Οι συστάσεις περιττεύουν. Το Feyrouz έχει κλέψει τα μυαλά μας με τις αυθεντικές γεύσεις της Μέσης Ανατολής και της Μεσογείου και την καρδιά μας με την ευγένεια των ανθρώπων του. Στη συμβολή των οδών Αγάθωνος και Καρόρη, εδώ και τρία γεμάτα χρόνια, σερβίρονται συριακές, αραβικές και ελληνικές συνταγές, με το λαχματζούν να είναι ο βασιλιάς τους.
Τα τρίτα γενέθλια το Feyrouz αποφάσισε να τα γιορτάσει με μουσική και τέχνη στον δρόμο, αλλά και καινούργια προϊόντα. Η οικογένεια που το τρέχει είναι από την Αντιόχεια, μία από τις σπουδαιότερες γαστρονομικές πόλεις του πλανήτη, όπου αλληλεπιδρούν μεγάλοι γαστρονομικοί πολιτισμοί, όπως οι Λιβανέζοι, οι Αρμένιοι, οι Τούρκοι, που έχουν φοβερά εδέσματα. «Είμαστε η πρώτη γενιά που ζει εδώ, όμως φέρνουμε όλη την κουλτούρα της μέσης ανατολής», λέει ο Ανδρέας Κιλτσικσής, ο γιος και συνιδιοκτήτης του.
Όταν πρωτοπήραν το μαγαζί, ήξεραν ότι αυτός ο δρόμος είχε χαρακτηριστεί πεζόδρομος και ήταν το όνειρό τους. «Δεν είναι αμιγώς επιχειρηματικό αυτό που κάνουμε, αλλά αποτελεί περισσότερο μία πρόταση για μια κουλτούρα δρόμου. Στην Ανατολή ο δημόσιος χώρος είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας, όλοι περπατάνε στο δρόμο, δεν είναι όπως στην Δύση. όπου ο καθένας έχει το αυτοκίνητό του και έχει άλλη σχέση με το χώρο και το χρόνο», συνεχίζει ο Ανδρέας Κιλτσικσής.
«Άλλαξε αρκετά το κλίμα εδώ, από το να είναι ένα νεκροταφείο με αυτοκίνητα και μηχανάκια.»
Έχοντας την Μέση Ανατολή στο αίμα τους, αλλά επικοινωνώντας ταυτόχρονα με ανθρώπους της Δύσης, έγινε ένα μπόλιασμα και έτσι η προέκταση προς τα έξω έγινε όχι με τραπεζάκια, αλλά με πράξεις πολιτισμού και ένα πολύ ωραίο εικαστικό που εκφράζει αυτό που συμβαίνει μέσα στο Feyrouz. Αντί λοιπόν να μπουν περισσότερο στη λογική του εστιατορίου με τους σερβιτόρους και τα τραπέζια έξω, ακολούθησαν την δική τους ταυτότητα για το street food, προτείνοντας κάτι διαφορετικό. «Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό, επειδή είμαι μουσικός, ήταν η μουσική. Έχουμε πολλούς μουσικούς που επισκέπτονται το μαγαζί μας και διεθνώς αναγνωρισμένους. Ο Χάρης Λαμπράκης θεωρείται από τους καλύτερους οργανοπαίκτες νέυ (του πλαγίαυλου της ανατολής) και έχει φτιάξει ένα δικό του κουαρτέτο με χαρακτηριστικό τζατ ήχο αλλά και αρκετά παραδοσιακά ακούσματα. Σκέφτηκα ότι θα ήταν ο ιδανικός άνθρωπος για να αρχίσει μια σειρά τέτοιων εκδηλώσεων εδώ», δηλώνει ο Ανδρέας Κιλτσικσής, ενώ πίσω του στήνονται τα όργανα και ο κόσμος έχει ήδη αρχίσει να μαζεύεται στο στενό.
Ο κόσμος πλέον με τις λιχουδιές ανά χείρας περιμένει να ταξιδέψει στους ήχους της τζαζ Ανατολής. Οι τέσσερις Αθηναίοι με ηπειρωτική καταγωγή που απαρτίζουν το Χάρης Λαμπράκης Quartet ξεκινούν και οι μελωδίες παντρεύονται με τις μυρωδιές, ενώ άτομα κάθε ηλικίας βρίσκουν το μέρος που τους βολεύει περισσότερο για να τους απολαύσουν.
Το Χάρης Λαμπράκης Quartet πρόσφατα κυκλοφόρησε τον τρίτο κατά σειρά δίσκο που ακούει στο όνομα «Λαφίνα».
Περνάμε καλά κι αυτό βγαίνει προς τα έξω.
Με τα πολύχρωμα και φωτεινά σχέδιά τους, οι οδοί Αγάθωνος και Καρόρη αποδόθηκαν στο κοινό, μετά τις οδούς Βύσσης και Καΐρη που ήταν οι πρώτοι δύο δρόμοι που πεζοδρομήθηκαν στο πλαίσιο του Προγράμματος Αναβάθμισης του Εμπορικού Τριγώνου της Αθήνας. «Αντί να κάνουμε τα γενέθλιά μας πριν ένα μήνα, είπαμε να τα κάνουμε σήμερα που επί τη ευκαιρία οι δρόμοι που μας τριγυρίζουν χαρακτηρίζονται πλέον επίσημα πεζόδρομοι. Αν σταδιακά αρχίζει ο καθένας και σέβεται τον χώρο έξω από την επιχείρησή του και τον προσέχει, θα έχουμε ένα πολύ όμορφο αποτέλεσμα.»
Οι άνθρωποι της γειτονιάς.
Ενώ μιλάμε, στην κουζίνα ετοιμάζονται τα καινούργια καλούδια. Η οικογένεια του Feyrouz δίνοντας τη δέουσα σημασία στην ισορροπία έχει ετοιμάσει μία νέα πρόταση για χορτοφάγους και μία για κρεατοφάγους. «Σήμερα θα παρουσιάσουμε κόκορα κρασάτο, ο οποίος έχει ψηθεί σε λευκό ζυμάρι με μοτσαρέλα και βούτες από σελινόριζα. Στον αντίποδα, υπάρχει το χορτοφαγικό με τα φρέσκα φασολάκια με κόκκινη σάλτσα και λίγο πορτοκάλι κι από πάνω βάζουμε φέτα, ζάαταρ και σουμάκ, πολύ δημοφιλή καρυκεύματα.»
Το νέο κρεατοφαγικό προϊόν του Feyrouz είναι κόκορας κρασάτος σε λευκό ζυμάρι. Φωτογραφία: Δανάη Ίσαρη.
Λέμε για καρυκεύματα και το μάτι πέφτει πάνω στο εικαστικό που ετοιμάζεται στον τοίχο ακριβώς απέναντι από το μαγαζί. Πρόκειται για το πρώτο μέρος από ένα εικαστικό ταξίδι στην πορεία των μπαχαρικών του κόσμου από τη ματιά του Γιώργου Σεγκούνη. «Αρχικά, ήθελα να φτιάξω έναν καμβά από ομάδες καλλιτεχνών που δρουν στο κέντρο, αλλά δεν τα καταφέραμε κι έτσι ζήτησα από έναν καλό μου φίλο, τον Γιώργο Σεγκούνη που ξέρει την οικογένεια και τα λαχματζούν πολύ πριν γίνουν γνωστά, να προτείνει κάτι. Και νομίζω μας ταιριάζει πάρα πολύ. Είναι η αρχή μιας ιστορίας για την πορεία των μπαχαρικών στον κόσμο. Αυτό είναι το τελικό στάδιο και του χρόνου θα δούμε τα μπαχαρικά να μεταφέρονται μες στα καράβια, αλλά και τις φυτείες τους.»
Ο Δημήτρης Τσεκούρας (μπάσο) και ο Νίκος Σιδηροκαστρίτης (τύμπανα) εν δράσει, μπροστά στο εικαστικό του Γιώργου Σεγκούνη.
«Αυτό που έχει σημασία για εμένα είναι που βλέπω τον κόσμο καθημερινά να γιορτάζει μαζί μας. Είναι σχεδόν ανατριχιαστικό. Όταν ξεκινήσαμε, αυτό που σκεφτόμουν ήταν πως θα αποκτήσω σχέση με τους ανθρώπους που μένουν εδώ. Σε μια κουλτούρα δρόμου που έχει ούτως ή άλλως ένταση, θέλει να κρατιούνται και οι ισορροπίες. Γιατί εκεί που ζεις, αυτό γίνεσαι», αναφέρει ο Ανδρέας Κιλτσικσής, ενώ ο ήλιος δύει, οι ρυθμοί πέφτουν και η μουσική γίνεται το μέσο για να μεταφερθούμε σε έναν κόσμο όπου ανατολή και δύση γίνονται ένα.
Ο Χάρης Λαμπράκης και το νέυ του.
Η κυρία Φεϊρούζ.
Από αριστερά προς τα δεξιά: Δημήτρης Θεοχάρης (πιάνο), Δημήτρης Τσεκούρας (μπάσο), Νίκος Σιδηροκαστρίτης (τύμπανα) και Χάρης Λαμπράκης (νέυ).