Επικίνδυνη Οικογένεια *****
ΗΠΑ, Γαλλία, 2013, Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Λυκ Μπεσσόν
Πρωταγωνιστούν: Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Μισέλ Φάιφερ, Τόμμυ Λη Τζόουνς, Νταιάννα Άγκρον
Διάρκεια: 111’
Το να περιμένει κανείς από το Λυκ Μπεσσόν να σκηνοθετήσει μια ταινία ανάλογου εκτοπίσματος με το Πέμπτο Στοιχείο είναι κάτι το μάλλον αφελές. Η αναμονή μιας αξιοπρεπούς ταινίας με σκηνές δράσης και φανταχτερά χρώματα είναι αυτό που θα έπρεπε να ζητήσει κανείς από το σκηνοθέτη, κάτι που να κρατάει το ακροατήριό του και να το αφήνει ευχαριστημένο. Η Επικίνδυνη Οικογένεια κάθε άλλο παρά αξιομνημόνευτη είναι.
Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο για μια ακόμα φορά σε ρόλο μαφιόζου, μεταφέρεται ινκόγκνιτο στη Νότια Γαλλία μαζί με την τσαμπουκαλεμένη οικογένειά του. O λόγος; Κάρφωσε ένα «μεγάλο κεφάλι» και κρύβεται στα πλαίσια ενός προγράμματος προστασίας μαρτύρων. Η οικογένεια προσπαθεί να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, χωρίς να καταφέρει να κρύψει τις υποκοσμικές καταβολές της.
Το κακό με τη συγκεκριμένη ταινία είναι ότι μάλλον είναι ανέμπνευστη και πέφτει σε όλα τα κλισέ που μπορεί να περιλαμβάνονται σε μια κωμωδία με θέμα τη μαφία. Ειδικά όταν ο έμπειρος Ντε Νίρο καταφεύγει σε βαριεστημένες μανιέρες των ανακυκλωμένων ρόλων του και το (κάποιο) γέλιο στηρίζεται στους δευτεραγωνιστές, δε θέλει και πολύ για να γίνει κατανοητό ότι μάλλον πρόκειται περί ξεπέτας.
Οι αστείες στιγμές ανήκουν, λίγο ως πολύ, στα εμπορικά αμερικάνικα πρότυπα, με καταναγκασμό των χαρακτήρων σε ένα φθαρμένο καλούπι, γλυκανάλατο ρομάντζο από τη μεριά της κόρης και πιεσμένη απόπειρα να δειχθεί ότι ο έρωτας ανάμεσα στους πρωταγωνιστές Ντε Νίρο και Φάιφερ παραμένει άσβεστος παρά τις όποιες δυσκολίες.
Εξαίρεση ίσως αποτελεί ο γιός της οικογένειας με το ψυχρό δαιμόνιο του που αποσκοπεί στην εκμετάλλευση των υπαρκτών επιχειρηματικών ευκαιριών του σχολείου και την αναλυτική ευστροφία του. Αν μη τι άλλο μια κοινότυπη μεν, ευχάριστη δε νότα.
Όταν ο έμπειρος Ντε Νίρο καταφεύγει σε βαριεστημένες μανιέρες των ανακυκλωμένων ρόλων του και το (κάποιο) γέλιο στηρίζεται στους δευτεραγωνιστές, δε θέλει και πολύ για να γίνει κατανοητό ότι μάλλον κάτι δεν πάει καλά.
Οι στιγμές που ήταν περισσότερο απολαυστικές είναι οι αυτοαναφορικές στα κλασσικά δημιουργήματα του κινηματογράφου που έχει ως θέμα τη μαφία. Δε γίνεται να μη γελάσει έστω και σύντομα κανείς βλέποντας τον Ντε Νίρο να παρακολουθεί σε μια κινηματογραφική λέσχη το Goodfellas και μετά να αναλύει στο κοινό με βιωματικό ύφος το τι σημαίνει να είσαι μαφιόζος, υιοθετώντας μάλιστα το απαραίτητο στυλ.
Λόγος πρέπει να γίνει και στις ελάχιστες σκηνές δράσεις, που ο Μπεσσόν βγάζει το γκανιάν του να τρέξει. Άρτια χορογραφημένες και ψυχαγωγικές, πιθανόν να κάνουν το μέσο θεατή να εύχεται όλη η ταινία να είχε κι άλλες από δαύτες.
Εν τέλει δεν είναι τόσο οδυνηρή εμπειρία, αλλά σε καμία περίπτωση κάτι το άξιο λόγου. Ίσως σε ένα ξέγνοιαστο βράδυ σε θερινό κινηματογράφο να απολαμβάνεται πολύ περισσότερο, αλλά για τη φθινοπωρινή αλλαγή του καιρού δεν ενδείκνυται.
Ο Τελευταίος Εξορκισμός: Μέρος 2ο(1/5)
ΗΠΑ, 2013, Έγχρωμη
Σκηνοθεσία: Εντ Γκας-Ντόνελλυ
Πρωταγωνιστούν: Άσλεϋ Μπελλ, Τζούλια Γκάρνερ, Σπένσερ Τριτ Κλαρκ
Διάρκεια: 88’
Η Νελλ, πρωταγωνίστρια του Τελευταίου Εξορκισμού 2, αφού επιβιώνει από τα όσα την ταλάνισαν στην προηγούμενη ταινία, προσπαθεί σιγά-σιγά να ενταχθεί στην κοινωνία και να φτιάξει τη ζωή της. Το παρελθόν της δε λέει, παρ’ όλα αυτά να την αφήσει ήσυχη, μιας και ο δαίμονας Άμπαλαμ την ξαναεπισκέπτεται για να της ζητήσει μια δεύτερη ευκαιρία, να γνωριστούν καλύτερα και να προκαλέσουν το απόλυτο χάος.
Η ταινία δεν έχει από πουθενά να πιαστεί για να δικαιολογηθεί το πόσο πρόχειρη είναι. Οι αδιάφορες ερμηνείες ολόκληρου του καστ (με κάποιες λίγο πιο συμπαθητικές στιγμές της πρωταγωνίστριας Άσλεϋ Μπελλ), οι φτηνιάρικες προσπάθειες τρόμου -που ως επί το πλείστον βασίζονται σε προβλέψιμους αιφνιδιασμούς-, όπως και το εκνευριστικά κακογραμμένο σενάριο, συνηγορούν στο να θεωρηθεί σχεδόν προσβλητική για τη νοημοσύνη του θεατή.
Και όλα τα παραπάνω όχι με την έννοια του «τόσο κακό που βγάζει γέλιο». Θυμίζουν περισσότερο μια εργασία μικρού παιδιού γραμμένη στο πόδι, που την έβγαλε σε 5 λεπτά γιατί είχε στο νου του να παίξει με τους φίλους του, κάτι που τσάντισε γονείς και δασκάλα μόλις τη διάβασαν.
Ό, τι ήταν το sequel του Blair Witch Project για το πρωτότυπο είναι και ο Τελευταίος Εξορκισμός 2 για το 1. Έστω και αν το 1 δεν έφτασε ποτέ τα πρότυπα του Blair Witch Project.
