“Αν βαδίζετε έξω, αυτή την ώρα και σ’αυτό το μέρος, είναι επειδή ποθείτε κάποιο πράγμα που δεν έχετε, κι αυτό το πράγμα, εγώ, μπορώ, να σας το προμηθεύσω” λέει ο Πωλητής στον Πελάτη στο έργο “Η μοναξιά των κάμπων με Βαμβάκι”, του Bernard Marie Koltès. Εκ των πραγμάτων, αυτό ίσχυε στην δική μου περίπτωση το βράδυ της Παρασκευής, αφού βρισκόμουν στου Ψυρρή για να δω τι θα συνέβαινε τέλος πάντων στην ταράτσα του Εμπρός.
Δέκα μέρες πριν, σιδερένιοι σύρτες με λουκέτα είχαν μπει στις πόρτες του εν λόγω κτηρίου, και πολλοί είχαν ανησυχήσει για το οριστικό τέλος άλλης μιας κατάληψης. Η Κίνηση Μαβίλη όμως ανακατάλαβε το κτήριο κι έτσι οι πόρτες ήταν ανοιχτές για να με οδηγήσουν στην κλειστοφοβική στενή ελικοειδή σιδερένια σκάλα πίσω από τη σκηνή ώστε να φτάσω στην ταράτσα, όπου υπήρχε το «Βαμβάκι». Ένα soirée που διοργάνωσε η ομάδα BpPong!. Μια βραδιά γνωριμίας και οικονομικής στήριξης της ομάδας για τις ανάγκες της παράστασης που ετοιμάζουν. Σαν ένα crowdfunding, αλλά όπου ‘Kickstarter’ βάλε ‘ταράτσα Εμπρός’.
Αφού ανέβηκα τις σκάλες είδα στο αριστερό μου χέρι τον Άγγελο Κυρίου που ψιθύριζε στο μικρόφωνο υπό τους ήχους της νοηζιάρικης μουσικής του «Κατεβαίνεις σκάλες εφορίας με τυροπιτάκια στα χέρια αντί για παλάμες». Στην ταράτσα υπήρχε αρκετός κόσμος, άλλοι όρθιοι, άλλοι οκλαδόν. Θα παρακολουθήσουμε ένα work in progress «Βαμβάκι, μια ξενάγηση στη Μοναξιά», όπως με ενημέρωσε η Λήδα Δάλλα, η οποία δουλεύει με τους BpPong! εδώ και 1 μήνα περίπου. Την ρωτάω γιατί επέλεξαν τον Κολτές «Τον Κολτές τον διαλέξαμε γιατί είναι ο Κολτές!» μου απαντάει. Μετά, καταλαμβάνει τη σκηνή και με απαθή τόνο φωνής τραγουδά το «Θα Μελαγχολήσω» της Καίτης, και με μια απόκοσμη παιδικότητα λέει το γνωστό ανέκδοτο με την UHU και τoν Άγιο Δημήτριο, για να καταλήξει διαπιστώνοντας από μικροφώνου ότι φοβάται τη μοναξιά.
Άλλος ένας από την ομάδα αρχίζει και τραγουδά, “Ne me quitte pas, ne me quitte pas” την ώρα που τον αέρα σκίζουν φράσεις του Κολτές από το «Στην μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι».
«Αυτή είναι η ώρα των άγριων σχέσεων» ενημερώνει-διατάζει από μικροφώνου ένας άλλος από την ομάδα, ενώ την ίδια στιγμή από τα ηχεία εξαπλωνόταν στο χώρο πανηγυρτζίδικα κλαρίνα. «Μπήκα στο facebook για να περάσει η ώρα, μίλησα με φίλους… τακτοποίησα τους μαρκαδόρους για να τους έχω έτοιμους… κοίταξα την ώρα, μετά από λίγο ήταν 11, αποφάσισα να πάρω ένα καφέ» συνέχισε μια άλλη κοπέλα. Εκείνη τη στιγμή κοίταξα την ώρα, ήταν μια. Αποφάσισα να πάρω το μετρό του γυρισμού, και να επιστρέψω το Νοέμβρη στο Εμπρός, όπου είναι προγραμματισμένη και ολόκληρη η παράσταση των BpPoint.