Εξαιτίας μιας οικογενειακής αναποδιάς, παιδί ακόμα ο Θεόδωρος Σκαγιάς άρχισε να εργάζεται κουβαλώντας και πουλώντας ξύλα. Η χώρα βρίσκεται σε πολιτική και κοινωνική δυσχέρεια, ο εμφύλιος έπεται της κατοχής και εκείνος αναγκάζεται να διακόψει το σχολείο. Επέστρεψε όμως στα θρανία και ως επιβράβευση για τους βαθμούς του πήρε τετράδια και μολύβια.
Αποφοιτεί από το γυμνάσιο και σπουδάζει στη σχολή μηχανικών του Ήφαιστου κάνοντας παράλληλα διάφορες δουλειές. Το 1950 πιάνει δουλειά στην εταιρεία «Καφετζόπουλος» και αρχίζει να μπλέκεται και να μαθαίνει τον χώρο των χαρτικών. Εκεί είδε πώς φτιάχνονται τα τετράδια ενώ κατά καιρούς τους έκανε βελτιώσεις στα προϊόντα έτσι ώστε να είναι πιο λειτουργικά.
Το 1956, ο Θεόδωρος Σκαγιάς ήταν 24 ετών, τότε σκέφτηκε να αξιοποιήσει την εμπειρία που είχε αποκτήσει στον χώρο των χαρτικών ειδών. Με μία απλή ριγωτική μηχανή να τυπώνει τις γραμμές του χαρτιού, άρχισε να διαμορφώνει στο ισόγειο του πατρικού του σπιτιού τη δική του οικοτεχνία, στην οδό Σεβαστοπούλου, στους Αμπελόκηπους.
Το δίπλωμα και το μέτρημα των φύλλων, η τοποθέτηση του εξωφύλλου, το δέσιμο του τετραδίου, η προσθήκη των ετικετών, το ντάνιασμα των τετραδίων σε πακέτα, κάθε άλλο στάδιο της παραγωγής γινόταν στο χέρι. Ο Θεόδωρος Σκαγιάς βγαίνει στην αγορά για να πουλήσει το προϊόν του, αναλαμβάνει μόνος του διανομή, τσεκάρει δίχως βοήθεια τα οικονομικά του ενώ όλη του η οικογένεια συμβάλλει όσο μπορεί στην παραγωγή.
Τα παραπάνω είναι αφηγήσεις της κόρης του, της Πόπης Σκαγιά που από τον Ιανουάριο του 1988 εργάζεται μαζί με τα αδέρφια της, Κώστα και Φανή, στην εταιρία Skag, συνεχίζοντας όσα δημιούργησε ο πατέρας της.
Στα δεξιά, ο Θεόδωρος Σκαγιάς.
Το 1960, ο Θεόδωρος Σκαγιάς θα παντρευτεί την Άννα Χατζηχριστοδούλου, και το ζευγάρι θα ξοδέψει όλες του τις οικονομίες στην αγορά μιας καλύτερης μηχανής από την οποία θα βγει και το πρώτο «Super Διεθνές», το μπλε τετράδιο που στην περαστή (σε διάφανη ζελατίνα) ετικέτα του οι μαθητές έγραφαν και γράφουν το ονοματεπώνυμό τους, την τάξη και το τμήμα τους τα τελευταία 59 χρόνια.
Το τετράδιο με το χαρακτηριστικό μπλε πλαστικό εξώφυλλο που δεν φθείρεται εύκολα μέσα στη βαριά σχολική τσάντα είναι ένα πρωτοποριακό προϊόν για την εποχή του.
Μέσα σε λιγότερο από δέκα χρόνια τα έσοδα από τις πωλήσεις επιτρέπουν στο ζευγάρι να κάνει νέες επενδύσεις, να εξοπλιστεί με πιο σύγχρονες μηχανές και καλύτερες πρώτες ύλες. Το 1969 η επιχείρηση φεύγει από τους Αμπελοκήπους και μεταφέρεται στη συνοικία της Κολοκυνθού, ενώ δύο χρόνια αργότερα θα αποκτήσει το δικό της εργοστάσιο στο Κρυονέρι όπου βρίσκεται και τώρα.
Και μία από τις πρώτες του μηχανές για τετράδια.
Από το 1971 μέχρι σήμερα επεκτάθηκε τόσο σε τετραγωνικά, όσο και σε προϊόντα και εξαγωγές. Τα Skag χρησιμοποιούνται σε 25 χώρες σε όλο τον κόσμο ενώ πρόσφατα έκαναν πολλά χιλιόμετρα «Πιστεύαμε ότι το μπλε τετράδιο με την διάσταση 16,8 Χ 24,3cm (που για ευκολία το ζητάτε σαν 17 Χ 25cm) και τη γράμμωση αυτή χρησιμοποιείται μόνο στην Ελλάδα. Πρόσφατα όμως ανακαλύψαμε ότι κάτι παρόμοιο χρησιμοποιεί και η Ιαπωνία και έτσι έχουμε αρχίσει δειλά κάποιες εξαγωγές προς τα εκεί», εξηγεί η Πόπη Σκαγιά.
Το Super Διεθνές τετράδιο δεν έφυγε ποτέ από την αγορά, ενώ από τα τέλη της δεκαετίας του ‘70 εμφανίστηκαν και τα “UNIVERSITY”, τα «τετράδια με θέματα» όπως τα αποκαλούν εντός των σχολικών αιθουσών. Όσο για τους αριθμούς που δείχνουν την ανοδική πορεία της «η Skag παρήγαγε 32.000.000 τετράδια τη δεκαετία του ‘80, όταν ο πληθυσμός της Ελλάδας ήταν 6.500.000 πολίτες».
Τα πρώτα τετράδια της Skag φτιάχτηκαν στο χέρι.
Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, η εταιρεία έχει κυκλοφορήσει πολλά και διαφορετικά χαρτικά και σχολικά προϊόντα ενώ τα κλασέρ γραφείου της άρχισαν να εξάγονται τη δεκαετία του ‘90 και η φήμη τους εξαπλώθηκε σε 50 χώρες. H εταιρεία έχει κερδίσει διεθνή βραβεία «χρησιμοποιούμε τις πλέον ενδεδειγμένες οικολογικές μεθόδους παραγωγής χαρτιού, χαρτονιού, P.P (πολυπροπυλενίου) κι εξασφαλίζουμε τα προϊόντα μας να είναι ασφαλή».
Στα τετράδια που έκαναν την εταιρεία από μια μικρή οικοτεχνία μια μεγάλη επιχείρηση έχουν αποτυπωθεί αμέτρητες προτάσεις και μαθηματικές πράξεις. Στο δημοτικό τα γεμίζαμε επαναλαμβάνοντας το ίδιο γράμμα μέχρι να μάθουμε να το σχηματίζουμε σωστά και δημιουργούσαμε στήλες για να αποστηθίσουμε την προπαίδεια.
Εκτός όμως από το ότι συγκεντρώνουν τη γνώση, τα μπλε τετράδια επιτελούσαν και τον ρόλο του λευκώματος που κάθε μέρα έπαιρνε και κάποιος άλλος από την τάξη στο σπίτι του για απαντήσει σε ερωτήσεις τύπου «ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι», «ποιος είναι ο αγαπημένος σου ηθοποιός», «ποιος/ποια σου αρέσει», για να βάλει τη φωτογραφία του, ένα αγαπημένο του αυτοκόλλητο και κάπως έτσι να φτιαχτεί ένα ενθύμιο μιας σχολικής χρονιάς που δυστυχώς πολλοί πετάξαμε μεγαλώνοντας.
Τι σας θυμίζει;
«Το μπλε τετράδιο είναι καθιερωμένο στα δημοτικά σχολεία πανελλαδικά και είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το Super Διεθνές τετράδιο. Παράλληλα, γίνεται συνεχής αναβάθμιση στα ποιοτικά και λειτουργικά χαρακτηριστικά του, όπως η ετικέτα είναι περαστή από το πλάι για να μην χάνεται, ενώ εδώ και πέντε χρόνια φτιάχνεται από οικολογικό υλικό το οποίο δεν σκίζεται. Θέλουμε να καινοτομούμε και να αναβαθμίζουμε τα προϊόντα μας γι’ αυτό κι έχουμε διαχρονικότητα», καταλήγει η Πόπη Σκαγιά κι αυτή είναι η ιστορία ενός αντικειμένου που όλοι έχουμε χρησιμοποιήσει κάποια στιγμή στη ζωή μας, που είναι συνδεδεμένο με τις πρώτες μας σχολικές αναμνήσεις.