Αρχής γενομένης από το στενό της Αβραμιώτου και το six d.o.g.s., οι «εναλλακτικοί νομάδες» πέρασαν σταδιακά και προς Ψυρρή την τελευταία περίπου τριετία, για να εγκατασταθούν στην Πρωτογένους και σε μαγαζιά όπως το Barrett και το Τρανζίστορ. Και αυτές δεν είναι οι μόνες σταθερές καθώς χώροι όπως το Boiler, το Handlebar, η Death Disco, το Teddy Boy (για τους πιο σκοτεινούς), αλλά και η επαναλειτουργία του Mo Better όπως και οι ζυμώσεις για την επιστροφή του Decadence δείχνουν πως υπάρχει μία Αθήνα που ψάχνει «να την βρει» αλλιώς και σιγοβράζει όλο και πιο δυνατά.
Μέσα σε αυτό το κλίμα «σιγόβραζε» και μία παρέα τριών φίλων που ήθελαν να φτιάξουν ένα μπαρ σαν αυτό που θα ήθελαν να είναι οι ίδιοι θαμώνες. Η Αγγελική Δανοπούλου (που κατά τ’ άλλα έχει το vintage shop Γουαδελούπη), ο Σταύρος Πετρόπουλος (που έχει το κομμωτήριο Elephant and Castle) και ο Χρήστος Τριανταφύλλου (που έχει το μεζεδοπωλείο Frumel) σκέφτονταν ότι είχε χαθεί το 90s κλίμα της Αθήνας με την ευρύτερη μουσική κουλτούρα του που περιλαμβάνει από brit pop μέχρι darkwave τάσεις. Έτσι, βρήκαν τον χώρο που θα στέγαζε το όνειρό τους στο στενάκι της Κακουργιοδικείου στου Ψυρρή. Και εγένετο το Bad Tooth.
Βλέποντάς το αρχικά απ’ έξω το μυαλό σου ταξιδεύει σχεδόν αυτόματα στη Νέα Υόρκη των 70s, εκεί που τα τρία ακόρντα των Ramones, οι φουτουριστικές κιθάρες των Television και ο ζόρικος αέρας της Debbie Harry έμελλε να αλλάξουν τον κόσμο. Ένα ψηλό και στενό κτίριο με μαύρους τοίχους, ένα μεγάλο άσπρο “BAD TOOTH” που μοιάζει σχεδόν σαν «ταγκιά» (σχεδιασμένο όπως και το logo με το δόντι αλλά και οι αφίσες από τον Γιώργο Χανδρινό –rotegrafik) και μία στρογγυλή μαυροκόκκινη ριγέ τέντα δείχνουν ότι εδώ κάποιοι προσκυνούν την αισθητική του CBGB.
Όπως λένε άλλωστε και οι ίδιοι, οι βασικές τους επιρροές όταν έστηναν τον χώρο ήταν το CBGB αλλά και το coffee shop Hill Street Blues στο Άμστερνταμ όπου και έμενε η Αγγελική. Μπαίνοντας μέσα αυτή η αισθητική συνεχίζεται: δύο παγκάκια στην είσοδο και μία μεγάλη μακρόστενη μπάρα οδηγούν στον μέσα χώρο του μαγαζιού που υπάρχει ένα μικρό live venue. Στην σκηνή, όταν δεν γίνεται live υπάρχει ένα επιτραπέζιο ποδοσφαιράκι ενώ λίγο πιο πέρα τον τοίχο κοσμεί ένας στόχος με βελάκια. Σε όλο τον χώρο, αν και μετράει μόλις λίγες εβδομάδες ζωής, οι μαύροι τοίχοι του έχουν ήδη γεμίσει σε μεγάλο μέρος τους από ταγκιές, γκράφιττι και αυτοκόλλητα και «φωνάζουν» ήδη με έναν εντελώς street αέρα. Κάτι που άλλωστε επεδίωκαν και οι ίδιοι οι άνθρωποι του μαγαζιού που όπως λένε χαρακτηριστικά, ήθελαν όσοι μπαίνουν στο Bad Tooth να μην νιώθουν ότι μπαίνουν σε ένα μαγαζί αλλά να λειτουργεί σαν συνέχεια του δρόμου και να θυμίζει και το ίδιο δρόμο.
Και γιατί Bad Tooth; Όπως λέει η Αγγελική, ιδέα της οποίας ήταν το όνομα, πίστεψαν ότι ταιριάζει γιατί εκ πρώτης όψεως, είναι ένα μαγαζί που στον μέσο πολίτη της Αθήνας μοιάζει ίσως παράταιρο, ίσως και «βρώμικο». Δηλαδή, σαν ένα «κακό δόντι» μέσα στο στόμα του κέντρου της Αθήνας. Κάτι που βέβαια δεν φαίνεται να τους απασχόλησε, καθώς αυτό που τους ενδιέφερε πιο πολύ εξ αρχής ήταν να φτιάξουν κάτι που θα «μιλούσε» σε όσους μοιράζονταν την ίδια αγάπη για την έννοια της υποκουλτούρας. Γι’ αυτό και χαρακτηρίζουν το μαγαζί ως subcultural bar.
Και όταν μιλάμε για αστική υποκουλτούρα, αυτή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη μουσική την οποία αγαπούν και οι τρεις ιδιοκτήτες του Bat Tooth, με το Χρήστο μάλιστα να είναι και ο ίδιος μουσικός. Έτσι, πίνοντας το ποτό σου στην άνετη μπάρα θα ακούσεις από Blur μέχρι Ramones και από Courtney Barnett μέχρι Joy Division από κάποιον DJ στο booth. Δύο με τρεις φορές τον μήνα θα γίνονται και επιλεγμένα live στο μαγαζί (υπεύθυνος για τα οποία είναι ο Κώστας Φουρίκος) με γνώμονα πάντα την αγάπη και το γούστο των παιδιών του μαγαζιού που θέλουν να εμφανίζονται σε αυτό μπάντες που τους αρέσουν.
Το Bad Tooth στέκεται δυνατά ως ποτάδικο. Με μία πολύ ενημερωμένη κάβα που περιλαμβάνει και πολλά premium brands και ποικιλία σε μπύρες, στην μπάρα του μαγαζιού θα μείνουν όλοι ευχαριστημένοι από τις 6 το απόγευμα μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Έξτρα διασκεδαστικά και τα φυστίκια με κέλυφος ή αλλιώς «τα φυστίκια του Σούπερ Γκούφυ» που καταφτάνουν με το ποτό σου σε χαρτί λαδόκολλας και με τα οποία μπορείς να «απασχολήσεις» τα χέρια σου αντί να σκρολάρεις για άλλη μία φορά το κινητό σου.