Το πανηγύρι του Άη-Συμιού πραγματοποιείται δύο φορές το χρόνο, αφενός στις 2 και 3 Φεβρουαρίου, την ημέρα της Υπαπαντής και την ημέρα μνήμης τους Αγίου Συμεώνος αντίστοιχα, αφετέρου την Πεντηκοστή ή του Αγίου Πνεύματος για τρεις συνεχόμενες ημέρες. Ο τόπος όπου διεξάγεται το παραδοσιακό έθιμο είναι το Μεσολόγγι, ενώ ιστορικά συνδέεται άρρηκτα με τα χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς και την ηρωική Έξοδο του Μεσολογγίου. Την ψυχή του πανηγυριού αποτελούν οι παρέες των αρματωμένων, που φορούν την τοπική ενδυμασία – τη λεγόμενη ντουλαμά – καθώς και οι καβαλαραίοι. Το απόγευμα της Κυριακής συγκεντρώνονται οι πανηγυριστές στο μητροπολιτικό ναό του Αγίου Σπυρίδωνα, παίρνουν τις σημαίες, το μπαϊράκι, και κατευθύνονται προς την Πύλη, χορεύοντας υπό τους ήχους των ζουρνάδων και των νταουλιών. Μόλις φτάσουν οι παρέες στον Άη-Συμιό, ακολουθεί το ολονύχτιο γλέντι, γνωστό και ως «το λεβεντοπανήγυρο». Το πρωί της Δευτέρας οι ζουρνάδες σταματούν, για να τελεστεί η Θεία Λειτουργία και να ψαλθεί η επιμνημόσυνη δέηση στο Μέγα Σταυρό. Στην συνέχεια γίνονται ομαδικές βαπτίσεις παιδιών. Ακολουθεί μεγάλο γλεντοκόπι και λαϊκό ξεφάντωμα. Το απόγευμα της ίδιας μέρας γίνεται η επιστροφή από τον Άγιο Θανάση στην Πόλη με τον ίδιο τρόπο. Ακολουθεί γιορτή στα «στέκια» της κάθε παρέας μέσα στην πόλη μέχρι το πρωί της Τρίτης.
* Το κείμενο αυτό είναι της Ελένης Καρανικόλα – Τσουβέλα και δημοσιεύθηκε πρώτη φορά πέρυσι με φωτογραφίες πάλι του Γιώργου Τατάκη.
Το πανηγύρι του Άη-Συμιού: μία παράδοση από τα βάθη της ελληνικής ιστορίας