Εκεί που νομίζεις πως το πιο παράξενο άθλημα που έχεις ακούσει είναι το σκουός ή το χόκεϊ επί χόρτου μαθαίνεις πως έκανες πολύ μεγάλο λάθος. Η απόδειξη; Υπάρχουν κάποιοι που κάνουν υποβρύχιο ράγκμπι. Εκπλαγήκαμε μόνο στην ιδέα και αποφασίσαμε να το ψάξουμε λίγο περισσότερο.
Το υποβρύχιο ράγκμπι δεν είναι μια νέα μόδα. Αντιθέτως παίζεται σε υψηλό επίπεδο από τη δεκαετία του ’60 όταν δηλαδή επινοήθηκε στη Γερμανία κατά τη διάρκεια της ειδικής εκπαίδευσης της εθνικής ομάδας καταδύσεων. Αναγνωρίστηκε επίσημα σαν άθλημα το 1978 και το πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα διεξήχθη το 1980. Εντάσσεται στην Παγκόσμια Ομοσπονδία Υποβρυχίων Αθλημάτων και από τον Ιούνιο του 2013 αριθμεί 21 κράτη – μέλη, μεταξύ των οποίων βρίσκονται πολλά ευρωπαϊκά, όπως η Γερμανία, η Αυστρία, η Ισπανία αλλά και η Κύπρος.
Πάμε τώρα στο παιχνίδι. Το όνομα του αθλήματος υπόσχεται πολλά και το θέαμα δικαιώνει κάθε προσδοκία. Η κάθε ομάδα αποτελείται από έξι παίκτες ενώ έχει και έξι αλλαγές. Ο βασικός στόχος είναι να μπει η μπάλα -η οποία είναι γεμισμένη με αλατόνερο ώστε να βυθίζεται- στο καλάθι της αντίπαλης ομάδας. Ο αγώνας πραγματοποιείται σε πισίνα βάθους τεσσάρων ή πέντε μέτρων αποκλειστικά κάτω από την επιφάνεια του νερού. Οι παίκτες είναι εξοπλισμένοι με αναπνευστήρες, μάσκες και βατραχοπέδιλα και επιτρέπεται να βγουν προς τα πάνω για να πάρουν ανάσα, χωρίς όμως τη μπάλα. Είναι προφανές πως λίγη σχέση έχει με το επίγειο ράγκπμι, ωστόσο ομοιότητες υπάρχουν στην επαφή των παικτών των δύο ομάδων. Οι κανόνες επιτρέπουν στους αμυντικούς να προσπαθήσουν να κλέψουν τη μπάλα από τον επιτιθέμενο με κάθε τρόπο, αφού κάθε σωματική επαφή είναι επιτρεπτή. Ως φάουλ λογίζεται το επικίνδυνο physical game και η εκούσια επαφή με τον εξοπλισμό του αντιπάλου. Οι διαιτητές είναι απαραίτητοι και γι’ αυτό το λόγο είναι τρεις, δύο μέσα στο νερό και άλλος ένας στην επιφάνεια.
Για να καταφέρει κανείς να παίξει σε υψηλό επίπεδο υποβρύχιο ράγκμπι, θα πρέπει να κατέχει τρεις βασικές αρετές: πολύ καλή φυσική κατάσταση, ταχύτητα και ομαδικό πνεύμα. Ο κάθε αγώνας είναι ιδιαίτερα κουραστικός, ενώ οι προπονήσεις είναι συχνές και απαιτητικές.
Πληροφορηθήκαμε πως στην Ελλάδα το άθλημα κάνει δυναμικά τα πρώτα του βήματα και επικοινωνήσαμε με τον Δημήτρη Βούλγαρη, πρόεδρο του συλλόγου ΦΥΣΑΛΙΣ, τη μοναδική ομάδα υποβρυχίου ράγκμπι στην Ελλάδα. Ο κύριος Βούλγαρης μας εξήγησε πως η ελληνική προσπάθεια ξεκίνησε το 2012 και από το 2014 -όταν ο σύλλογος ιδρύθηκε πλέον και επίσημα- γνωρίζει σταδιακά όλο και περισσότερη αναγνώριση. Το γεγονός βέβαια πως στην Ελλάδα δεν υπάρχουν οι απαραίτητες υποδομές καθιστά την εξέλιξη του αθλήματος δυσκολότερη, ενώ η έλλειψη ελληνικών ομάδων απαγορεύει την ίδρυση κάποιου είδους ανταγωνιστικής διοργάνωσης, η οποία θα λειτουργούσε ευεργετικά για το άθλημα. Σε χώρες όπως η Γερμανία, η Σουηδία, οι Ηνωμένες Πολιτείες υπάρχουν εθνικά πρωταθλήματα ενώ σε άλλες όπως η Αυστρία και η Ουγγαρία διοργανώνουν κοινό πρωτάθλημα ώστε ο ανταγωνισμός να διατηρήσει υψηλό το επίπεδο και να αυξήσει την απήχηση του αθλήματος. Παρόλα αυτά, η ομάδα ΦΥΣΑΛΙΣ έχει κατορθώσει να διατηρήσει ένα υψηλό αγωνιστικό επίπεδο και συχνά ταξιδεύει για να αντιμετωπίσει συλλόγους του εξωτερικού στο πλαίσιο είτε φιλικών αγώνων είτε διεθνών τουρνουά. Στις 27 του Ιουνίου η ομάδα θα μπει αγωνίστηκε στο «Steirischer Panther 2015» εναντίον της αντίστοιχης του Graz. Ενδεικτικό της ανάπτυξης του αθλήματος είναι πως πλέον υφίσταται ως θεσμός το «European Underwater Rugby League», το πρώτο διεθνές επαγγελματικό τουρνουά όπου απώτερος σκοπός είναι να εκπροσωπηθεί και η Ελλάδα.
Τα πρώτα βήματα έχουν γίνει και οι άνθρωποι που περιβάλλουν το άθλημα στην Ελλάδα ασχολούνται με πολύ μεράκι και κίνητρο. Ας μην ξεχνάμε πως πρόκειται για το πρώτο και μοναδικό τρισδιάστατο άθλημα στην ιστορία του αθλητισμού. Εάν κάποιος λοιπόν κουράστηκε από το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ και ψάχνει κάτι συναρπαστικό, απαιτητικό –με λιγότερο όμως ιδρώτα- τότε το υποβρύχιο ράγκμπι είναι μονόδρομος.