Όταν σε μια απομονωμένη έπαυλη (MVP ο σκηνογράφος της ταινίας), ένας ηλικιωμένος συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων βρίσκεται νεκρός, όλα τα μέλη της οικογένειάς του (και η αποκλειστική νοσοκόμα του) είναι ύποπτα στα μάτια του εκκεντρικού ντετέκτιβ που καλείται να λύσει την υπόθεση. Στην επιφάνειά του, το Στα Μαχαίρια θα μπορούσε να είναι μια μεταφορά βιβλίου της Αγκάθα Κρίστι, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για μια ολοκαίνουργια, πρωτότυπη σύλληψη από το μυαλό του Ράιαν Τζόνσον, που πριν καταπιαστεί με κάτι μικρό και ασήμαντο όπως το τελευταίο Star Wars, έχτισε το όνομά του σκηνοθετώντας δικά του σενάρια σαν το Looper και το Brick.
Πέρα από τον σκελετό της υπόθεσης και τα διάσημα πρόσωπα που απαρτίζουν το καστ των υπόπτων (από τον Κρις Έβανς και την Τόνι Κολέτ μέχρι την Τζέιμι Λι Κέρτις και τους Μάικλ Σάνον – Ντον Τζόνσον), τα πάντα για το Στα Μαχαίρια είναι μοντέρνα: από το χιούμορ (για το πώς κανείς δεν έχει διαβάσει το Gravity’s Rainbow του Thomas Pynchon) και τις αναφορές στην ποπ κουλτούρα (Hamilton, Baby Driver) μέχρι την κοινωνικοπολιτική κριτική που ο Τζόνσον σερβίρει ευτυχώς σε εύπεπτες, έξυπνες δόσεις.
Το εντυπωσιακό καστ του Knives Out: (από αριστερά προς τα δεξιά) Ντον Τζόνσον, Τζέμι Λι Κέρτις, Κρις Έβανς, Σι Κάλλαν, Άνα Ντε Αρμάς, Κρίστοφερ Πλάμερ, Μάικλ Σάνον, Τζέιντεν Μάρτελ, Ρίκι Λιντχολμ, Τόνι Κολέτ και Κάθριν Λάνγκφορντ. Ποιος το ‘κανε;
Πέρα, όμως, από τη γεμάτη στροφές πλοκή, οι εκπλήξεις της οποίας ίσως είναι προφανείς σε έμπειρους μυστηριοφάγους (ευτυχώς που υπάρχει αυτή η ταινία γιατί αλλιώς θα έπρεπε τη σημαία του σύγχρονου whodunit να κρατάει το Murder Mystery με τον Άνταμ Σάντλερ και την Τζένιφερ Άνιστον που αποτέλεσε το καλοκαιρινό surprise hit του Netflix), το σπουδαιότερο δημιούργημα του Τζόνσον είναι ο ιδιωτικός ντετέκτιβ Μπενουά Μπλανκ, του οποίου το με-γαλλοπρεπές (<—καλό;) όνομα και το τουίντ κοστούμι αντισταθμίζονται μόνο από την χτυπητή southern προφορά του (“CSI: KFC” την περιγράφει ένας χαρακτήρας) και την προφανή επιθυμία του να ακούει τον εαυτό του να μακρηγορεί. Έχει πλάκα το πώς ο Ντάνιελ Kρεγκ αφοσιώνεται ολοκληρωτικά σε ρόλους σαν αυτόν ή του Τζο Μπανγκ (του επίσης απολαυστικού ληστή στο Logan Lucky με παρόμοια προφορά) – φαίνεται ότι ο άνθρωπος είναι μπουχτισμένος από τα εκατομμύρια του Τζέιμς Μποντ και δεν θέλει άλλα ρολόγια Omega, αφήστε τον να παίζει μόνο ιδιόρρυθμους weirdos που μονίμως μοιάζουν να ανήκουν σε άλλη ταινία από εκείνη στην οποία παίζουν οι υπόλοιποι.
Από το υπόλοιπο καστ, η Άνα Ντε Αρμάς (Blade Runner 2049) στο ρόλο της έμπιστης νοσοκόμας κάνει ένα ευχάριστο de-glam διάλειμμα πριν την επόμενη ταινία Μποντ και τα καταφέρνει περίφημα σε λειτουργία «φοβισμένο ελαφάκι», με το επιπλέον καταπληκτικό τικ του να κάνει εμετό κάθε φορά που λέει ψέματα, και η Κολέτ σκίζει ως ρηχή influencer (υπάρχει άραγε άλλο είδος;), που εκστομίζει την επική, so 2019 ατάκα «διάβασα ένα τουίτ για ένα άρθρο του Νew Yorker για σένα».
Από εκεί φάινεται άλλωστε πόσο καλά γνωρίζει ο Τζόνσον την τοξική online κουλτούρα της εποχής, αφού από το 2017 αποτελεί στόχο τρολ στο Twitter που δυσαρεστήθηκαν με το χειρισμό της υπόθεσης του Star Wars: Οι Τελευταίοι Τζεντάι, που επίσης έγραψε και σκηνοθέτησε. Καταφέρνει λοιπόν να το αξιοποιήσει κι εμπλουτίζει το ζωηρό του μυστήριο με μερικούς κράχτες της εποχής Τραμπ στην Αμερική, καταλήγοντας να προωθεί ένα προοδευτικό μήνυμα που τελικά υπάρχει σε γκάμα ταινιών που ξεκινά από αυτή και φτάνει ως το Σον το Πρόβατο: Φαρμαγεδδών.
Μοναδικό μας παράπονο η φειδώ με την οποία χρησιμοποίησε την Τζέιμι Λι Κέρτις, που είχε την ευκαιρία να βρεθεί για μια φορά σε ταινία με δολοφονία χωρίς να είναι εκείνη ο στόχος. Ελπίζουμε να μην διαβάζει ο Μάικλ Μάγιερς…