Λίγο πιο πάνω από το λιμάνι της Αιγιάλης, στην Αμοργό, μέσα στους βουνίσιους βράχους, βρίσκεται το χωριό Λαγκάδα. Σε ένα από τα σοκάκια του με τα λευκά σπίτια και τις μπουκαμβίλιες, θα βρεις τον παράδεισο που έχει το όνομα Λουκάκη Ξανά.
Με τα μικρά τραπεζάκια του στο στενάκι, τα σοβατισμένα καθίσματα με τα κιλίμια στη μικρή αυλή, την ιδιαίτερη διακόσμηση στον εσωτερικό του χώρο με πίνακες, βιβλία και επιτραπέζια παιχνίδια για μικρούς και μεγάλους, παλιά αντικείμενα και μουσικά όργανα και πάνω απ’ όλα, με τον συγκινητικό μαυροπίνακα στον εξωτερικό τοίχο με το όμορφο σκίτσο στη μνήμη της Δήμητρας της Λέσβου.
Ο Μιχάλης και η Βούλα, άφησαν πριν χρόνια πίσω τους την Κρητική ζωή τους και ξεκίνησαν μια νέα περιπέτεια σε ένα άλλο νησί, αυτό της Αμοργού. Και τι περιπέτεια! Πολλά ξενύχτια, πολλή κούραση, κάποιες φορές και απογοήτευση, αλλά δεν το έβαλαν κάτω. Και η επιμονή και υπομονή τους, τελικά τους αποζημίωσε.
Ο Μιχάλης είναι εκείνος που ξενύχτησε πολλά βράδια πάνω από τηγάνια και θράκες για να δημιουργήσει τις γεύσεις που απολαμβάνουμε, όσο η Βούλα φρόντιζε πολλά από τα επιμέρους με το ιδιαίτερο χαμόγελό της και τον ζεστό, αλέγκρο χαρακτήρα της. Τα λάτρεψα αυτά τα παιδιά, αμέσως μόλις τα γνώρισα, δεν θα το κρύψω, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είμαι αντικειμενική στην κρίση μου για έναν από τους πιο νόστιμους καταλόγους φαγητών που έχω δοκιμάσει ποτέ.
Μπιφτέκι Προβατίνας
Οι χοχλιοί
Χοιρινή Πανσέτα
Τι να πρωταναφέρω; Το ζουμερό μπιφτέκι προβατίνας με σως πιπεριάς, τα σαρικοπιτάκια και την κρεατότουρτα με κατσίκι και τυρί; Την παντζαροσαλάτα, το απάκι, τους χοχλιούς; Όλα τόσο γευστικά που δεν υπάρχει περίπτωση να μην θες να το επισκεφτείς ξανά και ξανά μέχρι να φύγεις από το νησί (όπως κάναμε κι εμείς).
Αυτά όμως που προκάλεσαν οργασμικές εκρήξεις στον ουρανίσκο μας και τα αναπολούμε ακόμη, ήταν οι χοιρινές πανσέτες που αφήνουν το ζουμάκι τους επάνω στις πιτούλες (θα μπορούσα να γυρίσω στο νησί μόνο γι’ αυτό το πιάτο, ειλικρινά) και το χειροποίητο παγωτό. Τι ήταν αυτό; Γιατί δεν μπορώ να το έχω στην Αθήνα; Είναι έγκλημα. Ειδικά το παγωτό Λεβάντα, νομίζω δεν θα το ξεπεράσω ποτέ. Εννοείται θα δοκιμάσετε και άλλες γεύσεις όπως τη σοκολάτα-πορτοκάλι ή κεράσι (βασικά δοκιμάστε όλες τις γεύσεις γιατί κάθε μία χτυπάει διαφορετικούς νευρώνες στον καθένα).
Κρεατότουρτα
Παγωτό Λεβάντα
Να ξέρετε ότι η Βούλα δεν θα σας αφήσει όλο το βράδυ χωρίς ρακή στο τραπέζι και εδώ θα προτείνω τη γλυκιά ρακή με πετιμέζι που κατεβαίνει σαν νεράκι και δεν καίει καθόλου το στομάχι (όπως συμβαίνει στη δική μου περίπτωση με την ψημένη της Αμοργού). Κάποια βράδια θα έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε ρεμπέτικες βραδιές από μουσικούς και εκεί σίγουρα η ρακή θα ρέει άφθονη.
Το Λουκάκη Ξανά ανοίγει γύρω στις 12:00 για πρωινό με ελληνικό καφέ, ντόπια αυγά, ξινομυζήθρα, ντάκο, μαραθοπιτάκια και άλλα καλούδια και μένει ανοιχτό μέχρι “τις δικές του” (όπως λένε η Βούλα και ο Μιχάλης) πρώτες πρωινές ώρες.
Στη Λαγκάδα υπάρχουν δύο πάρκινγκ (αν πάτε με αυτοκίνητο). Το πάνω και το κάτω. Επιλέξτε το κάτω που είναι πιο κοντά και εδώ που τα λέμε (ας μη γελιόμαστε) μετά το φαγητό είναι πιο εύκολο να περπατήσεις μια κατηφόρα, παρά μια ανηφόρα.