Γενικά δυσκολεύομαι να συγκεντρωθώ κι εκεί έρχεται η έγνοια να φροντίσω το σώμα μου. Θέλω να είμαι και να αισθάνομαι υγιής για να δουλεύω επειδή πιστεύω ότι είναι εξίσου σημαντικό το «μέσα» με το «έξω». Μου το έχουν μάθει οι γονείς μου αυτό που είναι γυμναστές και τους είμαι ευγνώμων. Κάνω γιόγκα, γυμνάζομαι καθημερινά, προσπαθώ να μην κάνω καταχρήσεις, όχι ότι δεν μου αρέσουν αλλά από μια ηλικία και μετά πρέπει να φροντίζουμε το σώμα μας.
Η σάρκα, ο θάνατος, ο πόνος είναι αντίποδας του «καλού», αυτής της ανοησίας που μας έχει επιβληθεί από τον χριστιανισμό. Εγώ βρίσκομαι ακριβώς στον αντίποδα και μέχρι να μπορέσω να ισορροπήσω μου πήρε πάρα πολλά χρόνια. Μεγάλωσα σε ένα μεσοαστικό περιβάλλον με τον λαϊκισμό του ΠΑΣΟΚ από τη μία, την εκκλησία από την άλλη και την υπερκατανάλωση πανταχού παρούσα. Ένιωθα ασφυκτικά μέσα σε όλο αυτό.
Θέλω να είμαι απόλυτα αληθινή χωρίς να είμαι χυδαία. Γιατί κι εγώ ως έφηβη είδα πράγματα που δεν καταλάβαινα και με επηρέασαν. Δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν είδα για πρώτη φορά στη ζωή μου μια μαυρόασπρη τσόντα με μια πολύ σκληρή σκηνή, μια διπλή διείσδυση, και δεν μπορούσα καλά καλά να καταλάβω τι συνέβαινε. Είχαμε μαζευτεί δέκα 15χρονα σε ένα σπίτι, είχαμε βρει μια τσόντα και βάλαμε να τη δούμε. Ποιος δεν το έχει κάνει αυτό το πράγμα; Με είχε εξιτάρει βέβαια η όλη φάση αλλά πραγματικά δεν μπορούσα να καταλάβω τι γίνεται γιατί ως έφηβη δεν είχα κανέναν να μου εξηγήσει τέτοια πράγματα. Πώς με σημάδεψε αυτό; Στο ότι μέχρι πρότινος σκεφτόμουν σχεδόν πάντα με το αιδοίο μου, κοινώς «με το μουνί μου».
Πρέπει να υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στο κορμί και στο μυαλό. Δεν μπορείς να σκέφτεσαι μόνο με το ένα ή μόνο με το άλλο. Είναι δύσκολη η εποχή και οι κίνδυνοι εγκυμονούν παντού. Πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος σε αυτή τη ζωή γιατί έχουν γίνει πολύ δύσκολα και άγρια τα πράγματα. Και στα παιδιά πρέπει να το περνάμε αυτό. Δε λέω να γίνουν καχύποπτα, ούτε να χάσουν τον αυθορμητισμό τους και να γεμίσουν ανασφάλειες.
Οι περισσότεροι νομίζουν ότι είμαι πορνοστάρ. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου, όμως. Την γκαλερίστα μου πειράζει λίγο, γιατί μου λέει «εμφανίζεσαι στην εκάστοτε έκθεση, έχεις κι αυτό το στυλάκι το λίγο “φλου αρτιστίκ”, και επικεντρώνονται όλοι σε εσένα. Εξαφανίσου» αλλά δεν μπορώ να το κάνω γιατί είμαι και φιλάρεσκη ως γυναίκα που είμαι.
Έχω ένα τεράστιο feedback από το My porno project, που όμως δεν φαίνεται. Σκέφτονται ακόμη και το like που θα κάνουν, μη το δει η γυναίκα τους, οι συνάδελφοί τους. Επικοινωνούν όμως μαζί μου in private με mail, με pm και οι περισσότεροι με ρωτούν «πώς θα γίνει να βρεθούμε»; Υπάρχουν βέβαια και άνθρωποι που έχουν καταλάβει τι κάνω, που είναι ενθουσιασμένοι κι έχω αναπτύξει μια πάρα πολύ ωραία επικοινωνία μαζί τους, αν και δεν τους ξέρω προσωπικά, εύχομαι όμως κάποια στιγμή να τους γνωρίσω. Ευτυχώς υπάρχουν κι αυτοί αλλά είναι η μειονότητα. Το ενδιαφέρον είναι ότι κάποια νέα παιδιά που ξεκίνησαν να μου στέλνουν μηνύματα με τη λογική του dating μπήκαν τελικά στη διαδικασία να το ψάξουν περισσότερο, να διαβάσουν και να αρχίσουν να αντιλαμβάνονται τι είναι όλο αυτό το πράγμα.
Το My Porno Project έχει αξία ως σύνολο και όχι ως μεμονωμένες εικόνες. Είναι μια δουλειά που έχει ξεκινήσει εδώ και πέντε χρόνια και μάλλον θα συνεχιστεί μέχρι να πεθάνω.
Αποτυπώνω κυρίως γυναίκες γιατί λατρεύω το γυναικείο σώμα. Αγαπώ τις γυναίκες και τον εαυτό μου. Αυτό δεν έχει να κάνει όμως καθόλου με τον σεξουαλικό μου προσανατολισμό.
Η σεξουαλικότητα κάποτε ήταν επανάσταση. Τώρα πια έχει γίνει fast food. Θα γίνει επανάσταση όταν θα αρχίσουν να διδάσκονται στα σχολεία ο De Sade και ο Εμπειρίκος. Μπορούν να αρχίσουν να διδάσκουν Δημητριάδη στα σχολεία; Αυτό πρέπει να γίνει. Και τότε θα πω, «ναι έγινε επανάσταση».
Μα είναι δυνατόν η οικογένεια Μιχαλολιάκου, μια οικογένεια χονδροειδών «τεράτων», να τολμούν να μιλούν για ηθική και να προσπαθούν να νουθετήσουν έναν λαό ή έστω μέρος αυτού; Αισχύνομαι για δαύτους. Ίσως βέβαια καλύτερα που έγινε όλο αυτό. Γιατί μέχρι τώρα δρούσαν στο παρασκήνιο, τουλάχιστον τώρα ξέρουμε ότι υπάρχουν και είμαστε σε εγρήγορση.
*Το My Porno Project στο facebook εδώ.
Page: 1 2