Οι πάροχοι υπηρεσιών διαδικτύου στο Ηνωμένο Βασίλειο υποχρεώθηκαν να μπλοκάρουν στους συνδρομητές τους την πρόσβαση σε 53 ιστοσελίδες, με τον συνολικό αριθμό των αποκλεισμένων sites να ανέρχεται πλέον στα 93. To σύγχρονο index librorum prohibitorum μια χαρά υπάρχει και βρίσκεται στη Βρετανία, εκεί όπου οι κρατικοί φορείς θεωρούν ότι βρήκαν το αντίδοτο στην πειρατεία, διατάζοντας τους παρόχους να μπλοκάρουν την πρόσβαση σε websites που θεωρούνται πως διανέμουν torrents με τις ευλογίες φυσικά των MPA και RIAA, των βιομηχανιών δηλαδή της μουσικής και του κινηματογράφου. Στην απόφαση αυτή αντιτίθενται μάλιστα και οι ίδιοι οι πάροχοι, θεωρώντας πως ο ευνουχισμός τον οποίο υφίστανται δεν θα τους ωφελήσει μακροπρόθεσμα.
Πρόκειται όμως όντως για λύση; Για κάποιον που σκέφτεται βραχυπρόθεσμα και απλοϊκά, ναι. Ποιο είναι το ζήτημα; Να απαγορευτεί η πρόσβαση σε κάποια websites. Γίνεται; Μάλιστα, οπότε όλα καλά. Νομίζω πως εδώ πρέπει να τεθούν πιο βαθιά και σύνθετα ερωτήματα όπως φερ’ ειπείν αν με τον τρόπο αυτό εκείνος ο οποίος ήταν έτοιμος να κατεβάσει παράνομα μια ταινία ή ένα άλμπουμ θα αντιληφθεί πως αυτό που πήγαινε να κάνει ήταν λάθος και πως την επόμενη φορά που θα έχει παρόμοιες ορέξεις, θα προτιμήσει μια περισσότερο νόμιμη λύση. Ο σκοπός εδώ είναι ο σωφρονισμός, η εξήγηση σε αυτόν που είναι έτοιμος να βουτήξει στην παρανομία πως η πράξη του δεν είναι σωστή και η υπόδειξη του ίσιου δρόμου.
Με το συμπάθιο αλλά η ενέργεια των Βρετανών μόνο προς αυτή την κατεύθυνση δεν οδηγεί. Κάποιος που θα δει το site απ’ όπου αντλούσε αρχεία torrent να μην είναι προσβάσιμο επειδή κάποιος αποφάσισε για λογαριασμό του, είναι πιθανόν πως θα ψάξει να βρει κάτι εναλλακτικό. Κανένα ηθικό δίδαγμα, καμία βελτίωση, κανένα χτίσιμο προοπτικών, ουδεμία ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Όπως και με ένα όπλο, το θέμα δεν είναι να κλειδωθεί όσο πιο ψηλά γίνεται προκειμένου να μην το βρει κανείς. Είναι απείρως προτιμότερο να εξηγήσει κάποιος σε έναν άλλον τους λόγους για τους οποίους δεν πρέπει να συνεχίσει να κατεβάζει torrents και γενικώς να αποκτά πρόσβαση σε περιεχόμενο που προστατεύεται από τη νομοθεσία περί πνευματικής ιδιοκτησίας με «πλάγιους» τρόπους.
Είναι καθαρά θέμα παιδείας: αν κάποιος ανατραφεί έχοντας αντιληφθεί ότι η πειρατεία, όσο ελκυστική κι αν μοιάζει, δεν είναι λύση, τότε είναι πολύ πιθανόν ο άνθρωπος αυτός να μην ενστερνιστεί ποτέ τις ιδέες και τις αρχές της. Πάνω και πρώτα απ’ όλα όμως χρειάζεται κάποιος να μιλήσει στον άνθρωπο αυτό, να του εξηγήσει, να τον ενημερώσει, να τον εμπνεύσει και τέλος να τον πείσει. Όταν με το καλό οι Εγγλέζοι βάλουν μπροστά ένα τέτοιο σχέδιο, τότε ναι, θα μπορούν να μιλούν για κάτι κοσμοϊστορικό. Μέχρι τότε, περιορίζονται απλά σε ελληνικής κατασκευής ημίμετρα.