Η κυρία από το Άργος που μαζί με τις μαρμελάδες φέρνει και λίγα αυγά απ’ το κοτέτσι. Οι δυο Κορίνθιοι που το καλοκαίρι φέρνουν την σταφίδα και τσακώνονται ανταλλάζοντας στίχους τραγουδιών. Τα πορτοκάλια της Τρίπολης . Τα πεντανόστιμα στραβά αγγουράκια του Μαραθώνα. Το μέλι από τα Κήθυρα. Πάνω στους πάγκους χαρτογραφείται η Ελλάδα.
Ανεβοκατεβαίνοντας τον δρόμο βλέπεις διανοούμενους, καθηγητές, κινηματογραφιστές και ζωγράφους να τραβάνε τα καροτσάκια της λαϊκής, να φιλονικούν για το καλύτερο σπανάκι ή να συζητούν για τις τιμές. Τα μοντέλα εμφανίζονται λίγο αργότερα από το ξενοδοχείο που βρίσκεται πίσω απ’ την Καλλιδρομίου, αγουροξυπνημένα, να διαλέξουν φρούτα και λαχανικά ενώ οι λαικατζήδες τις εξυπηρετούν λέγοντας θεϊκές ατάκες από το retro ρεπερτόριο.
Στα σύμβολα του δρόμου ανήκει εδώ και χρόνια το πρώτο φιλολογικό καφενείο της Αθήνας η Μουριά, που άνοιξε το 1890. Ένα στέκι που αποπνέει μια ατμόσφαιρα μοναδική με τον ιδιοκτήτη του να θυμάται τι καφέ πίνει ο καθένας ακόμα κι αν έχεις να πας μήνες στο μαγαζί.
Το αστυνομικό τμήμα λίγο πιο κάτω. Τα μικρά καφέ που γεμίζουν με κόσμο όταν τελειώσουν να ψώνια της εβδομάδας. Οι κουβεντούλες στον δρόμο, οι απρόοπτες Σαββατιάτικες συναντήσεις με φόντο αντιεξουσιαστικά συνθήματα, graffiti και μαρούλια τρυφερά υπαίθρια ανάμεσα σε σταθμευμένα Ι.Χ είναι λίγες από τις εικόνες της πιο αγαπημένης λαϊκής αγοράς της Αθήνας. Της λαϊκής της Καλλιδρομίου.