Σε ένα μικρό διώροφο σπίτι στο κέντρο της Αθήνας, μια επίσης μικρή σε έκταση προσθήκη κερδίζει τις εντυπώσεις με τον σχεδιασμό και την επαφή με το κοντινό τοπίο που προσφέρει στους ιδιοκτήτες της. Το νέο δώμα του Μετς μπορεί να μετράει μόλις 40 τετραγωνικά μέτρα και να λειτουργεί σαν βοηθητικός χώρος αλλά η χρωματική του παλέτα, τα υλικά του, η διαρρύθμιση του και τα μεγάλα του ανοίγματα προς την θέα της πόλης μας κάνουν να το θέλουμε για μόνιμη κατοικία μας.
Πρόκειται για μια προσθήκη που έγινε με σκοπό την δημιουργία ενός επιπλέον χώρου για τις ανάγκες της οικογένειας που το κατοικεί. Λόγω της παλαιότητας του υφιστάμενου κτίσματος, επιλέχθηκε από το αρχιτεκτονικό γραφείο 3 η μέθοδος της ελαφριάς, μεταλλικής κατασκευής, ενώ οι όψεις διαμορφώθηκαν σε συνέπεια με το υπόλοιπο κτίριο.
Το μεγάλο στοίχημα στο σχεδιασμό, ήταν ο προσανατολισμός προς την απεριόριστη θέα της Ακρόπολης και του γύρω αθηναϊκού αστικού τοπίου. Η Νικολέττα Δρίτσα και η Χριστινα Πλαΐνη με δοκιμαστικά κάδρα επί φανταστικών τοίχων, έδωσαν κατά τη διάρκεια της μελέτης και της κατασκευής, έμφαση στην ακριβή θέση και μορφή των ανοιγμάτων του διαμερίσματος, σε σχέση πάντα, με την εσωτερική διαρρύθμιση.
Μεγάλο ρόλο στο σχεδιασμό έπαιξε επίσης, ο αρκετά πολύπλοκος, προσδιορισμός της θέσης της καινούριας σκάλας, απαραίτητης για την εύκολη επικοινωνία ανάμεσα στα επίπεδα της κατοικίας, όπως εξηγεί η ομάδα του αρχιτεκτονικού γραφείου 3.
Τα υλικά και τα χρώματα που χρησιμοποιήθηκαν, ακολουθούν το ύφος της υφιστάμενης κατοικίας. Ξεχωρίζει το καρφωτό ξύλινο πάτωμα, που είναι σαν να ξετυλίγεται από τον κάτω όροφο, ανεβαίνει τη σκάλα και ντύνει όλο τον ενιαίο χώρο, τονίζοντας τη μακρόστενη κάτοψή του. Με αφορμή την εξοικονόμηση χώρου, το ίδιο πάτωμα μεταμορφώνεται σε σημεία είτε σε σκαλοπάτι – καθιστικό, σε βάση κρεβατιού, ή κρύβει αποθηκευτικούς χώρους. Η εξίσου στενόμακρη οροφή, βαμμένη σε πιο σκούρα απόχρωση, κρύβει στις προσεκτικά σχεδιασμένες σχισμές της, τις θυρίδες εξαερισμού και τα φωτιστικά σώματα που εξυπηρετούν τη σωστή λειτουργία του χώρου.
Το αρχιτεκτονικό γραφείο 3 λειτουργεί από μια μικρή αρχιτεκτονική ομάδα που σχηματίσθηκε το 2004 με έδρα στα Εξάρχεια. Η ομάδα του δίνει μεγάλη σημασία στις προσωπικές σχέσεις που «κτίζονται», όχι μόνο με τους ανθρώπους που μας αναθέτουν τις δουλειές, αλλά και με τους συνεργάτες και τεχνίτες. Παράλληλα, αρχή του γραφείου είναι «να καταπιανόμαστε με την εξάντληση των -οικονομικά εφικτών- δυνατοτήτων ενός έργου, με προσοχή στη σύνθεση και στη λεπτομέρεια, είτε σχεδιάζουμε μια ολόκληρη κατοικία είτε ένα μεμονωμένο κομμάτι επίπλωσης».
Εκπαιδεύτηκαν στον τομέα τους στη δεκαετία του ’90 και οι αναφορές τους προέρχονται από τα σύγχρονα ρεύματα της αρχιτεκτονικής, παρ’ όλα αυτά η Νικολέττα Δρίτσα και η Χριστίνα Πλαΐνη επιμένουν σε διαχρονικές αξίες που αφορούν την ποιότητα της κατοίκησης, και δεν εμπίπτουν απαραίτητα σε ρεύματα.
Ως προτεραιότητα στο σχεδιασμό ξεχωρίζουν, «την αρμονική σχέση του κτίσματος με την τοποθεσία, τη “σκηνοθεσία” των διαδρομών στην αλληλουχία των χώρων και την “εξημέρωση” των υλικών που επιλέγονται για ένα άρτιο αισθητικό αποτέλεσμα».
Πιστεύουν πως οι κατοικίες, όπως άλλωστε και όλα τα κτίσματα, οφείλουν πρωτίστως να εκπληρώνουν τον σκοπό τους και να ευχαριστούν σε ένα πρώτο επίπεδο τους εκάστοτε χρήστες. Αυτό όμως που ξεχωρίζει ένα αρχιτεκτονικό έργο για τις ίδιες είναι «η ικανότητα να “χορηγεί” ερεθίσματα σε ένα διαφορετικό επίπεδο, όπως θα έκανε ένα έργο τέχνης. Μια κατοικία πρέπει να είναι ένα δοχείο ζωής που να εμπνέει τον χρήστη και όχι μόνο να του προσφέρει καταφύγιο».
Όταν μάλιστα η αρχιτεκτονική αφορά στην κατοίκηση μέσα στο αστικό περιβάλλον, «οφείλει να παίρνει θέση σχετικά με τη σχέση “οικίας-πόλης’” που προωθεί, καθώς ένα κτίσμα είναι δυνατό να είναι εσωστρεφές ή εξωστρεφές. Αυτή βέβαια είναι μια έννοια που δεν εξαντλείται απλώς στην αξιοποίηση μιας θέας, αλλά στο κατά πόσο συμβάλλει στη συμβίωση των κατοίκων μέσα στις πόλεις» κατά τις Νικολέττα Δρίτσα και Χριστίνα Πλαΐνη που σχεδίασαν το δώμα του Μετς, μια υπέροχη προσθήκη.