Αχ ο Αύγουστος, ζεστός, υγρός, αέρινος. Γεμάτος άμμο στις τσάντες, τσιμπήματα από κουνούπια, γκρίνια στο καράβι και όνειρα. Πολλά όνειρα. Και ακόμη περισσότερη κούραση.
Τα παραμύθια δεν είναι αλήθεια, αλλά τουλάχιστον δεν είναι ψέματα. Το έχει πει και ο Παυλίδης. Οι “χαλαρές” διακοπές του Αυγούστου πάντως που μας έταξαν, είναι γεμάτες ψέματα πριν καν ξεκινήσουν αφού μέχρι να φτάσεις να κλειδώσεις την πόρτα του σπιτιού σου και να αφήσεις την πόλη πίσω σου, έχεις φτύσει αίμα.
Πιθανότατα, μισή ώρα πριν κλείσεις τη βαλίτσα, έχεις καταφέρει να τελειώσεις τη δουλειά σου και αυτό ακόμα παίζεται γιατί είναι πολλές οι περιπτώσεις πλέον που όταν οι άλλοι κάνουν βουτιές σε κάποια παραλία, εσύ βρίσκεσαι στο ξενοδοχείο με το λάπτοπ ανοιχτό και αναρωτιέσαι πώς γίνεται να ονομάζεται αυτό άδεια. Δεν είναι άδεια, τηλεργασία είναι αλλά προκειμένου να καταφέρεις να φύγεις έστω και λίγο, έχεις αναγκαστεί να δεχτείς τη συνθήκη και προσπαθείς να ξεγελάσεις τον εαυτό σου κοιτάζοντας το καδράκι επάνω από το σκρίνιο με τον ανεμόμυλο (για να μην κοιτάξεις το απέραντο γαλάζιο από το παράθυρο και πάθεις κατάθλιψη).
Αν ταξιδεύεις οδικώς με παρέα (ή οικογένεια) ή αν τέλος πάντων πάρετε αμάξι όλοι μαζί στο νησί, ετοιμάσου να μάθεις να παίζεις τέτρις με βαλίτσες. Αυτό μπορεί να πάρει και καμιά ώρα, οπότε το πιθανότερο είναι ότι μέχρι να τελειώσεις θα έχεις γίνει μούσκεμα στον ιδρώτα και μετά θα τρέχεις μέσα στο άγχος γιατί θα κινδυνεύεις να χάσεις το καράβι. Έχεις ξεκινήσει υπέροχα τις διακοπές σου.
Στα διόδια θα μάθεις τους στίχους πολλών τραγουδιών που θα ακούς από τα διπλανά αυτοκίνητα, αφού θα είστε όλοι μαζί ακινητοποιημένοι για ώρα σε ουρές. Θα μπορούσε να είναι και ευχάριστο αυτό, αν δεν έπεφτε η φωνή του Βέρτη επάνω στη φωνή της Adele. Καλή τύχη. Αν ταξιδεύεις αεροπορικώς, επίσης καλή τύχη, αφού πολλές πτήσεις το καλοκαίρι έχουν τεράστια καθυστέρηση ή ακυρώνονται.
Το μεγάλο γλέντι όμως γίνεται πάντα στο καράβι. Η καλή περίπτωση είναι να μην μπορείς να περπατήσεις ή να σταθείς πουθενά από τα τόσα sleeping bags που βρίσκονται κάτω και σιχτιρίζεις διαρκώς (εννοείται όμως πως όταν στρώσεις το δικό σου, αν πάει κάποιος να σου πει κάτι θα τον βρίσεις) ή να τσακώνεσαι για ώρα με την κυρία που θέλει να βάλει τις τσάντες της σε 4 καρέκλες και δεν έχεις πού να κάτσεις. Η κακή περίπτωση είναι να πάθει βλάβη το πλοίο (όπως έγινε πρόσφατα), να σας γυρίσουν πίσω και να μη σας αφήσουν να βγείτε για 12 ώρες έξω να πάτε να κοιμηθείτε κάπου σαν άνθρωποι, για να μη τους ζητήσετε να σας κλείσουν διαμονή με δικά τους έξοδα (όπως οφείλουν).
Ναι φτάσαμε και περιμένουμε ότι από στιγμή σε στιγμή θα ξεκινήσουν να συμβαίνουν όλα αυτά τα ωραία που έχουμε στο μυαλό μας τόσο καιρό που υπομένουμε τους καύσωνες στην πόλη και λιώνουμε.
Θα συμβούν πολλά, αυτό είναι σίγουρο αλλά τα περισσότερα όχι όπως τα ονειρευόμαστε. Για την ακρίβεια, εδώ είναι που ξεκινάει το πάρτυ των κλισέ των διακοπών.
Η βαλίτσα της οργής: Έχεις κουβαλήσει τη μισή ντουλάπα για να κάνεις τη σούπερ εμφάνιση κάθε βράδυ, να αφήνεις στο πέρασμά σου μια δόση μυστηρίου και σαγήνης. Πομάδες, λακ, ισιωτικές, σετ μακιγιάζ, αρώματα, αρωματικές κρέμες, πουκάμισα λουλουδάτα, αλλά το πιθανότερο είναι ότι θα βολευτείς με 3 ρούχα αφού θα γυρίζεις από το μπάνιο κουρέλι, με καψαλισμένη μούρη και η μόνη κρέμα που θα ψάχνεις θα είναι το after sun, το οποίο θα έχεις ξεχάσει σπίτι σου. Το μαλλί θα σου αρέσει τόσο πολύ έτσι όπως θα έχει πάρει σούπερ φόρμα από το θαλασσινό αλάτι, που θα το λούζεις μία στο τόσο και το άρωμά σου θα το καλύπτει το αντικουνουπικό με το οποίο θα έχεις κάνει μπάνιο για να μη σε φάνε τα κουνούπια.
Ο μον αμούρ εκουτέ μουά: Περιμένεις να γνωρίσεις τον έρωτα και να βγάλετε μαζί τον χειμώνα στον καναπέ, αλλά μάντεψε: Ένα από τα μεγάλα κλισέ του καλοκαιριού είναι αυτό. Μάλλον δεν θα εμφανιστεί ποτέ αλλά ακόμα και αν εμφανιστεί είναι περισσότερες οι πιθανότητες να έχει κάποια άλλη σχέση πίσω που περιμένει ή απλώς να ξεδίνει στις διακοπές και να μην ψάχνει για κάτι σοβαρό.
Μπανάρες: Αν δεν είσαι ο τύπος της ξαπλώστρας που θέλει να τα σκάει για να κάνει μούρη μαζί με άλλους κολλημένους σαν σαρδέλες στην παραλία, θα είσαι ο τύπος που ψάχνει μια σκιά κάτω από ένα δεντράκι, σαν να ψάχνει άδειο WC στο Release στο διάλειμμα ανάμεσα στους Hives και τους Arctic Monkeys. Ή ο τύπος που κουβαλάει μια ομπρέλα την οποία συνήθως ρίχνει ο αέρας ή μια τέντα που για να τη στήσεις πρέπει να βλέπεις βιντεάκι με οδηγίες στο YouTube και πάλι ίσως βρεθείς μπλεγμένος με κοντάρια και σχοινιά, σαν κοκορέτσι. Φυσικά κάπου εκεί δίπλα θα υπάρχει και ο γνωστός παραλιάρχης που θα σου την πει αν πας να στήσεις μπροστά του γιατί θα του κόβεις τη θέα από την καβάτζα του.
Όταν καταφέρεις να ξαπλώσεις και να ηρεμήσεις, είναι πιθανό να έχεις να αντιμετωπίσεις αμμοβολή η οποία θα κάνει ένα υπέροχο ψηφιδωτό μαζί με το αντιηλιακό επάνω στο σώμα σου. Κάποιος θα βάλει τέρμα μουσική γιατί η παραλία είναι δική του και ξέχνα το βιβλίο που ήθελες να διαβάσεις (πήρες και τρία μαζί, ακόμα δεν έμαθες ότι το πιο πιθανό είναι να διαβάζεις την ίδια σελίδα 5 ώρες;), κάποιος θα γκρινιάζει για τα σκυλιά στην παραλία που θα βρωμίσουν το νερό (ενώ τα τσίσα του όχι), ένα μπαλάκι από ρακέτα θα προσγειωθεί στάνταρ επάνω στο χειρότερο σημείο του κορμιού σου την ώρα που θα θες να απολαύσεις το ηλιοβασίλεμα, η παρέα δίπλα δεν θα έχει χαρτάκια να κολλήσει και θα σου ζητάει διαρκώς τα δικά σου, ο αέρας θα παίρνει τον καπνό από το στριφτό τσιγάρο σου, όλες οι σφήκες του νησιού θα εμφανιστούν μπροστά στη μούρη σου όταν θα πας να δαγκώσεις το ροδάκινο που με τόση λαχτάρα ξέπλυνες στη θάλασσα και από τα νεύρα σου θα σηκωθείς να φύγεις αλλά η σαγιονάρα θα γλιστράει γιατί μόλις την ξέπλυνες για να φύγει η άμμος, εσύ θα περπατάς σαν μούμια για να μην ξαναμπεί η άμμος αλλά, φυσικά, θα ξαναμπεί – και μάλιστα θα κάνει βουναλάκι κάτω από την καμάρα της πατούσας σου μέχρι να φτάσεις στο αυτοκίνητο. Εννοείται πως τη στιγμή που θα είσαι σαν να παίζεις κουτσό στο Δημοτικό, κάποιος θα βγάλει σέλφι και εσύ θα είσαι στο background.
Να δούμε όλο το νησί, να το φάμε και να το πιούμε: Το πρωί ψάχνεις να βρεις έναν φρέντο, ο οποίος συνήθως είναι σαν τον φρέντο που σου φέρνουν στην Ιταλία, δηλαδή ένα περίεργο νεροζούμι με μερικά πεταμένα παγάκια μέσα. Τα παγάκια τα κοιτάς ύποπτα γιατί πολλά έχεις ακούσει για γαστρεντερίτιδες στα νησιά και κάθε γουλιά είναι και μία προσευχή.
Δε βαριέσαι, θα πας να αράξεις σε μία παραλία. Αααα, μη βιάζεσαι, υπάρχει πάντα ο φίλος που θα σου προτείνει το γαμάτο σποτ το οποίο δεν πρέπει να χάσεις (“είναι εδώ δίπλα ρε, αλήθεια σου λέω”) και καταλήγεις με εγκαύματα επάνω σε βράχια μετά από πεζοπορία 10 χλμ., με σκισμένη παντόφλα και χωρίς νερό. Αν δεν σε πάει στην άκρη του θεού για να δεις το φανταστικό εκκλησάκι ή κάποιον φάρο ή μια πηγή τέλος πάντων, σίγουρα θα σου προτείνει την υπεργαματοφανταστικότερη ταβέρνα, η οποία προφανώς και βρίσκεται σε κάποια ψηλά σοκάκια κοντά σε ένα κάστρο που για να φτάσεις εκεί πρέπει να σκαρφαλώσεις σαν κρι-κρι και είναι πολύ πιθανό να καταλήξεις να τρως κατεψυγμένα καλαμαράκια και χωριάτικη αφού όλα θα έχουν τελειώσει (ακόμα και αν έχεις πάει στις 3 το μεσημέρι).
Τα ήσυχα βράδια: Υπάρχει αυτός ο ψυχαναγκασμός όταν πας διακοπές τον Αύγουστο, ότι πρέπει σώνει και ντε να είσαι κάθε βράδυ με ποτάρες στα μπαράκια και γενικώς να γλεντοκοπάς ανελέητα. Το πιθανότερο είναι αυτό να συμβεί 1-2 φορές και θα έχεις γίνει τόσο σκουπίδι που θα χρειάζεσαι ύπνο και ξεκούραση όλες τις υπόλοιπες μέρες για να μπορέσεις να δεις ξανά το ηλιοβασιλεμα χωρίς γυαλιά ηλίου.
Στο μπαρ θα ζητήσεις κάποιο ψαγμένο κοκτέιλ αλλά το πιθανότερο είναι αν έχουν κάποιο πάρτυ με πολύ κόσμο να σου πουν “δεν φτιάχνουμε κοκτέιλ σήμερα” και να τη βγάλεις με ρούμι κόλα ή τζιν τόνικ. Εκτός αν πέσεις στην περίπτωση (δεν είναι σπάνια) που ο μπάρμαν ξέρει να φτιάχνει μόνο Ζόμπι και το βράδυ σου εξελιχθεί σε Hangover 4. Είναι βέβαια πολύ πιθανό στο 7ο Ζόμπι να εμφανιστεί πάλι η παρέα που δεν έχει χαρτάκια να στρίψει τσιγάρα και να μη σε αφήσει να μεθύσεις σαν άνθρωπος, ανθρώπινα.
Αν βρεθείς σε νησί με πανηγύρια και φαντάζεσαι μια τεράστια αγκαλιά ανθρώπων, γεμάτη τραγούδια, χορό και αγάπη, καλά κάνεις και τη φαντάζεσαι έτσι αλλά το πιθανότερο είναι ότι δεν θα μπορείς να πάρεις ανάσα από τον κόσμο, θα ψάχνεις πού να κάτσεις να φας το κατσικάκι, θα σε σπρώχνουν όλοι οι διονυσιασμένοι, θα σε βαρέσει το κρασί, δεν θα ξέρεις πού βρίσκεσαι, θα προσπαθείς να χορέψεις Ικαριώτικο αλλά θα μοιάζεις με τουρίστα που προσπαθεί να περπατήσει σε αναμμένα κάρβουνα και ίσως κάποια στιγμή καταλήξεις σε κάποια γωνιά τέζα, όπως οι Άγγλοι στο Glastonbury μετά τις συναυλίες.
Υπάρχει και η περίπτωση να θες απλώς να πας να αράξεις σε μία παραλία και να κοιτάς τα αστέρια (ίσως και το φεγγάρι) χωρίς να σε ενοχλεί το παραμικρό. Ε, θα σε ενοχλήσει! Θες να είναι τα κατάρτια από τα ιστιοπλοϊκά που άραξαν όλα εκεί μπροστά σου; Θες κάποιο αυτοσχέδιο μπιτς πάρτυ με τέρμα τα σαμπ γούφερ; Θες μια παρέα με κιθάρες γύρω από μια φωτιά που θα κάνουν τρελό κέφι με ΠΥΞ ΛΑΞ; Κάτι θα βρεθεί. Και όχι τίποτε άλλο, παίζει να έχει μπλοκάρει το Netflix τον λογαριασμό σου και να μην μπορείς ούτε εκεί να βρεις παρηγοριά. Αν μένεις σε κάποιο δωμάτιο που δεν θα χρειαστεί να ξαγρυπνήσεις επειδή έχει κακή ηχομόνωση και ακούς όλη τη σεξουαλική πράξη από το διπλανό δωμάτιο, έχει καλώς. Αν κάνεις κάμπινγκ ίσως χρειαστεί να μείνεις κάποια βράδια με το μάτι ανοιχτό για τον ίδιο λόγο ή να πρέπει να ξυπνάς από τις 7 το πρωί που βαράει ο ήλιος και η ζέστη, να χάνεις τον ύπνο σου γιατί θα πρέπει να καθαρίζεις το χώμα πριν πέσεις στο στρώμα, αλλά αυτή είναι η καλή περίπτωση. Η κακή περίπτωση είναι κάτω από το στρώμα να εμφανιστεί κάποιο φιδάκι. Όχι για τα κουνούπια. Το άλλο.
Για πες λοιπόν, πώς τα πέρασες τον Αύγουστο στο νησί;