι
Ξεκινάμε με κάτι που ισχύει για κάθε υπηρεσία. Άπαξ και ξεκινήσετε μία συνδρομή, η εκάστοτε υπηρεσία από εσάς θέλει ένα και μόνο πράγμα: να σας κρατήσει στις τάξεις της. Τι κάνει για να το πετύχει αυτό; Δυσκολεύει πάρα πολύ το να φύγετε! Καμία επαφή με άλλα apps, αδυναμία εξαγωγής των λιστών αναπαραγωγής σας, έστω στη μορφή ενός .txt αρχείου! Ο λόγος; Προφανής: να μην τις πάρετε και πάτε σε άλλη υπηρεσία. Καθετί κάνετε στην πλατφόρμα μένει εκεί, ακριβώς για να μη μπορείτε να το βρείτε ή/και να το εκμεταλλευτείτε οπουδήποτε αλλού.
Η μουσική δεν σας ανήκει
Η υπηρεσία για την οποία πληρώνετε είναι “streaming”. Τι σημαίνει αυτό; Η μουσική, τα τραγούδια που παίζετε, βρίσκονται σε κάποιον σέρβερ κάπου στον κόσμο κι εσείς, αυτό που κάνετε είναι απλά να τα αναπαράγετε. Αυτό που αγοράζετε είναι η άυλη άδεια χρήσης τους και τίποτα παραπάνω. Εννοείται ότι το αυτό ισχύει σε όλες τις υπηρεσίες του χώρου (εκτός από τη μουσική, βρίσκει εφαρμογή και στο βίντεο), όμως αν είχατε συνηθίσει τόσα χρόνια να έχετε κάπου «τη συλλογή σας», ίσως να πρέπει να το ξανασκεφτείτε αφού εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα τελείως διαφορετικό μοντέλο.
Πολλοί περιορισμοί στα downloads
Είθισται οι περιορισμοί στα downloads να είναι σημαντικοί. Στο Spotify, ας πούμε, μπορείτε να κατεβάσετε τραγούδια για offline χρήση σε τρεις (3) συσκευές όλες κι όλες. Αν για παράδειγμα εξαντλήσετε τη δυνατότητα αυτή σε ένα tablet, ένα smartphone και το laptop σας, τότε οποιαδήποτε άλλη συσκευή μένει στην απ’ έξω –μιλάμε πάντα για offline χρήση, ε; Προσθέστε και την απαίτηση να συνδέεστε online για επιβεβαίωση κάθε 30 μέρες –αλλιώς η offline συλλογή σας διαγράφεται- και έχετε μια κατάσταση που όσο να ‘ναι αγχώνει.
Κι αν κάποια μέρα κλείσει;
Εδώ είναι και το μεγαλύτερο ερωτηματικό απ’ όλα. Οι υπηρεσίες αυτές σήμερα είναι, αύριο δεν είναι. Εσείς πληρώνετε και ελπίζετε αυτές να παραμείνουν online. Ας πάρουμε ως παράδειγμα και πάλι το Spotify το οποίο είναι 10 ετών, εντάξει; Ε, ούτε μία χρονιά σε αυτή τη δεκαετία δεν έχει φέρει κέρδη! Πόσο θα αντέξει να «ματώνει» έτσι το Spotify; Θυμηθείτε, μιλάμε για μια υπηρεσία που δεν έχει τίποτα στην κατοχή της πέραν από άδειες αναπαραγωγής περιεχομένου τις οποίες μεταπωλεί/υπενοικιάζει. Τι γίνεται έτσι και μια μέρα κλείσει; Κηδεία, ε;