Ένα απόλυτα αντιπροσωπευτικό βράδυ της σύγχρονης χορευτικής μουσικής έλαβε χώρα το Σάββατο που μας πέρασε στον πλέον ιδανικό χώρο για κάτι τέτοιο, το Ρομάντζο. Αυτό το τονίζω γιατί δεν είχα ξαναπάει και γιατί αποδείχτηκε για άλλη μια φορά πως δεν χρειάζεσαι τίποτα παραπάνω για να ακούσεις σωστά μουσική, πέρα από τέσσερις τοίχους και ένα σωστό ηχοσύστημα. Την βραδιά ανέλαβε η ετικέτα Modal Analysis, στην οποία αξίζουν συγχαρητήρια για τις επιλογές της αφού δεν κατάφερε μόνο να παρουσιάσει ένα ευρύ φάσμα της underground χορευτικής μουσικής, αλλά μας πρόσφερε, έστω και για ένα οχτάωρο, την ψευδαίσθηση ότι υπάρχει μια ηλεκτρονική σκηνή στην πόλη που αξίζει να παρακολουθήσεις.
Τα σετ των 3.14 και Kondaktor αποτέλεσαν ιδανικό ζέσταμα για τον ελάχιστο κόσμο που επέλεξε να βρεθεί από νωρίς στο χώρο, επιλέγοντας να κινηθούν αρκετά κοντά στον ήχο της Raster-Noton (έχω την αίσθηση ότι ακούσαμε κάτι απ’τον αγαπημένο Senking), ενώ ευχαριστηθήκαμε πάρα πολύ όταν ακούσαμε το Voiceprint του Function απ’το εξαιρετικό ηχοσύστημα του Ρομάντσου. Τα live sets ξεκίνησαν με τον Γάλλο Matthieu Gayon και τα άπειρα καλώδια του modular synth του. Πειραματικός, με άψογα ελεγχόμενες ρυθμικές εξάρσεις, ήταν μια σωστή επιλογή πριν το κυρίως πιάτο της βραδιάς.
Απ’την εμφάνιση του ANFS και για την επόμενες πέντε περίπου ώρες (η πρόσφατη αρθροσκόπηση δεν δίνει περαιτέρω περιθώρια) όμως, είχαμε μάλλον την τύχη να παρακολουθήσουμε, ακούσουμε και χορέψουμε ένα απ’τα ωραιότερα techno events των τελευταίων ετών, με την μια εξαιρετική εμφάνιση να διαδέχεται την άλλη. Ο Βέλγος Yves De Mey ήταν αυτός που έκανε την αρχή αλλά ο Αθηναίος Sawf της Perc Trax που ακολούθησε, ήταν αυτός που έκλεψε την παράσταση με ένα καταπληκτικό σετ που μακάρι να θελήσει να ανεβάσει κάποια στιγμή στο soundcloud. Αν και τον παρακολουθώ αρκετό καιρό δεν είχα καταφέρει να ακούσω κάποιο live set του στο παρελθόν, μεγάλο λάθος όπως αποδείχτηκε, γιατί πρόκειται για πολύ μεγαλύτερο ταλέντο απ’ότι είχα καταλάβει. Με τον κόσμο να έχει αυξηθεί αισθητά, ο αγνώστων λοιπών στοιχειών Sawf παρέδωσε ένα αξέχαστο σετ που θα μνημονεύουμε για αρκετό καιρό. Το δίδυμο των Alex Tsiridi και Hüseyin Evirgen ως Cassegrain ανέλαβαν στη συνέχεια και επιβεβαίωσαν όσα καλά είχαμε διαπιστώσει ακούγοντας το 2012 το Coptic EP. Δυστυχώς, με την ολοκλήρωση του σετ τους εξαντλήθηκαν και οι αντοχές μας με αποτέλεσμα να χάσουμε τους AnD, αν και ομολογώ ότι οι παραγωγές τους δεν με έχουν ενθουσιάσει ακόμα.
Η πρώτη απόπειρα του Fasma Festival κρίνεται κάτι παραπάνω από επιτυχημένη και μακάρι να προστεθεί στη ετήσια λίστα που περιλαμβάνει τα ΕνTechno και Hertz Festival.