Η περίπτωση του For Honor είναι το λιγότερο ιδιάζουσα. Πρόκειται για μία ολοκαίνουρια σειρά που μας έρχεται από την εταιρεία που, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, έχει αποδείξει επανειλημμένα στο παρελθόν πως δεν φοβάται τα νέα franchises, τη Ubisoft. Όσο για το είδος του, εδώ είναι που αρχίζουν τα ωραία: κάποιος θα μπορούσε να το κατατάξει εύκολα στα action, κάποιος άλλος με την ίδια ευκολία στα brawlers/fighting και ξέρετε κάτι; Κι οι δύο δίκιο θα είχαν αφού το For Honor, αυτό το τόσο ξεχωριστό δημιούργημα του Τζέισον Βαντενμπέργκε είναι μια κατηγορία μόνο του!
Ιππότες και Βίκινγκς. Και σαμουράι!
Το κόνσεπτ του For Honor λοιπόν φέρνει αντιμέτωπους ιππότες, σαμουράι και Βίκινγκ! Όπως αντιλαμβάνεστε δεν υπάρχει το παραμικρό ιστορικό υπόβαθρο σε αυτή τη συνάντηση αλλά, πιστέψτε μας, είναι το τελευταίο που θα σας νοιάξει. Εξ άλλου, το single player τμήμα του παιχνιδιού κρατά ένα 6ωρο σκάρτο και έχει ως βασικό στόχο να σας μάθει τα κατατόπια εν όψει multiplayer: εκεί είναι άλλωστε το «ζουμί» του τίτλου της Ubisoft Montreal. Όπως θα κάνατε λοιπόν και στην περίπτωση ενός Battlefield ή Call of Duty, έτσι και στο For Honor θα ξεκινήσετε το story mode προκειμένου να εξοικειωθείτε με τον χειρισμό, να νιώσετε σίγουροι για τις κινήσεις σας, να ξεκλειδώσετε και τα απαραίτητα καλούδια και εν συνεχεία να περάσετε στο «κυρίως».
Τι είναι όμως το For Honor; Πώς παίζεται; Με τι μοιάζει; Ας αρχίσουμε από τα βασικά: ελέγχετε έναν χαρακτήρα τον οποίο και μπορείτε να επιλέξετε μεταξύ των τριών φατριών (έχουν και ονόματα: The Legion, The Chosen, The Warborn αλλά είναι ευκολότερο να τους θυμάστε ως ιππότες, σαμουράι και Βίκινγκς αντίστοιχα). Κάθε φατρία έχει και από τέσσερις κλάσεις, οπότε πρακτικά μιλάμε για μια ντουζίνα διαφορετικών επιλογών –και αυτό για αρχή, διότι η Ubisoft έχει δεσμευτεί να διανθίσει το παιχνίδι με μπόλικο επιπρόσθετο περιεχόμενο. Η προοπτική είναι τρίτου προσώπου (βλέπετε δηλαδή τον ήρωά σας) οπότε κάπως έτσι ρίχνεστε στη μάχη.
Ξύλο και των γονέων
Στο For Honor το ζητούμενο είναι ένα: να επικρατήσετε των αντιπάλων σας. Ξεχάστε τη στρατηγική αλά Tekken, τουτέστιν «πατάω όλα τα κουμπιά και δεν μπορεί, όλο και κάτι θα κάτσει» (το λεγόμενο “button mashing”): δεν πρόκειται να σας οδηγήσει πουθενά ή μάλλον, θα σας ξαπλώσει με μαθηματική ακρίβεια στο έδαφος. Το βασικό κόνσεπτ είναι πολύ ξεκάθαρο: πρέπει να ξεγελάσετε τον αντίπαλό σας ώστε να σας επιτεθεί εκεί που θέλετε ή να μείνει ακάλυπτος. Τόσο απλά. Το πώς θα το κάνετε τώρα εσείς αυτό, ποικίλει.
Εδώ είναι που η Ubisoft δίνει ρέστα: ανέπτυξε το Art of Battle, ένα σύστημα μάχης στο οποίο οι παίκτες επιλέγουν μεταξύ τριών κατευθύνσεων (επάνω, δεξιά, αριστερά) και προσπαθούν από εκεί να χτυπήσουν τους αντιπάλους τους. Χρειάζεται φοβερή αυτοσυγκέντρωση προκειμένου να εντοπίσετε τις ενδείξεις που προδίδουν την επόμενη κίνηση ενός αντιπάλου έτσι ώστε να τον προλάβετε και να τον χτυπήσετε εσείς πρώτοι. Η πληθώρα επιθέσεων, αμυνών, στάσεων και λοιπών ειδικών κινήσεων είναι τέτοια που κάνει την κάθε μάχη να μοιάζει με χορογραφία.
Στην αρχή δεν θα είναι εύκολη η επιβίωση –πόσο μάλλον η επικράτηση. Στην πορεία όμως και ενώ θα γράφετε ώρες στο For Honor, θα αρχίσετε να συνηθίζετε, να μαθαίνετε τα μυστικά του, να εξοικειώνεστε όχι τόσο με τον χειρισμό όσο με τη φιλοσοφία του και στο τέλος, θα φτάσετε να είστε εσείς ο φόβος κι τρόμος του server! Μιλώντας για server, να επανέλθουμε στο multiplayer το οποίο περιλαμβάνει πέντε modes για να βρείτε έτσι αυτό που τραβά η όρεξή σας ανά πάσα στιγμή. Το ιδανικό εδώ θα ήταν να παίζατε παρέα με φίλους, έτσι ώστε να υπάρχει καλύτερη συνεννόηση και να ευχαριστιέστε περισσότερο το παιχνίδι, όμως ακόμα κι αυτό να μη συμβαίνει, το For Honor είναι ήδη τόσο δημοφιλές που θα βρείτε άνετα κι άλλους για να παίξετε παρέα –το matchmaking βελτιώνεται διαρκώς ενώ οι servers ανταποκρίνονται εξαιρετικά.
Gentlemen draw your swords…
Το For Honor αποτελεί μία από τις πιο ενδιαφέρουσες φετινές κυκλοφορίες. Επιλέγοντας να μην ακολουθήσει την πεπατημένη, θυμίζει άλλοτε το Dark Souls και άλλοτε το Mount & Blade ως προς το στυλ. Η κατανομή single/multiplayer πάλι παραπέμπει στα μεγάλα, ετήσια FPS ενώ δεν θα ήταν παρεξηγήσιμο αν κάποιος υποστήριζε πως οι μάχες έχουν μια εσάνς από Nioh. Ο τίτλος της Ubisoft σε κάθε περίπτωση δικαιολογεί πλήρως τον ντόρο που έγινε γύρω από το όνομά του απ’ όταν παρουσιάστηκε στην E3 του 2015 και πλέον το μόνο που μένει να δούμε, είναι η αντοχή του στον χρόνο.
#instareview: ένα μεσαιωνικό παιχνίδι… ξύλου για την παρέα, ικανό να προσφέρει έντονες συγκινήσεις και επικές μονομαχίες!
Βαθμός δυσκολίας
Εύκολο δεν είναι. Το button mashing δεν θα σας βγάλει πουθενά, οπότε θα ξεκινήσετε με το «σεμινάριο» του single player και… βλέπουμε. Μόλις πιάσετε το νόημα όμως, δεν θα σας πιάνει τίποτα.