Ξανθό σχεδόν άσπρο, αρχιτεκτονικά αυστηρό καρέ, ντυμένη στα μαύρα με διακριτικά κοσμήματα, κόκκινο κραγιόν, διαπεραστικό βλέμμα και μόνη στην σκηνή –one woman show-, όπως συνηθίζει σχεδόν πάντα στα live της η Molly Nilsson, εμφανίστηκε χθες βράδυ στην Death Disco. H Σουηδή με έδρα το Βερολίνο ακολουθεί μία μάλλον συγκεντρωτική συνταγή, καθώς γράφει, κάνει την παραγωγή μέσω της δικής της εταιρείας (Dark Skies Association) και τραγουδά τη μουσική της. Ο ήχος της είναι αυτός που περιμένεις να ακούσεις κατεβαίνοντας σε κάποιο σκοτεινό υπόγειο club με ψυχρό φωτισμό, πράσινο, μπλε, μωβ… Έντονα ηλεκτρονικός, ένα μείγμα synthpop, new wave κ goth pop, σίγουρα σκοτεινά ρομαντικός με dance στοιχεία και έντονες επιρροές απο τις δεκαετίες ‘80 και ‘90. Επέλεξε κυρίως τραγούδια από το τελευταίο της album “Travels”, αφήνοντας μας με το παράπονο που δεν ακούσαμε τραγούδια με τα οποία έγινε περισσότερο γνωστή (I hope You Die, Whiskey Sour, Never O’ Clock). Φωνή ανδρόγυνη, βαθιά, αποστασιοποιημένη και στίχοι καθημερινοί, κυνικοί και ψυχρά ειλικρινείς σαν να μιλά σε κάποιον που γνωρίζει καλά απέναντί της. «Λένε πως η μουσική μιλάει για τη ζωή, έτσι λέω και εγώ ότι και η δική μου αναφέραται στη ζωή». Οι κινήσεις της συγκεκριμένες, απλές χωρίς προσπάθεια εντυπωσιασμού, κινείται ακριβώς με τον τρόπο που τραγουδά, συγκρατημένα, ίσως μονότονα αλλά αποπλανητικά! Αποφεύγει σχεδόν κάθε γέλιο και σαρκάζεται «εκεί πέρα έχει το cd μου για να το αγοράσει όποιος θέλει, ναι! Όλα τα χρήματα θα πάνε σε μένα, and it’s cool», ίσως και από αμηχανία «Δεν θυμάμαι ποτέ την σειρά των τραγουδιών, είμαι και εγώ αγχωμένη, αλλά θα είναι ένα καλό τραγούδι… You always hurt the one you love».
Mία καλλιτέχνης που έχει δημιουργήσει και προσαρμόσει για την ίδια αυτό που της ταιριάζει, προβάλλει αυτήν την underground και dark κουλτούρα, χωρίς όμως να χρησιμοποιεί μέσα περιττά και κραυγαλέα και γι αυτό το πιστό κοινό της συνεχώς αυξάνεται.
Μας ευχαρίστησε πολλές φορές, πήρε τη γούνα της και έφυγε…
Η πολλά υποσχόμενη Μελεντίνη, η οποία προετοίμασε το έδαφος ανοίγοντας το live με κομμάτια από το πρώτο της album, ήταν ο τέλειος συνδυασμός.