ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Απογεμματινή, του Τέλλου Άγρα

Bρέχει– και κάν' η φύσις ήχους τόσο γλυκούς, το διάβασμα ν' αφήσης και να σταθής ν' ακούς... Στις σκάλες, στο…

10 months ago

Φράσεις, του Αρθούρου Ρεμπώ

Όταν είμαστε πολύ δυνατοί – ποιος υποχωρεί; πολύ εύθυμοι, -ποιος γίνεται γελοίος; Αν είμαστε πολύ κακοί, – τι θα μας…

10 months ago

Αμνησία, του Μιχάλη Γκανά

Η κάθε μέρα σαν τη γομολάστιχα σβήνει την προηγούμενη και πάει. Άλλοτε σβήνει την επόμενη, καμιά φορά ολόκληρη βδομάδα. Βροχές…

10 months ago

Το καράβι του δάσους, του Νίκου Εγγονόπουλου

ξέρω ότι αν είχα μια φορεσιά — ένα φράκο— χρώματος πράσινο ανοιχτό με μεγάλα κόκκινα σκοτεινά λουλούδια αν στη θέση…

10 months ago

Ο ποιητής έχει ένα βέβαιο δρόμο, του Νίκου Καρούζου

Γεννιέται ο άνθρωπος κι ο ήλιος γίνετ’ αμέσως πάθος ο ποιητής έχει ένα δρόμο σαν όνειρο μαύρο χαμογελαστό έχει ένα…

10 months ago

Η χώρα της σιωπής, της Μελισσάνθης

Η χώρα της σιωπής είναι από κρύσταλλο γαλάζιο κρύσταλλο, σαν από πάγο. Εκεί χορεύουνε τα πάντα αθόρυβα κι όλες οι…

10 months ago

Παρασκευή που πάντα βρέχει, του Οδυσσέα Ελύτη

Τι παλαιότερο απ’ το χρόνο σαν χρυσού κοίτασμα Μες στην ιλύ του νου σου πιθανόν έλαμψε ώστε Άσταλτα κι άπιαστα…

10 months ago