«Δεν σταματάμε να παίζουμε επειδή μεγαλώνουμε. Μεγαλώνουμε επειδή σταματάμε να παίζουμε», είχε γράψει κάποτε ο Ιρλανδός θεατρικός συγγραφέας Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω. Στην Ιάκχου, στην πρωτεύουσα της διασκέδασης που λέγεται Γκάζι, η ρήση αυτή επιβεβαιώνεται, γιατί εκεί στέκει το πολύχρωμο Παιχνοδρόμιο.
Ο 3ης γενιάς συλλέκτης παιχνιδιών, Αποστόλης Γιαλιτάκης, έχει δημιουργήσει ένα μικρό παράδεισο για τους λάτρεις των παιχνιδιών, ειδικά αυτών που είναι πλέον σπάνια και δυσεύρετα. Ποιος δεν έπαιζε με Πατατούφες, τρελομπαλάκια ή Thundercats;
Παταπούφες σε μια κλασική arcade καμπίνα.
Ο Wall-e μας χαιρετάει.
Αμερικανικό pedal car από τα ’50s.
Πριν πέντε μήνες, όταν ωρίμασε σαν συλλέκτης ο Αποστόλης Γιαλιτάκης και με την βοήθεια φίλων συλλεκτών, ξεκίνησε να λειτουργεί το «Παιχνοδρόμιο». Δεν ήταν απλά ένα ακόμη παιχνιδάδικο, αλλά ένα μουσείο. «Έστησα μια διαδρομή για το πως θα συλλέξω τα παιχνίδια. Μου αρέσει η πορεία του παιχνιδιού από την έμπνευση, πως πρωτοξεκίνησε και που κατέληξε», λέει στην Popaganda. «Ο παππούς μου είχε στο Γουδί το πρώτο βιβλιοπωλείο-παιχνιδάδικο στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και μετά το συνέχισε ο πατέρας μου», συνεχίζει.
Περνάει δύσκολη εποχή το παιχνίδι; «Ο λόγος που δεν ασχολήθηκα εξ αρχής με το παιχνιδάδικο είναι αυτός. Προτιμώνται τα video games κυρίως σήμερα και τα υπόλοιπα παιχνίδια έχουν παραγκωνιστεί. Όμως στην πορεία η αγάπη μου με έκανε να το ξαναγκαλιάσω και να το ξαναδώσω στον κόσμο», αναφέρει ο άνθρωπος που δεν έβγαλε ποτέ από την ζωή του τα παιχνίδια.
Οθόνες και στη γωνία Retro-station.
Boomboxes – Ghettoblasters
Ένα ρομποτάκι μας κοιτάει στα μάτια.
Εξωτερική άποψη.
Pedal car Moskvich αναπαλαιωμένο από τα late ’60s.
Θέλοντας να περάσει αυτήν την αγάπη στον κόσμο, δεν θέλει να του ζητήσει κάποιος το οτιδήποτε και να μην το έχει για να του το δείξει. «Έρχονται γονείς με τα παιδιά τους εδώ και όταν τους δείχνουν τα δικά τους παιχνίδια, αντιδρούν πολύ όμορφα με το που τα αντικρύζουν», σχολιάζει ο Αποστόλης Γιαλιτάκης. Τα σχόλια είναι θετικά και από συλλέκτες και από περαστικούς που τυχαίνει να βλέπουν το «Παιχνοδρόμιο» στην γεμάτη θέατρα περιοχή και να σταματούν στη βιτρίνα για να δουν τι συμβαίνει.
Σε λίγα τετραγωνικά, μπορείτε να δείτε δίπλα-δίπλα Παλαιστές, Thundercats, G.I. Joe και Transformers, Λαχανόπαιδα και Πατατούφες και η λίστα δεν έχει τελειωμό… Το παλαιότερο κομμάτι που υπάρχει εκεί μέσα είναι από το 1918-20 και είναι ένα γερμανικό κανόνι χυτοσίδηρου της Marklin, ενώ το μεγαλύτερο μέρος της συλλογής είναι από την δεκαετία του ’80. Όλα τα παιχνίδια κινούνται, βέβαια παρατηρείται ένας παραγκωνισμός των ελληνικών παιχνιδιών της δεκαετίας του ’60.
Μεγάλη ζήτηση έχουν παιχνίδια από περίπτερα, φακελάκια, οι Εξωγήινοι, οι Τερατομάχοι, οι Μπουγελόφατσες και τα Πατινάκια. Τα «Μικρά μου Πόνυ» σαρώνουν στα κοριτσάκια, μαζί με τη Bibi-Bo, Barbie, Cindy και τα Λαχανόπαιδα. Τρέλα επικρατεί με τα video games, καθώς υπάρχει συλλέκτης βιντεοπαιχνιδιών που είναι 15 χρονών, τη στιγμή που στα υπόλοιπα οι συλλέκτες είναι άνω των 35 χρονών.
Κουκλίτσες από τα ’70s και τα πρώιμα ’80s.
Silkstone Barbies.
Vintage επιτραπέζια.
Σετ με φιγούρες υπερηρώων.
Michael Jordan, Space Jam.
O Yoshi με τον Mario.
Nintendo NES.
Το «Παιχνοδρόμιο» μεταμορφώνεται και σε playroom, διοργανώνοντας κατά καιρούς συγκεντρώσεις και τουρνουά. Ανοίγει στις 4 το απόγευμα και μπορεί κανείς να το βρει ανοιχτό μέχρι τις 11 το βράδυ. Άρα, είτε σχολάτε από την δουλειά ή την σχολή, είτε μόλις βγήκατε για τη νυχτερινή σας έξοδο, μπορείτε να περάσετε μια βόλτα.