Η γη σε θολωτά τοιχώματα κρύβει το φεγγάρι· τα χέρια τους χλωμά παραμερίζουν άηχα φύλλα του δάσους· ησυχία· τα κλαδιά…
Δεν δίσταζε ποτέ να επαναπροσδιορίζει τον εαυτό και την τέχνη του, απορρίπτοντας την αντίληψη που ήθελε τα μεγάλα ονόματα της…
Ήρθαν και οι μάγισσες που τα όνειρα τα κάνουν πράξεις. Εσένα θα σου στείλουν τα πολυπόθητα άλογα κατάλευκες εκρήξεις τους…
Στην πέτρα της υπομονής κάθισες προς το βράδυ με του ματιού σου το μαυράδι δείχνοντας πως πονείς· κι είχες στα…
Με σύντροφο ποτέ δεν έζησε πάντα με την αγάπη την καλημέρα στον καθρέφτη την χαμογελούσε είχε μια γάτα αγκαλιά κι…
Η συνειδητοποίηση ενός κόσμου σκληρού, απάνθρωπου, άγριου και εφιαλτικού, ο οποίος συχνά ξεπερνάει τις δυνατότητες του κοινού ανθρώπου που -ήδη…
Αρχή του κόσμου πράσινη κι αγάπη μου θαλασσινή Την κλωστή σου λίγο λίγο τραγουδώ και ξετυλίγω Διαβάζω μέσα στο νερό…
Καμιά φορά όταν κοιμούνται κουρασμένα κάτι παιδιά που αγαπάνε το τραγούδι ζηλεύουνε τη δόξα σου και βλέπουν στ’ όνειρό τους…
Κατάφερνε όσο ελάχιστοι να ισορροπεί θαυμαστά ανάμεσα στην απαράμιλλη στοχαστική του δύναμη και την ιδιοφυή λογοτεχνική του ευχέρεια. Ο λόγος…
Μετά την τελευταία ομοβροντία μετά τη χαριστική βολή σηκώθηκε ήσυχα και συνέχισε τη ζωή του ολόιδιος όπως πριν μόνο που…
O μαύρος κι άχαρος κισσός, τον πόνο του τρυγώ και λέω και μες στα στήθια μου ριζώνει και λέω κ'…
(απόσπασμα) Φιλιά στην άϋλη σάρκα σου θα σπείρω αιμοτοσταλασμένα, σαρκικά. Κάποτε τ’ άφταστα όνειρα γεννάνε τα μεθύσια τα πιο…
Να ‘ναι σα να μας σπρώχνει ένας αέρας μαζί προς έναν δρόμο φιδωτό που σβει στα χάη, και σένα τού…
Έβλεπε τη λογοτεχνία σαν έναν τρόπο αποκρυπτογράφησης ενός κόσμου που μοιάζει εκ φύσεως παράλογος και οποιαδήποτε απόπειρα ερμηνείας του, είναι…
Ξύπνα, τα ρυάκια σέρνουν το νερό μουρμουριστά∙ και τα δένδρα σειούνται, γέρνουν∙ κι η ψυχή μου πώς βαστά;
Μ’ αρέσουν τα ποιήματα που ζουν στο δρόμο, έξω απ’ τα βιβλία: αυτά που τουρτουρίζουν στις γωνιές κι όλο καπνίζουν…
Τελετουργίες αίματος, δολοφονίες, εφιαλτικά τοπία της ερήμωσης και του θανάτου, τρομακτικά όνειρα που κόβουν την ανάσα, φώτα θαμπά, αινιγματικές σκιές,…
Αν η Agatha Christie έστρωσε τον δρόμο για το αστυνομικό μυθιστόρημα έναν αιώνα περίπου πριν, η Val McDermid έβαλε το…
«Το αλκοόλ είναι η απάντηση, αλλά έχω ξεχάσει την ερώτηση», είπε κάποτε ο Τσαρλς Μπουκόβσκι (1920-1994), δίνοντας παράλληλα ένα ικανότατο…
Λυγμοί μακρόσυρτοι Απ’ τα βιολιά Του φθινοπώρου Σφίγγουνε την καρδιά μου Με τη μονότονη Θηλιά του πόνου. Βαριά η ανάσα…