Με τον καινούριο του κατάλογο το Οdori βάζει αληθινές ιστορίες με βερμούτ στα ποτήρια μας

Με παράδοση που ξεκινά από τα μέσα του 17ου αιώνα, το βερμούτ δεν είναι άλλη μια μόδα που θα περάσει. Οι Ιταλοί το τιμούν πιστά στα ελαφριά κοκτέιλ που συνοδεύουν το φαγητό τους, οι Ισπανοί συχνάζουν πλέον σε μπαρ που επικεντρώνονται σε αυτό το -πιο οινοπνευματώδες- κρασί, παγκοσμίως δημιουργούνται νέες ετικέτες ενώ παλιές εταιρίες που είχαν σταματήσει να το πιστεύουν επιστρέφουν στην παραγωγή του.

Αν και στην Ελλάδα φαίνεται να παραγκωνίστηκε σαν κάτι παλιομοδίτικο -έπειτα από τα πάρτι στα 50s και τα 60s που είχε και την τιμητική του- εδώ και έναν χρόνο το απολαμβάνουμε εκ νέου από μια ομάδα που το αξιοποιεί όσο κανένα άλλο πότο, μαθαίνοντάς μας παράλληλα πως ένα βερμούτ μπορεί να κάνει πιο ενδιαφέρουσες πολλές από τις κλασικές συνταγές κοκτέιλ που ήδη γνωρίζουμε.

Ο νέος κατάλογος του Odori που μένει σταθερό στον πεζόδρομο της Σκουλενίου δεν είναι απλώς μια πρόταση για το τι μπορείς να δοκιμάσεις στην μπάρα και τα τραπέζια του, αλλά πρόκειται για μια υποδειγματική δουλειά που κεντρίζει το ενδιαφέρον. Ανατρέχοντας μέσω των συνταγών του στην ιστορία του βερμούτ μας βοηθά να το δοκιμάσουμε σε κάθε πιθανή σχεδόν μείξη του.

Στην κατηγορία “Τhe Aperitivo Ritual Revisited” προτείνονται έξι συνταγές με χαμηλό αλκοολικό δείκτη και ελαφριά επίγευση (από 7 ευρώ). Aνάμεσά τους βρίσκεται και το βραβευμένο στο Martini Grand Prix 2016 Ameritino του Μανώλη Λυκιαρδόπουλου με martini riserva speciale rubino, martini bitter, μαστίχα, καφέ και τόνικ, ενώ ξεχωρίζει και το Spritz in a bottle σε μια πιο ενδιαφέρουσα προσέγγιση του κλασικού aperitivo με βερμούτ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι πέντε “The Classics” συνταγές όπως εκείνη του Dry Μartini και το Manhattan συναγωνίζονται στην ίδια σελίδα τις «ανορθόδοξες» παραλλαγές τους. Εκεί λοιπόν που διαφέρει κυρίως ένα El Presidente από ένα Mr Presidente είναι πως στο πρώτο συναντάμε -ως είθισται- το ρούμι σαν βάση ενώ στο δεύτερο το βερμούτ γίνεται ο πρωταγωνιστής της συνταγής, αφού οι αναλογία των δύο ποτών αντιστρέφεται (10 ευρώ). Παράλληλα, τα “Odori Popular Touch”, όπως το άκρως δροσιστικό και γευστικό Verde Colada περιλαμβάνουν κοκτέιλ που αν και δεν έχουν συνήθως βερμούτ η ομάδα του Odori φρόντισε να εμπλουτίσει τη γεύση τους με αυτό (από 8 ευρώ).

Φτάνοντας όμως στην κατηγορία/ναυαρχίδα του μπαρ συναντάμε αληθινές ιστορίες που  σερβίρονται ελαφρώς παραλλαγμένες στο ποτήρι μας. Τα 8 κοκτέιλ (από 9 ευρώ) που γεμίζουν με σύντομα κείμενα τις σελίδες του project “Stories in a bottle” δείχνουν πως το βερμούτ ήταν πάντα ένα βασικό στοιχείο των κοκτέιλ.

Με αφετηρία το 1860, το Between Houston & Broadway με ουίσκι από σίκαλη, ρόδι, βερμούτ και angostura bitters βασίζεται στη συνταγή ενός κοκτέιλ που δημοσιεύτηκε σε αμερικανική εφημερίδα της εποχής και γεννήθηκε σε ένα μπαρ του Μανχάταν, ενώ ο δημιουργός του παραμένει άγνωστος. 

Με βερμούτ, σέρι και μπύρα πιπερόριζας το πρώτο Adonis Mule του 1880 πήρε το όνομα του από την ομότιτλη παράσταση που ξεπέρασε τις 500 συνεχόμενες εμφανίσεις στο Broadway οδηγώντας ένα κοντινό στο θέατρο μπαρ να βαφτίσει ένα κοκτέιλ του με αυτό το όνομα.

Με ρίζες από την Φιλαδέλφεια και τζιν, βερμούτ, λεμόνι, σέρι, το The Clover υπήρξε γύρω στο 1917 το αγαπημένο ποτό των μελών ενός gentelmen’s club μέχρι που απέκτησε και έξω από αυτή φήμη. Το Aged Piccadilly με ελληνικό μπράντι, βερμούτ και αψέντι μεταξύ άλλων είναι εμπνευσμένο από την συνταγή του Βρετανού Harry Craddock που αναγκάστηκε να αφήσει την Αμερική την περίοδο της ποταπαγόρευσης, άρχισε να δουλεύει στο ξενοδοχείο Savoy του Λονδίνου ενώ το 1930 κυκλοφόρησε το Savoy Cocktail Book με εκατοντάδες συνταγές.

Το κοκτέιλ που σήμερα φτιάχνεται από τζιν, μεσκάλ, βερμούτ, λικέρ, σαγκουίνι και σόδα υπήρξε αρχικά μια ανακάλυψη που έκανε ο Charles Βaker το 1930, μια συνταγή που συνάντησε σε  ένα ταξίδι στο Βόρειο Βόρνεο. Αν και στην τότε βρετανική αποικία το κοκτέιλ ονομάζοταν The Colonian Cooler, στο Odori θα το βρείτε ως The Gentelman’s Cooler αφού το βιβλίο όπου βρήκαν τη συνταγή ονομαζόταν The Gentelman’s Companion.

Μεταξύ των 50s και των 60s η πολυνησιακή κουλτούρα επικρατεί στα μπαρ της Καλιφόρνια και το Tortuga  Ιsland είναι μια συνταγή- απότοκο της περιόδου που με ρούμι, βερμούτ, φρούτα του πάθους, λάιμ και βανίλια κουβαλά την ιστορία του και την υπογραφή του πρεσβευτή εκείνης της τάσης, Trader Vic.

Το 1953, το Vesper Granita με βότκα, τζιν, βερμούτ, τόνικ, σορμπέ παγωτό λεμόνι και τζίντζερ υπήρξε στο μυαλό του Ian Fleming και στην λογοτεχνική σκηνή του Casino Royale κατά την οποία ο διασημότερος πράκτορας όλων των εποχών απολαμβάνει το συγκεκριμένο κοκτέιλ έπειτα από μια χαμένη παρτίδα στο καζίνο και προς τιμήν μιας θηλυκής ύπαρξης που τον είχε σαγηνεύσει χάριζει το όνομά της στην συνταγή.

Η Rosita είναι ένα κλασικό κοκτέιλ που καταγράφηκε πρώτη φορά από τον Mr. Boston στο Official Bartender’s Guide, έγινε ευρέως γνωστό από τον εν ζωή γκουρού του ποτού Gary Regan, ενώ στη βερμουτερία της Σκουλενίου θα απολαύσετε μια sour παραλλαγή του, την Imperial Rosita με λευκή τεκίλα, βερμούτ, καμπάρι, λεμόνι και ζάχαρη εμπνευσμένη μάλιστα από το  Imperial cocktail bar του Τελ Αβίβ.  

Μόνο που οι προτάσεις του καταλόγου που επαναπροσδιορίζει την έννοια του fine drinking δεν τελειώνουν στα παραπάνω, αφού μπορείτε να φτιάξετε το δικό σας Negroni (από 9 ευρώ) επιλέγοντας ανάμεσα σε τέσσερα διαφορετικά βερμούτ  και προσθέτοντας όποια από τις προτεινόμενες βάσεις επιθυμείτε ή ακόμη μπορείτε να επιλέξετε την εμπειρία που προσφέρουν τρία μικρά μπουκαλάκια (16 ευρώ) τα οποία περιέχουν όλα τζιν με bitter αλλά διαφορετικό βερμούτ (aged, martini riversa speciale ambrato, cooked with berries και coffee & cocoa) έτσι ώστε να γευτείτε πως το καθένα από αυτά μπορεί να αλλάξει τη γεύση ενός κλασικού κοκτέιλ.